สวัสดีค่าาาาาา
เรื่องนี่ก็ฝากไว้ด้วยน่าาา
อาจมีแต่ง งงๆ บ้าง 55555
ติชมกันได้น่าค่าา จะเอาไปพัฒนาให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป
----------------------------------------------
'จึก!!'
'เห่ย ทำไรเนี่ย'
'อ่าว เป็นผู้ชายเหรอ ถึงว่าละ ราบเป็นกระดานเชียว'
'ครูค้าบบบบบบบบบบ T^T'
‘เป็นอะไรจ้ะ ข้าวปุ้น ร้องไห้ทำไม ไม่เอาๆ ไม่ร้องนะคะ เด็กดี’ ครูคนสวยประจำห้องเข้ามากอดผมและปลอบผมให้หยุด
ร้องไห้
‘ก็ …ฮึก!... โจ…ฮึก!..โจชัว เขาแกล้งผม…เขา…จิ้มนมผม’
‘ตายจริง นี่โจชัว ไปแกล้งเพื่อนเขาแบบนี้ได้ไง ขอโทษเดี๊ยวนี่เลย’
‘ไม่!! ก็แค่ครูชั่วคราวกล้าดุผมเหรอ เดี๊ยวไม่มีที่ทำงานน๊า’
และไอบ้าโจชัวมันก็เดินออกจากห้องไป ผมแค้น แค้นมากกกก แม่งทำไม มึงเป็นลูก ผอ. แล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง
ผมนึกแล้วแค้น จะว่าไปผมไม่ได้เจอมันตั้งแต่ เรียนจบ ประถม แล้วนะ ตอนนี้ผมเรียน ปี 1 แล้ว ก็นานพอ แล้วทำไมผมถึงย้อนมาตอนนี้เหรอ ก็ผมไปเจอรูปภาพเก่าๆ ตอนจะย้ายไปอยู่หอ โห้ยยยยย นึกแล้วอยากจะกระทืบหน้ามันให้ยับ
กระทืบๆๆๆ ตืบๆ ให้จมดินไปเลย ไอปุ้น จะไม่ยอมให้ใครมาทำฝ่ายเดียว!
อิมเมจ มาแล้วน่าาาาา ^^
ไปหามาตั้งนานเชียว 555555