สร้อย​ดอกแก้ว​ อาญา​สวาท​

พายุ​ฝน​กระ​หน​ํ่า​ ณ​ ปราสาท​แก้ว​

มหาเทวี​ฝัน​วดี​นาคีณีกระสับกระส่ายเดินไปเดินมาด้วยหัวใจร้อนรุ่งในความมืดมิดบุรุษผู้หนึ่งวิ่งมากลางสายฝนตกกระหนํ่า แล้วแอบลักลอบเข้าไปข้างในปราสาทแก้วอย่างมิให้ผู้ใดพบเห็น

แล้วแอบย่องไปยังห้องใครคนหนึ่งในทันใด

ในความมืดมิดสายฟ้าคำรามลั่นจนพาหญิงสาวที่อยู่ในห้องสะดุ้งตื่นด้วยความกลัว

ในความมืดใครคนนึงที่แอบย่องเข้ามาในห้องอย่างเงียบๆแล้วแอบย่องเข้ากอดหญิงสาวอย่างไม่ให้รู้ตัว

" เจ้าเป็นใครบังอาจอันใดมาทำอย่างนี้กับค่าไอ้โจรชั่ว​ ปล่อย​ค่า​ปัดเดี๋ยวนี้ "

" อยากใจร้ายกับพี่เลยหนานวลน้องคนดีพี่ขออภัยที่ต้องทำอย่างนี้แต่พี่มิอาจตัดใจจากนวลน้องเจ้าแม้รู้ว่ามิควรรักแต่ใจก็เกินจะหักหทัยรักนี

ด้วยเพราะสุดคนึงหานวลน้องเจ้า

แม้รู้ว่ามันผิดก็จำยอมรับชะตา "

เมื่อได้ฟังคำชายปริศนาพาใจเต้นให้คนึงหาใครคนหนึ่งที่อยู่ไกล

" นวลน้องเจ้าลืมพี่คนนี้ไปแล้วหรออย่างไรเมื่อได้ดีก็ลืมกันช่างใจร้ายเสียจริง "

แล้วสายฟ้าก็ผ่าลงมาพาให้หญิงสาวได้เห็นโฉมหน้าของชายปริศนาที่บังอาจหาญกล้าก็กระทำกับนางอย่างมิกลัวสิ่งใด

ไม่ได้นะเราจะทำ ผิดพลาดในเรื่องนี้ไม่ได้นะเเม้จะรู้ว่าใจนี้มันมีใครเป็นเจ้าของอยู่แล้วก็ตามแต่ใจก็อยากทำตามที่คิด

แต่ก็รู้ดีว่าไม่ควรทำยังนั้นเพราะมันผิดที่ใจมันมีใครอีกคนแต่ก็ยังมีใครอีกคนเป็นเจ้าของหัวใจ

มันไม่ใช้ความผิดเรานะเพราะว่าเรารักกัน

แต่มันก็ไม่ควรเกิดขึ้น เราไม่ควรรักกันมาตั้งแต่แรกไม่ควรเลยมันไม่ควรเลย

แล้วยังไงในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วจะให้ทำไงได้ละ

มันควรจบลงเสียที่ในเรื่องนี้ได้แล้ว

ไม่มีวันหยุดที่เรื่องนี้ได้ เรามาใกลเกินกว่าจะจบเรื่องนี้ได้แล้วนะ

แต่ยังไงมันก็ต้องจบเรื่องอัปยศนี้มันคงจบซะที

ก็รู้อยู่ว่ามันไม่มี ทางจบเรื่องนี้ได้รอกนะ เพราะเราเดินมาใกลเกินไปที่จะถอยหลังได้แล้วนะฝัน

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดก็พาให้น้ำตาไหลอยู่พูดอะไรไม่ออก 2 แก้มมีแต่นํ้าตา

อย่าร้องไห้เลยคนดียังไงเรื่องมันก็เกิดขึ้นมาแล้วนะเรา ควรแก้ไขเรื่องนี้มากกว่าว่าควรทำอย่างไงต่อไปดีจะต้องทำไงดีว่าจะเป็น เอายังไงต่อไปดี

แต่ถ้าเป็นผม ผมจะทำตามใจตัวเอง อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเพราะยังไงก็แค่ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว

ในเมื่อ ตรงนี้ของเรา มันตรงกันไม่ว่ากายจะเป็นของใคร แต่ถ้าตรงนี้ของเราตรงกันอะไรก็ไม่ต้องคิดมากแล้วว่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดแล้วจะไปคิดอะไรกลับเรื่องนี้ละ

