นิยายเรื่องนี้ไรท์แต่งขึ้นมาด้วยจินตนาการของตัวเองล้วนๆ เพื่อให้ผู้อ่านมีความสนุกสนาน ความเพลิดเพลิน ไม่ได้มีเจตนาจะทำลายชื่อเสียงของคนที่อยู่ในภาพแต่อย่างใด ใช้เป็นภาพประกอบเพื่ออรรถรสในความบันเทิงและเพื่อความสมจริงของบทบาทในนิยาย ไม่ได้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาจริงๆ อย่าอินกับบทมากจนเกินไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และถ้าใครไม่ชอบก็ข้ามไปได้เลย
รักเล่ห์เสน่ห์หา (Yuri)
พลอยขวัญกับฟ้าใส
เป็นแฝดที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกันมาก แต่นิสัยของพวกเธอทั้งคู่กลับแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน และด้วยความที่แตกต่างกันอย่างนี้เมื่อถึงเวลานัดหมายที่จะให้แต่งงานคนเป็นพ่ออย่างหลิวหยางจึงมีอาการหนักใจ แต่พอคิดไตร่ตรองเป็นอย่างดีแล้วเขาก็เลือกแฝดคนน้องอย่างฟ้าใส เพราะคิดว่าถ้าแต่งงานกับคนรวยแล้วลูกสาวคนเล็ก คนที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็นจะได้สบาย ถึงแม้ว่าแฝดผู้พี่อย่างพลอยขวัญจะมีดุ้น มีอวัยวะเพศเหมือนกันกับเขาก็ตาม เพราะพลอยขวัญเป็นคนเก่งและมีความสามารถ อนาคตจะแต่งงานกับใครก็ได้
พลอยขวัญ
เพราะเธอเป็นพี่ที่รักน้อง ดังนั้นจึงยอมเสียสละให้น้องได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งบริษัทที่ควรจะเป็นของตนเอง
นิสัย
เป็นคนอารมณ์ดี นิสัยส่วนใหญ่ได้มาจากพ่อ แต่พอจะเงียบก็เงียบจนน่ากลัว
ฟ้าใส
เพราะเธอคือลูกสาวคนเล็กจึงถูกเลี้ยงแบบตามใจมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นมาอยากได้อะไรก็ต้องได้ แม้กระทั่งหัวใจของผู้หญิงที่ตนเองหลงรักตั้งแต่แรกเจอ
นิสัย
เป็นคนปากร้ายและชอบเอาแต่ใจ นิสัยส่วนใหญ่ได้มาจากแม่
นารา
หญิงสาวที่เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณหมอนิรินกับคุณหมอปัญจพร (ป็อปอาย) ตั้งแต่เด็กจนโตเธอถูกปลูกฝังให้เรียนรู้เกี่ยวกับวิชาชีพของหมอมาโดยตลอดเพื่อจะให้สานต่อโรงพยาบาลที่คุณปู่กับคุณย่าสร้างเอาไว้ แต่พอโตขึ้นมากลับมาเปิดธุรกิจเกี่ยวกับความสวยความงามซะงั้น งานนี้พ่อก็ปวดหัว แม่ก็ปวดหัว จึงเร่งรัดให้เธอแต่งงานกับลูกสาวคนเล็กของคนที่เคยตกลงกันเอาไว้ เพื่อเปลี่ยนเส้นทางในการทำงานของลูกสาวของตนเองใหม่
นิสัย
เป็นคนจริงใจ รักใครรักจริง ไม่ชอบคนโกหก
ดาวิกา
อาจารย์ในมหาวิทยาลัยชื่อดัง ที่นักศึกษาต่างก็ตั้งฉายาเรียกเธอว่า ยัยป้ามหันตภัย เพราะเธอให้เกรดยาก
นิสัย
เป็นคนเคร่งขรึมและเคร่งครัด
นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อจากนิยายเรื่อง
หนูดุนะ..พี่ไหวเหรอ
ที่ไรท์เขียนจบไปแล้ว นี่คือภาคต่อของรุ่นลูกของพวกเขา
ห้ามคัดลอกหรือนำไปดัดแปลงไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต ฝ่าฝืนมีกฏลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมายพระราชบัญญัติ 2537