ปุกาด.....ปุกาด นิยายของไรท์ทุกเรื่องจะอัพที่เว็บเด็กดี ก่อนที่อื่นนะคร้า
ขอบคุณรีดที่น่ารักมากที่ติติงมา
คือไรท์ขอโทษด้วยนะคะ ไรท์เพิ่งเคยเอาลง
ก็เลยยังไม่คล่อง ^^)
นักศึกษาทุนคณะแพทยศาสตร์ สาวสวยอนาคตไกลจะทำยังไง เมื่อมีหน้าที่ต้องมากำราบเด็กผู้ชายวายร้ายที่ทั้ง แสบสัน ซาบซ่าส์ และบ้าดีเดือด ไม่ฟังใครอย่างทอมมี่ลูกชายมหาเศรษฐีที่หญิงสาวนึกว่าเขาอายุแค่ 7 ขวบ แต่ไหงเด็ก 7 ขวบ ในมโนของหญิงสาวถึงได้รูปหล่อ แถมยังเซ็กซี่บาดจิตบาดใจได้ขนาดนี้ โอ๊ย..ไม่นะฉันจะเป็นลม เพราะแพ้ความหล่อเว่อร์ของหมอนี่
VS
“พี่ครับพี่รักผมไม๊” เสียงทุ้มเอ่ยถามออดอ้อน
“รักสิจ้ะ” หญิงสาวตอบเด็กหนุ่มขี้อ่อนที่ชอบเอาแต่ใจตัวเอง
“ถ้าพี่รักผมจริง งั้นผมขอนะ”
“เอ๊ะ!! เดี๋ยวสิ ทอมมี่นายจะบ้าเหรอ อย่านะ อย่าทำอะไรบ้าๆกับพี่นะ” หญิงสาวที่กำลังอยู่ในท่านั่งคุกเข่าหันหน้าเข้าหาประตูเย็นที่ยังเปิดอ้าอยู่รีบร้องห้ามชายหนุ่มรุ่นน้องสุดเฮ้ว ที่ชอบเข้ามายุ่มย่าม ยุกยิก ก่อกวนเธอบ่อยๆแต่ถึงยังไงเขาก็ยังน่ารักมากอยู่ดีเสียงหลงอย่างตกใจ เพราะจู่เขาก็โผเข้ามาคุกเข่ากอดรัดเอวบางของเธอเอาไว้แน่นจากทางด้านหลัง ทำให้หญิงสาวจะลุกขึ้นก็ลุกไม่ได้ ได้แต่ยื่นมือไปค้ำยันประตูตู้เย็นที่เปิดอ้าเอาไว้อยู่เท่านั้น
“ไหนพี่บอกรักผม ผมก็รักพี่นะฮะ อย่าห้ามผมเลย ผมทนไม่ไหวแล้ว” ทอมมี่เลื้อยมือขึ้นไปกอบกุมทรวงอกอิ่มผ่านเนื้อผ้าบางในชุดนักศึกษาของหญิงสาว ก่อนจะบีบขย้ำมันอย่างเอาแต่ใจ ไม่สนใจเสียงร้องห้ามและมือบางที่ฉุดดึงข้อมือของเขาเอาไว้
“ปล่อยพี่สิทอมมี่ เธอกำลังเข้าใจผิดนะ” หญิงสาวพยายามดิ้นหนี แต่เพราะพื้นที่และท่าทางที่ไม่อำนวยของหญิงสาวทำให้เธอขยับตัวแทบจะไม่ได้เลยนอกจากพยายามพูดจากับทอมมี่ดีๆเท่านั้น
“ไม่!!! วันนี้แหละพี่ต้องเป็นของผม ของผมคนเดียว” ชายหนุ่มไม่ฟัง เขายังคงดื้อรั้นทำตามใจตัวเองต่อไปไม่สนแรงดิ้นหรือท่าทางขัดขืนของหญิงสาวเลยสักนิด
ขอพื้นที่เพื่อ ไรท์ สักนิดนะคะ
ขอร้องพลีสสส...นักอ่านของไรท์ทุกท่าน ว่าอย่าได้นำงานเขียนหรือวรรณกรรมทุกเรื่องที่ไรท์ได้สร้างสรรค์ขึ้นเพื่อความบันเทิงเริงใจของรีดเดอร์ทุกท่านนี้ ไปแอบอ้าง โพส ดัดแปลงชิ้นงาน-เนื้อหางานเขียนทุกเรื่อง ว่าเป็นของท่านเองเลยนะคะ นักเขียนที่สร้างสรรค์นิยายออกมาตามแบบฉบับของตัวเองต่างเหน็ดเหนื่อย ใช้พลังใจและพลังสมองของตัวเองเป็นอย่างมาก ไรท์ก็เช่นกัน ถึงแม้จะเป็นแค่นักเขียนเงา ไร้นามที่ไม่โด่งดัง ยังไม่มีหนังสืองานพิมพ์เป็นของตัวเอง แต่ไรท์ก็ยังมีความฝันอยู่ว่าสักวันไรท์จะได้มีชิ้นงานเหมือนกับนักเขียนท่านอื่นๆ กรุณาอย่าได้คัดลอก หรือนำผลงานของไรท์ที่กลั่นกรองและเรียบเรียงมาด้วยหัวใจรัก ความฝัน ความหวังและความสุขเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตของไรท์ไปเลยนะคะ ขอร้องด้วยหัวใจ..ด้วยมันผิดทั้งทางด้านคุณธรรม จริยธรรม และด้วยกฎหมายนะคะ ขอบพระคุณอย่างยิ่งค่ะที่เข้าใจ
โดย...เบญจกัลยา/ สัตตบงกช
รักไรท์ ชอบไรท์ หรืออ่านแล้วคิดว่าสนุกน่าติดตาม กดแอด Fav ไลค์เพจเลยนะคะ
Guest