ไม่รู้สิมันคิดไม่ออกนะว่าจะเอาไงดี เหมือนกันนะมันคิดไม่ออกบอกไม่ถูก

อยากคิดอะไรมากเลยนะคนดีมัน ต้องมีทางที่เราทำได้สิจาคนดี

แล้วก็ต้องตกใจสุดขีดมึงเห็นใครคนนึงอยู่ต่อหน้า

คุณใหญ่ๆทำไม คูณถึงอยู่ที่นี่ได้ คูณหน้าจะอยู่ที่ต่าง ประเทศสิ ทำไมถึงอยู่ที่นี่

ใบหน้าที่ดู ตกใจสุดขีดจนทำอะไรไม่ถูกด้วยความกลัวแล้วเดินถอยหลังอยากไม่รู้ตัว

อยากทำร้ายฝันของผมนะพี่ใหญ่ ฝันไม่ผิดอะไรนะแต่พี่และที่ผิดที่ ยิ่งคนที่ผมรักไป

เป็นอย่างที่น้องชายผมพูดไหมว่าคุณเป็นคนรักของมันว่ายังไงอย่ามัวแต่เงียบอยู่สิ

มัวจะเงียบมีอะไรว่ามาสิทำไมไม่พูดใน สิ่งคุณคิดมาให้ผมรู้ล่ะมี อะไรก็ว่ามาสิ ว่ามาสิ

อยากมัวแต่เงียบอยู่สิ เงียบอยู่ทำไม ขอโทษๆ

ขอโทษๆสองแ้มก็มีแต่น้ำตาพูดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้อยากพูดอะไรไม่ออก

พาให้คุณใหญ่ถึงกลับชอกพูดอะไรไม่ออกแล้วหมดสติไปต่อหน้าคนทั้งคู่

ฝันไปกลับผมนะ อยากมัวแต่อาลัยอาวรณ์เพราะมันก็ไม่ช่วยอะไร ขึ้นมาได้รอก

ที่อยากให้รู้คือต่อแต่นี้่จะมีแค่เราเท่านั้น

และอนาคตต่อไปนี้ฉันจะทำเพื่อเธอคนเดียวเท่านั้นจะเป็นยอดดวงใจของฉัน

จะไม่มีเรื่องี่ต้องฝืนใจกันอีกแล้วต่อแต่นี้จะมีแค่เราแล้วก็พามันจากไปอยากไม่สนใจ เรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้า ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

ตาใหญ่เป็นไงบ้าง ค่ะคุณหมอ

ยังตอบไม่ได้ครับ ว่าอาการคนไข้เป็นยังไงเพราะ ตั้งแต่คนไข้รู้สึกตัวไหมก็เอาแต่เงียบไม่พูดไม่จากับใครอย่างกับคนที่ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น

ผมไม่รู้ว่าันเกิดจากอะไรนะครับเลยวินิจฉัยอาการคนไข้ไม่ได้

ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะเหมือนกันค่ะคุณหมอี่ฉันมาที่นี้เพราะคุณพยาบาลโทรมาบอกฉันนะค่ะ

ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีใครรู้พวกมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกลับคนไข้ใช่ไหมครับ

คงจะมีแต่คนไข้เท่านั้นที่รู้เรื่องเราทุกอย่าง

ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละค่ะคุณหมอ

แล้วก็เข้าไปหาตัวใหญ่ในห้อง

แม่ไม่รู้นะว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นแต่ที่แม่อยากให้ลูกรู้ไม่ว่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะอะไร

แม่ก็อยากให้ลูกรู้ ว่าแม่รักลูกเสมอพ่อแม่รักลูกเสมอ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นลูกก็คือคนที่แม่รัก

แต่คนที่นอนอยู่ก็ได้แค่มองอยาก กลับคนที่ไม่ยอมรับเรื่องอะไรทั้งนั้น

คํ่าคืนมืดมิดในห้องห้องหนึ่งคุณใหญ่ เม่มองไปภายนอกอยาก คนใร้ความรู้สึก เราก็ออกไปจากห้องนั้นแล้วไปในที่ทีหนึ่งยังไม่ให้ใครรู้

