┌▼AFTERMOON จันทร์ระฟ้า▲┘
เรื่องรักน่าสงสารของเด็กโรงแรมหน้ามึนที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงบุคคลอันตราย กับเด็กบริหารหน้ายิ้มที่เห็นใครบางคนเป็นเหยื่อที่ต้องวิ่งตามไปจับกลืนลงท้อง
----------
“ระรู้ไหมว่าวิธีการจะทำให้ตัวเองคุ้นชินกับเรื่องราวที่หวาดกลัวมันง่ายมากขนาดไหน”
"..."
“สิ่งที่ต้องทำ...ก็แค่เผชิญหน้ากับมันบ่อยๆ เพราะถ้าเรายิ่งหนี เรื่องราวเหล่านั้นก็จะยิ่งตามหลอกหลอน อืม...ถ้าเปรียบแล้วก็คงเหมือนผู้ล่ากับผู้ถูกล่า หากเราไม่เผชิญหน้า สุดท้ายก็ต้องถูกจับกินอยู่ดี”
“ตะ...แต่ผู้ถูกล่าก็ยังมีโอกาสรอดไม่ใช่เหรอ”
“ก็อาจจะใช่...เฉพาะกับบางคน”
“ตะ...แต่ว่าถ้าเราไม่หนีเลยแล้วหันไปเผชิญหน้า นั่นไม่เท่ากับยินยอมให้ผู้ล่าจับกินแต่โดยดีเหรอ”
“ระฉลาดจริงๆ ด้วย”
คนหน้าตาดีคลี่ยิ้มสว่างไสว ขนาดผมมองยังรู้สึกเหมือนตาจะพร่า แต่ก็แค่เหมือนจะเท่านั้น เพราะวินาทีที่เขาเอ่ยประโยคถัดมา ปีกเทวดาสีขาวที่ด้านหลังก็คล้ายจะแปรเปลี่ยนเป็นปีกปีศาจสีดำแทน
“ในเมื่อรู้ตัวว่าสุดท้ายต้องถูกกิน สู้ยอมอยู่เฉยๆ ตั้งแต่แรก ไม่ต้องวิ่งให้เหนื่อยไม่ดีกว่าเหรอ”
.
.
.
ทวิตเล่นแท็กนี้เลย
#จันทร์ระฟ้า
FAN PAGE: Chesshire.
TWITTER: @Chesshire04
นิยายเรื่องนี้เป็นชายxชาย
เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ
Guest
