แผนร้ายก่อให้รักยัยหน้าใส

บทนำ

เพล้งงงง!!!

เสียงแจกันที่ประดับห้องรับแขกสุดหรูตกกระทบพื้นห้องอย่างรุนแรง ตอนนี้เหลือเพียงเศษแก้วที่แตกของแจกันกระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง

"แกบ้าไปแล้วรึไงฮะฮาล!"

"พ่อทำแบบนี้ทำไม ผมบอกพ่อแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่าหาแม่ใหม่มาให้ผม! "

เสียงของชายหนุ่มแข็งกร้าวตวาดด้วยความไม่พอใจที่ผู้เป็นพ่อจะแต่งงานใหม่หลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิตในอุบัติเหตุได้ไม่ถึงสองปี และแน่นอนว่าผู้เป็นลูกไม่พอใจมากกับสมาชิกใหม่ที่จะเข้ามามีบทบาทในบ้านด้วยสถานะแม่เลี้ยง

"แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้ฉันแต่งงานฮะไอ้ลูกเวร นอกจากแกจะทำตัวไร้สาระไปวันๆแล้วยังผลาญเงินฉันใช้เล่นแบบไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้ แกมีอะไรดีพอที่จะทำให้ฉันทำตามที่แกบอก แม้แต่ความสุขจากความเป็นลูกแกยังให้ฉันไม่ได้!"

เสียงชายวัยกลางพูดขึ้นอย่างหมดความอดทน เขาจ้องตาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของเขาอย่างดุดัน

"ได้!พ่ออยากหาความสุขใส่ตัวด้วยวิธีนี้ผมก็จะไม่ขัด แต่ถ้าพ่อเอาผู้หญิงคนนั้นมาเป็นแม่เลี้ยงผม ผมจะทำให้ผู้หญิงของพ่อเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยพ่อคอยดู!"พูดจบชายหนุ่มก็หยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก แล้วเดินออกไปก่อนที่จะทิ้งท้ายไว้ด้วยถ้อยคำที่ทำให้ผู้เป็นพ่อโกรธจัด"อ้อ ผมอาจจะเข้าใจพ่อมาบ้างแล้วก็ได้ว่าทำไมถึงพยายามหาแม่เลี้ยงมาให้ผมนักหนา เพราะพ่อเป็นโรคขาดผู้หญิงไม่ได้!"

"แก!!!" ชายวัยกลางมองแผ่นหลังของลูกชายตัวดีอย่างเหนื่อยใจพร้อมถอนหายใจและครุ่นคิดกับเรื่องที่จะเกิดในอีกไม่กี่วันนี้ลูกชายของเขาคงไม่อยู่เฉยเป็นแน่..

สิ้นเสียงของฮาล ก็เดินไปที่รถสปอร์ตสีดำเงาคู่ใจแล้วขับออกไปด้วยความเร็ว

-BK Pub-

“ไอ้ฮาล แกจะดื่มให้มันตายๆไปเลยหรอวะ" เสียงเดวิทเพื่อนรักของเขาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นแทรกขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนกระดกเหล้าเข้าปากรัวๆ

"แกไม่รู้อะไร ก็พ่อฉันน่ะสิเกิดบ้าอะไรขึ้นมา จะเอาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นตัวแทนแม่ของฉัน เหอะ-_-^” เขาพูดพลางชักสีหน้าอย่างหมดอารมณ์หลังจากพูดถึงว่าที่แม่เลี้ยงของเขา

"แล้วแกจะเอาไงต่อไปวะ"เดวิทยิงคำถามใส่เพื่อนรักก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเพียงเล็กน้อย ลักษณะท่าทางของเขาทำให้สาวๆหลายคนในที่นี้หันมาส่งสายตาหวานเยิ้มใส่เป็นระยะๆ ด้วยใบหน้ารูปไข่ รูปร่างสูงได้สัดส่วน ปากอมชมพูราวกับทาลิปติก ตาสีนิลคู่นั้นเปล่งประกายชวนน่าหลงไหลอยู่ตลอดเวลา

"ทำทุกวิถีทางที่จะทำได้"ชายหนุ่มยิ้มอย่างร้ายกาจในมือถือแก้วเหล้ายกขึ้นรัวเข้าปากราวกับว่าจะไม่ได้แตะมันอีกในชีวิตนี้

ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ~

“โอ๊ะ! เสียงโทรศัพท์แกรึเปล่าน่ะข้าวปั้น” เสียงเพื่อนสาวถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าเป็นเสียงเป็ด (ของฉัน) คนอื่นคงตั้งคำถามในใจว่าคิดดีแล้วใช่มั้ยที่ใช้เสียงนี้เป็นเสียงเรียกเข้ากันแหงๆ ก็มันน่ารักดีนี่นาแล้วอีกอย่างฉันก็ขี้เกียจเปลี่ยนใหม่ด้วยT^T ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อคนบนหน้าจอ

