ตีตราผลึกรัก
บทนำ
ภายใต้ห้องพิพากษาของทางสภาปีศาจ ตรงใจกลางของสภามีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ ใบหน้าหวานสวยดูคมเข้ม เหมือนได้มาทั้งพ่อและแม่ นัยน์ตาสีแดงฉานเหลือบมองผู้นำสภาด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง
“ เจ้า!......คุโรสึกิ....ทางสภาได้ออกความเห็นว่าเจ้ามันอันตราย...”
ผู้นำสภาเอ่ย ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกทำเพียงแค่ยิ้มรับ รอยยิ้มที่เหมือนไม่มีอะไรแต่ทว่ากับแอบแฝงไปด้วยพิษร้าย
“อะไรกันละครับ.....ผมอันตรายตรงไหน....ผมแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น...”
“หน้าที่ของเจ้าคือการลวงเอามนุษย์ไปเล่นเกมบ้าๆของเจ้า! และนำพาไปสู้ความตายเนียนะ! คุโรสึกิ หน้าที่ของเจ้าไม่ใช่แบบนั้น”
“ตลกดีนะครับ.....หน้าที่ของผม..คือการนำมนุษย์บาปหนา มาสังเวยมันผิดรึ...”
“ผิด!....เจ้า ทำเกินไป คิดว่าเบื่องบนไม่รู้งันรึ!...ถามบิดาเจ้าดูสิ! ว่าเจ้ามันบ้าอำนาจแค่ไหนกัน!”
ผู้นำสภาพูด ชายหนุ่มหันไปมองหน้าชายหนุ่มอีกคน ใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายนั้นฉายแววดุดัน เขาไม่ชอบนักที่เห็นหน้าชายคนนั้น ด้านข้างของเขาคือชายหนุ่มหน้าหวาน ใบหน้าของเขาดูกังวล นัยน์ตาสีอำพันฉายแววเจ็บปวด เขาก็ไม่ชอบที่จะเห็นแววตานั้นเช่นกัน
“จะเอายังไงกับผมละครับ....ท่านพ่อ...จะตัดหางปล่อยวัดเหมือนสิบปีที่แล้วไหมละครับ...หึ”
ชายหนุ่มพูด ทุกสายตาต่างหันไปมอง นัยน์ตาสีม่วงฉายแววนิ่งสนิทไร้อารมณ์ตามเคย ราชันอย่างเขามีสิทธิ์ที่จะปกป้องลูกชายแต่ทว่าเขากับเลือกที่จะลงโทษมากกว่าปกป้อง
“เจ้านี้..ชั่วซะไม่มี....ข้ารู้ว่าเจ้าเกิดมาพร้อมกับหน้าที่คือการนำวิญญาณของมนุษย์บาปหนาไปส่งที่ขุมนรกแต่เจ้ามันทำเกินกว่าเหตุ!!”
“การได้เล่นกับชีวิตมนุษย์มันสนุกดีนะครับ...จะเอายังไงละครับ..จะปลดผมไหม..เบื่องบนก็คงจะยินดีเป็นอย่างมาก แต่บอกไว้ก่อนเลยว่าผมคงไม่หยุดหรอก...”
“เจ้า!!!!”
ราชันตะโกนดังลั่น เขาโกรธโมโห และ ผิดหวัง ที่ได้ลูกเลวๆ ชายหนุ่มรู้ดีว่าตัวเองนั้นเหี้ยมโหดขนาดไหน ไม่ว่าเขาจะถูกลงโทษอย่างไรก็ไม่อาจกลับตัว ชายหนุ่มยืนมองราชันด้วยแววตาหยิ่งผยอง บนบ่าของชายหนุ่มมีงูจงอาจสีดำ นัยน์ตาของมันต่างสี เขียวและ เหลือง มัน ชูคอพลางแผ่แม่เบียเหมือนนางพญา มันเองก็คงหยิ่งผยองเหมือนนายมันเช่นกัน
“ท่านพ่อ....ท่านแม่ไม่ผิดหรอกที่ผมมันเลวเพราะ ตัวผมเอง...ผิดหรือครับ..ที่ผมชอบเล่นกับชีวิตมนุษย์”
“งันข้าก็จะทำให้เจ้าเป็นมนุษย์!....”
“ห๊ะ!”
“ข้าจะผลึกพลังของเจ้าซะ คุโรสึกิ ชานยา ถ้าเจ้ากลับตัวเมื่อไหร่พลังทั้งหมดจะกลับมาหาเจอแต่ถ้าไม่เจ้าก็จงทุกทรมาร ดิ้นรนใช้ชีวิตแบบมนุษย์เถอะ!”
สิ้นเสียงของราชันเหล่าปีศาจทั้งหลาย บทท่องมนต์ถูกขับร้องขึ้น เกิดแสงสว่างวาบเป็นรูปวงแหวนเวทย์ สีแดง ชายหนุ่มกรีดร้องอย่างทรมาร สายโซ่สีเงินพันธนาการเขาไว้ แววตาโกรธเคียงจับจ่องไปยังผู้เป็นพ่อ โดยที่มีชายหนุ่มอีกคนร้องให้อยู่ ปากก็บ่นพึมพับบางอย่างเหมือนอกจะแตกสลาย ชายหนุ่มมองเห็นก้อนผลึกสีแดง ลอยอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มมองมันด้วยแววตาเหมื่อลอยก่อนจะดับวูบไป
แนะนำตัวละคร
คุโรสึกิ ชานยา
คานาโอะ เรียวกิ
นายท่าน
เนโกะ ชึกิ
คุโรสึกิ เคียวยะ
คุโรสึกิ เตชิน
คุโรสึกิ คาริน
คุโรสึกิ เชน (เชน สึกิ)
ปล.สวัสดีครับ....ฝากเรื่องที่ 2 ด้วยนะครับ....ใครที่เคยอ่านนิยายเรื่องแรกของผมจะรู้เลยนะครับว่าพ่อหนุ่มชานยาคนนี้เป็นลูกใคร..><
ฝากด้วยนะครับ...
Guest
