หมอไพรซ์ หมออินเทิร์นปีหนึ่ง หนุ่มหล่อพ่อรวย คาสซาโนว่าตัวพ่อ
"เสียดายที่น้องไพรซ์ ไม่เป็นผู้หญิงนี่อุตส่าห์ตั้งชื่อ พินต้าไว้รอ อยากให้เป็นเพื่อนสนิทเหมือนรุ่นของเราเนอะพริม"
"ไม่เป็นไรหรอกแพร ก็ให้พี่พั้นซ์ดูแลน้องไพรซ์เหมือนพี่สาวกับน้องชายไง ดูแลกันตลอดไป"
“ไม่อยากมีพี่ครับ อยากเป็นผัว...”
พั้นซ์ สาวสวยกุลสตรีทุกกระเบียดนิ้ว ช่างออดอ้อน เอาใจเก่ง เหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ
ความรักที่ไม่อาจล้ำเส้นคำว่า "น้องชาย" กับ "พี่สาว" จะเป็นอย่างไร?
"เสียดายที่น้องไพรซ์ ไม่เป็นผู้หญิงนี่อุตส่าห์ตั้งชื่อ พินต้าไว้รอ อยากให้เป็นเพื่อนสนิทเหมือนรุ่นของเราเนอะพริม"
"ไม่เป็นไรหรอกแพร ก็ให้พี่พั้นซ์ดูแลน้องไพรซ์เหมือนพี่สาวกับน้องชายไง ดูแลกันตลอดไป"
เมื่อแม่พริมกับแม่แพรพูดขนาดนี้ ฉันคงต้องดูแลน้องชายตัวร้ายตลอดไปสินะ..
“นี่ไพรซ์ เมื่อไหร่จะเลิกเป็นเสือผู้หญิงซะที” ฉันชี้หน้าต่อว่าลูกชายคนเดียวของแม่แพรพ่อคินเพื่อนสนิทแม่พริมคุณแม่ของฉัน พลางเก็บชุดชั้นในวิคตอเรียซีเคร็ทที่หล่นอยู่ข้างเตียงป้ายราคาก็ยังไม่แกะสงสัยเจ้าของจะเห่อมาก ส่วนเจ้าของห้องนอนเปลือยอกอยู่บนเตียงรอยลิปสติกเต็มแผ่นอกขาวเนียนมองต่ำลงไปเห็นซิกซ์แพ็กแน่นๆ ฉันแอบกลืนน้ำลาย เย็นไว้พั้นซ์นั่นน้องชาย แม่แพรฝากดูแลลูกชายห้ามกินน้อง
“บ่นตลอดเลย” เจ้าของแววตาสีเข้มมองฉันตาปรือๆ ดูเซ็กซี่จังเลย ฮือ...ทำแบบนี้ไม่ดีต่อใจสักนิด
“นี่ตื่นไปราวน์วอร์ดได้แล้ว สายแล้วเนี่ย” คุณหมอไพรซ์หมออินเทิร์นใช้ทุนปีแรกที่โชคดีจับฉลากได้โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ มีความฉลาดเหมือนแม่ หน้าตาได้ส่วนผสมของแม่แพรและพ่อคินได้อย่างลงตัว
“คร้าบบบบ บ่นจริง” หมอหนุ่มอืออาในลำคอด้วยความงัวเงีย
“ก็เป็นแบบนี้ จะไม่ให้พี่สาวบ่นได้ไง”
“ไม่อยากมีพี่ครับ อยากเป็นผัว...” หมอไพรซ์พูดหน้าตาเฉยแถมส่งสายตาแปลกๆที่ฉันแปลความหมายไม่ออก หืม...เจ้าเด็กบ้า คอยดูนะพี่คนนี้จะตีให้ก้นลาย....
*บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาทั้งสิ้น ใช้เป็นเพียงภาพประกอบนิยายเท่านั้น
Guest