‘แม่’

“เเม่โทรมา”ฉันตอบขิงก่อนจะกดรับสาย “ค่ะแม่ มีอะไรรึเปล่าคะ?”ฉันสบตากับขิงพร้อมเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงเป็นเชิงตั้งคำถาม

(ข้าวปั้นหนูอยู่ไหนลูก แม่มีธุระจะคุยด้วยน่ะ)

“อยู่ร้านเค้กกับขิงค่ะ ตอนนี้เลยหรอคะ”เสียงของแม่ดูรีบร้อนผิดปกติ

(กลับบ้านมาคุยกับแม่หน่อยนะ)

“คุยตรงนี้ไม่ได้หรอคะแม่”ฉันต่อรองอย่างมีหวัง ฉันยังไม่อยากกลับบ้านนี่นากำลังเขมือบอยู่เลยฮืออออ

(ที่บ้านจ่ะ รีบกลับด้วยล่ะ)แม่ทำเสียงต่ำลงเพราะรู้ว่าฉันต้องต่อรองอีกแน่ๆ เมื่อได้ยินแบบนี้ฉันก็ขัดไม่ได้ แม่คงจะมีธุระกับฉันจริงๆนั่นแหละก็ร้อยวันพันปีแม่ไม่เคยโทรมาบอกให้กลับบ้านทั้งๆที่รู้ว่าฉันกำลังเขมือบอยู่นี่นาToT

“ค่ะ หนูจะรีบกลับค่า”ฉันตอบปลายสายไปก่อนที่จะกดวางสายเสร็จก็ร่ำลากับขิงแล้วรีบกลับบ้านตามที่แม่บอก

“กลับมาแล้วค่าาาา~”ฉันกลับมาถึงบ้านก็เห็นผู้เป็นแม่เดินออกมาจากห้องครัว พร้อมน้ำเปล่าเย็นๆหนึ่งแก้ว แม่ใจดีกับฉันตลอดเลย น้ำตาจะไหล โฮกกกก

“ข้าวปั้น”แม่เรียกชื่อฉันก่อนจะหยิบกระดาษสีขาวเป็นจำนวนหลายแผ่นวางไว้บนโต๊ะให้ฉันดู นี่มันอะไรกันหรือจะเป็นจดหมายจากทางมหาลัยส่งมาเเจ้งพฤติกรรมฉันหรอ ไม่นะฉันแค่เข้าเรียนสายทุกวิชาแถมยังช้ากว่าสามสิบนาทีเอง T^T (ได้ข่าวว่าเขาให้เข้าเรียนช้าไม่เกินสิบห้านาทีไม่ใช่หรอยะ-_-^) “นี่เป็นบิลค่าใช้จ่ายต่างๆของเราจ่ะ ตอนนี้บ้านเรากำลังประสบปัญหาด้านการเงิน ทั้งกิจการหลายๆอย่างที่เรามีก็ต้องปิดกระทันหัน” ฉันนั่งฟังแม่พูดตาปริบๆ “หนูจำคุณลุงคาชิได้มั้ยลูก”

“คุณลุงคนนั้นที่ขอแม่แต่งงาน?” คุณลุงคาชิเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงด้านธุรกิจ และถูกยกให้เป็นเศรษฐีอันดับต้นๆของไทย และชอบมาวนเวียนคอยมารับมาส่งแม่ฉันเป็นเวลาหลายเดือนเชียวล่ะ ก็แม่ฉันสวยมากนี่นา โฮะๆ>_<

“ใช่แล้วจ่ะ แม่ตกลงกับคุณคาชิเเล้วว่าเราจะย้ายเข้าไปอยู่ที่นั่น” อะไรนะ! แม่จะย้ายบ้านหรอกหรอ ฉันหูไม่ฝาดใช่มั้ย แม่คงไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่มั้ย ฉันจะได้เล่นน้ำที่สระว่ายน้ำใสสะอาดทุกวันแล้วใช่ม้ายยยย>_< ก็ที่บ้านคุณลุงคาชิมีสระว่ายน้ำด้วยนี่นา ฉันเป็นมนุษย์ที่ชอบเล่นน้ำที่สุดเลยแหละ ชาติก่อนฉันต้องเป็นปลาแหงๆ “เเล้วหนูจะว่าอะไรรึเปล่าถ้าเราจะย้ายเข้าไปอยู่กับคุณลุงคาชิ”

“หนูไม่มีปัญหาค่ะแม่ ^0^”ฉันยิ้มตาหยีดีใจแบบสุดๆ ฉันจะมีสระว่ายน้ำในบ้านแล้วอร้ายยย>///<