[GOT7] เหนือเทพกุมหัวใจมาร (MARKBAM FT.GOT7)
สปอย :
ณ คอกม้าในดินแดนของเผ่ามาร
"เจ้ารู้ไหมว่าเทพแตกต่างจากมารและมนุษย์ตรงไหน"
ราชามาร์คเอ่ยถามท่านเทพหน้าหวาน
"ตรงไหนน่ะเหรอ ก็เทพมีคุณธรรมและบารมีสูงส่งเหนือมารและมนุษย์มากน่ะสิ"
"หึหึหึหึ ใครว่ากันล่ะ มารและมนุษย์หากมีจิตใจแน่วแน่ดำรงตนดำรงตั้งมั่นอยู่ในฌานสั่งสมบารมีก็ไม่ต่างอะไรจากเทพ ในขณะเดียวกันหากเทพดำรงตนถูกอำนาจฝ่ายต่ำครอบงำประพฤติชั่วก็หาได้ต่างจากมารเลย"
"ก็จริงของท่าน แล้วอะไรล่ะความแตกต่างที่ท่านว่า"
แบมแบมเห็นด้วยกับคำตอบนั้น
"หึหึหึหึ ท่านเทพน้อย ท่านถือกำเนิดเกิดมาได้อย่างไรกันเล่า"
ราชามารมียิ้มน้อยๆ มอบให้คนตรงหน้า
"เอ๊ะ ข้าถามท่าน ใยท่านไม่ตอบกลับมาถามกลับข้า ข้าก็เกิดมาจากมหาเทพแจบอม ท่านพ่อของข้ากับเทพจินยอง ท่านแม่ของข้าน่ะสิถามได้"
เทพแบมแบมชักไม่พอใจที่อีกฝ่ายโยกโย้
"ข้ากำลังจะบอกอยู่นี่ไง ใจเย็นๆ สิ ใช่อยู่ที่ท่านถือกำเนิดจากมหาเทพแจบอมและเทพจินยอง แต่วิธีการกำเนิดของท่านและมารรวมถึงมนุษย์ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน"
คำตอบของราชามารมาร์คทำให้เทพแบมแบมชักสงสัย
"อะไรกัน มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ ใยข้าไม่ยักรู้ แล้ว เทพ มาร มนุษย์ถือกำเนิดต่างกันอย่างไรล่ะ"
ใบหน้าชวนสงสัยของอีกฝ่าย ทำให้ราชาเทพขยับไปใกล้เพื่อมองมันให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เพราะมองว่ามันน่ารักเกินพอดี ไม่ใช่จะมีโอกาสมากนักที่เทพองค์ใดจะมาเหยียบเยือนเผ่ามารเช่นนี้
"ก็เทพให้กำเนิดทายาทจากการเข้าฌานกึ่งหลับกึ่งฝัน กลางวันใกล้ชิดสนิทสนมหากไม่ถูกเนื้อต้องตัวกัน แต่ยามหลับนอนกลับเข้าหากันในนิมิตรแล้วนำเทพน้อยที่ได้จากการเข้าฌานสังวาสไปฝากไว้ในดอกบัวดอกใดดอกหนึ่งของบึงมหานทีธารทารกเทพ ให้ดอกบัวแห่งเทพช่วยบำรุงดูแลจนถือกำเนิดเป็นเทพน้อยเช่นเจ้าไง"
นิ้วของราชามารจิ้มลงไปที่หน้าผากเนียน เทพแบมแบมเงยหน้าจ้องมองใบหน้าหล่ออย่างสุดสงสัยไม่เข้าใจแม้เพียงนิด
"อย่างนั้นเอง ข้าก็เคยได้ยินเหล่าเทพพูดคุยกันเรื่องนี้มาบ้าง ถึงเทพเหล่านั้นจะหยุดเสวนากันเรื่องนี้เวลาเทพเด็กอย่างข้าผ่านไปใกล้ก็เถอะ อ้าว แล้วมารกับมนุษย์ล่ะ ถือกำเนิดต่างจากเทพอย่างไรกันล่ะ"
