คนเรานั้นเลือกที่จะเกิดไม่ได้...แต่เลือกที่จะเป็นได้
คำๆนี้มันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของฉันเสมอ...แต่ถ้าฉันเลือกได้ฉันก็ไม่อยากอยู่คนเดียวเพียงลำพัง
2 ปีแล้วนะ ที่ฉันต้องอยู่คนเดียวเพียงลำพัง...ในบ้านที่เล็กเท่ารูหนู แต่ทว่ามันกับขว้างใหญ่และทำให้ฉันนั้นเหงาได้มากเพียงนี้
"ผ่านไปอีก วันแล้วสินะกับการต่อสู้ดิ้นรน" ฉันทิ้งตัวล้มนอนบนเตียงขนาดกระทัดรัดในห้องนอนน้อยๆของฉัน พร้อมกับพ้นลมหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า ทุกวันนี้ฉันต้องทำเพื่อตัวเองจิงๆ ฉันไม่มีใครฉันตัวคนเดียว...
น้ำอุ่น...
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