แววตาที่ดูกระตือรือร้นสนใจใคร่รู้ จ้องมองใบหน้าคมคายของจอมมารผู้ยิ่งใหญ่นิ่งไม่วางตา รอคำตอบสำคัญด้วยความสงสัยใคร่รู้
จอมมารลอบยิ้มมองคนตรงหน้าเช่นกัน มองเข้าไปในดวงตาใสกลมโตของอีกฝ่าย แม้จะเป็นเทพที่ดูเก่งกาจฉลาดเฉลียวเกินอายุ แต่ก็ยังเยาว์และใสซื่อเกินไปจริงๆ มารร้ายคิด พลางลอบยิ้มเยาะ
แล้วเลื่อนมือไปลูบที่แก้มใสของคนที่ไม่ทันระวังตัว เพราะอยากรู้คำตอบจะแย่แล้ว
"มนุษย์นั้นถือกำเนิดจากการเสพสมของพ่อและแม่ ไม่มีแม้เพียงอาภรณ์สักชิ้นแนบชิดสนิทกันไม่มีแม้เรื่องเวลามาขวางกั้น สองร่างเคล้าคลอกันด้วยอารมณ์พิสมัยต่อกันทั้งกลางวันและกลางคืน นานวันเข้าก็ก่อกำเนิดบุตรชายหญิงงดงามดังพ่อแม่"
คำตอบของราชามารทำให้อีกฝ่ายกลืนน้ำลายอึก ถึงไม่ค่อยจะเข้าใจว่ามันคืออย่างไรกันแน่ แต่น้ำเสียงกระเส่าที่ราชามารใช้บรรยายความแตกต่างของการกำเนิดของเทพและมนุษย์ก็ฟังดูแตกต่างจริงดังว่า ตอนนี้อยากรู้ซะแล้วว่า แล้วมารล่ะถือกำเนิดก่อเกิดแตกต่างจากพวกตนอย่างไร
แต่ยังไม่ทันถาม สายตาคมคายก็มองต่ำลงไปที่ปากอิ่มของเทพน้อยที่กลืนน้ำลายอึกลงคอ หลังจากฟังเรื่องที่เล่า มือหนาของราชามารเลื่อนลงไปลูบไล้ที่ริมฝีปากอิ่มไปมา ในใจคิดอกุศลแต่คนตรงหน้าหาได้รู้สักนิด
"แล้วมารอย่างพวกท่านล่ะ ถือกำเนิดแตกต่างจากเทพอย่างพวกข้าอย่างไร"
ใบหน้าหล่อของจอมมารจ้องลึก นิ้วเกลี่ยริมฝีปากอิ่มไปมา แล้วเลื่อนสายตาคมมาจดจ้องใบหน้าหวาน ก่อนจะพูดต่อ
"มารอย่างพวกเราเป็นพวกร้อนแรงในเรื่องของการร่วมภิรมย์อย่างยิ่ง หากถึงยามที่อารมณ์กำหนัดเข้ามาเยือนแล้วไม่เลือกที่เลือกทางจะป่าเขาทุ่งหญ้าคอกม้าคอกวัวหากถึงยามอยากต้องการก็พร้อมจะแสดงปลดปล่อยอารมณ์ฝ่ายต่ำของตัวเองออกมา
ยิ่งเจอคู่ร่วมภิรมย์ที่ถูกใจด้วยแล้วความเร่าร้อนแห่งอารมณ์สังวาชยิ่งมากขึ้นร้อยเท่าทวีคูณกว่าพวกมนุษย์เสียอีก เทพอย่างพวกเจ้าไม่มีทางเข้าใจอารมณ์พิสวาสพัลวันพันลึกของมารที่มากยิ่งกว่าม้าศึกหรอกหากยังไม่ได้ลิ้มลอง"
ราชาเทพไม่พูดเปล่า หากแต่ถอดชายเสื้อคลุมออกปูลงบนกองฟางที่ใช้เลี้ยงมา แล้วดึงแขนดันไหล่บางของเทพหน้าหวานให้นั่งลงบนชายผ้าคลุมที่ปูเอาไว้
"ดะเดี๋ยวนะ..."
คนตัวเล็กตกใจอีกครั้งหลังจบคำตอบของจอมมาร เพียงครู่ที่ยืนงงในดงคอกม้า ตอนนี้เริ่มได้สติดันอกแกร่งที่พยายามรวบร่างเล็กให้นอนราบลงบนผ้าคลุมที่ปูทับบนกองฟางฟอน
"ไม่ใช่ละท่าน"
"ไม่ใช่ได้ยังไง ก็เจ้ามาที่นี่เพื่อหยุดยั้งการสู้รบนองเลือดระหว่างดินแดนเทพและเผ่ามารไม่ใช่หรือ นี่แหละคือวิธีที่จะหยุดยั้งมัน"
จอมมารมาร์คไม่พูดเปล่าหากแต่ดันร่างเล็กที่ยังคงงุนงงให้นอนราบลง
แนะนำตัวละคร.....
เทพแบมแบม บุตรชายของราชาเทพที่หน้าหวานผิวพรรณผ่องใสไม่ต่างจากสตรีเซียนบนดินแดนเทพ แม้จะเป็นเทพที่ยังเยาว์ถ้าเทียบกับเทพเซียนอื่นๆ แห่งดินแดนเทพ แต่แบมแบมก็เป็นถึงบุตรชายองค์โตของราชาเทพแจบอม เทพผู้ยิ่งใหญ่ผู้ปกครองสามดินแดน คือ ดินแดนเทพ เผ่ามาร และดินแดนของมนุษย์ อุปนิสัยที่ซุกซน ฉลาดเป็นกรด ความสามารถรอบด้าน แม้จะยังเป็นเทพอ่อนด้อยอายุและประสบการณ์ แต่เป็นเทพที่ยึดมั่นในความยุติธรรม และเกลียดการใช้ความรุนแรงทุกชนิด
จอมมารมาร์ค ที่ถูกแม่บีบบังคับให้นำทัพบุกดินแดนเทพเพื่อทวงเอกราชให้เผ่ามารไม่ต้องตกอยู่ใต้การปกครองของราชาเทพแจบอมอีกต่อไป นิสัยมุทะลุดุดัน เป็นคนไม่ยอมใคร และไม่ปราณีใครที่กล้ามาล่วงล้ำอณาเขตของเผ่ามาร
ราชาเทพหรือมหาเทพแจบอม และเทพจินยอง หนึ่งเทพเป็นราชาแห่งเทพทั้งปวง อีกหนึ่งเทพเป็นหัวใจของราชาเทพที่คอยรักและดูแลทุกข์สุขกันมาตลอดหลายกัปหลายกัลป์
มารแจ็คสัน แม่ทัพคู่ใจของราชามาร์ค เป็นทั้งผู้ใต้บังคับบัญชาที่จงรักภักดี ยอมตายเพื่อนายและเป็นทั้งเพื่อนแท้ในทุกสถานการณ์
เทพยองแจ เทพบุตรพยากรณ์ผู้แม่นยำแห่งดินแดนเทพ เป็นผู้ช่วยของราชาเทพแจบอม ที่คอยให้คำชี้แนะที่จะทำให้ราชาเทพดูแลสามดินแดนอย่างราบรื่นสงบสุข
จอมมารยูคยอม น้องชายต่างบิดาแต่แม่เดียวกันของราชามารมาร์ค ที่คอยหาทางแย่งชิงความเป็นใหญ่กับราชามาร์คมาโดยตลอด
เทพน้อยปันปัน บุตรชายคนเล็กของมหาเทพแจบอม เนื่องจากยังเยาว์วัยมาก จึงทั้งแสบและซนไปตามเรื่อง ทั้งยังติดท่านพี่ เทพแบมแบมมาก แม้พี่จะไม่อยากให้ติดสอยห้อยตามไปไหนด้วย แต่ก็ชอบแอบตามแบมแบมไปเที่ยวเล่นซุกซนด้วยเสมอ
####################################################
Guest