ในที่สุดคุณก็มา คุณไม่ต้องพูดอะไรผมก็รู้ว่าคุณมาที่นี่ด้วยอะไร

ฉันต้องการแก้แค้นมันทุกตัวที่ทำร้ายความไว้ใจของฉันให้สาสมที่มันเท่ากับฉัน

รับบัญชาครับ คุณจะได้ทุกสิ่งที่บัญชาขอเพียงแค่บอกผมจะทำตามให้ทุกอย่าง

และอีกอย่างฉันอยากให้นายรู้ไว้อยากให้มันตาย

ฉันต้องการทรมานเหมือนทั้ง 2 ตัวให้สาสมกับที่มันเอาไว้กลับฉัน

รับบัญชาครับทุกอย่าง่ปรารถนาจะได้ในสิ่งที่คุณต้องการทุกอย่างครับ

ณ อีกด้านหนึ่งคนสองคนทึ่หนีมาเริ่มชีวิตใหม่ที่ไม่มีใครรู้จัก

แก้วต่อแต่นี้เราจะเอาไงต่อกับชีวิตดี

ผมยังไม่รู้ ว่าชีวิตต่อไปนี้เราจะเอาไง

แต่เมื่อตัดสินใจเลือกเดินไม่ได้เข้าสายนี้แล้วเราก็ต้องทำวันข้างหน้าให้ดีที่สุดไม่ว่าจะต้องเจอเรื่องอะไรต่อแต่นี้ก็ตาม

ไม่ว่าต่อไปนี้จะมีเรื่องอะไรฉันก็พร้อมที่จะเดินไปพร้อมกับแก้วค่ะ

ต่อแต่นี้จะมีแค่เรา เท่านั้น

ไม่ต้องมองแบบนั้น ครับผมรู้ว่าคุณต้องการอะไรตอนนี้เรายังหาตัวมันไม่พบครับ

เพราะ พวกมันเก็บตัวเงียบมากอย่างกลับ รู้ว่ากำลังมีใครตามหา ตัวอยู่อยากนั้นและ

ไม่เป็นไรเมื่อไหร่ที่มันโผล่หัวมาค่อยจัดการมันก็ยังไม่สาย

เห็นด้วยครับ ท่านผู้นำ

อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นฉันไม่ใช่คนขององค์กร ที่ใครคนนั้นอยากให้ฉันเป็นได้ ยินไหมว่าฉันไม่ใช่

ครับๆได้ยินชัดเจนเลยครับนาย

อย่ามาพูดเรื่องนี้เลยมันไม่ได้สำคัญอะไร

ในเรื่องนั้นที่ขอให้ช่วยได้เรื่องว่ายังไงบ้าง

ยังไม่ไปถึงไหนดูเหมือนพวกมันเก็บตัวเงียบอยู่ในเงามืดรอเวลาให้มัน พร้องมาถามว่าเท่านั้น

งั้นก็ปล่อยเรื่องนั้นไปก่อน

รับทราบครับผมถ้าไม่มีอะไรเราผมขอตัว

ไปไหนก็ไปเลย ไม่ได้อยากเห็นหน้าซะหน่อย

นั้นผมไปนะนายท่าน

5 ปีผ่านไป ครอบครัวเล็กๆของเเก้วแล้วฝันอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแต่กลับไม่มีใครสายเลือดสกลทั้งที่ฝันก็พยายามทุกทางที่จะมีลูกแต่ไม่ได้อย่างที่หวังในทุกครั้ง

แต่เเล้วในวัน 1 อยู่ๆพวกเขาก็เห็นข่าว

การเสียชีวิตของมารดาผู้ให้กำเนิดของแก้ว

พวกเขาดูมึนงงและสงสัยนักข่าว่ออกมาคิอความจริงหรือไม่มองดูภรรยาที่มึนงงพูดไม่

ทำให้อยู่ไม่สุด ทำให้ต้องย้อนกลับไป ณ ที่แห่งนั้นจุดเริ่มเรื่องราวทั้งหมดยังไม่ให้ใครรู้

แต่เหมือนกลับฟ้าจะไม่เข้าข้างแก้วเลยด้วยซ้ำ

เมื่อกลับไปถึงที่นั้นกลับพบ พี่ใหญ่รอเขาอยู่ี่นั้น

คงแปลกใจสินะว่าทำไมถึงเจอฉัน

แล้วเรื่องข่าวมันคืออะไรกันแน่สินะแก้ว

ไม่ต้องมองแบบนั้นก็ได้นะเพราะกูก็กำลังจะบอกแก่ไงว่ามันเกิดอะไรขึ้นความจริงคีอแม่ตายไปเมื่อก่อนที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้ก็ฝังศพอยู่ที่ทีท่านชอบแล้ว

แล้วที่ออกข่าวไปเพราะรู้แน่ว่าต้องถึงแก่แน่เลยล่อให้แกกลับมาไงล่ะ

ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วยพี่ใหญ่ ทำไมๆ

รู้อยู่แก่ใจยังจะตามอีกหรือว่าทำไมว่าทำอะไรใว้กลับกูไอ้น้อง ชั่ว

ผมขอโทษผมขอโทษให้ผมเถอะนะพี่ใหญ่

สายไปแล้วที่มึงจะบอกคำขอโทษกลับกูตอนนี้

พี่ใหญ่อย่าเข้ามานะ ผมกลัวแล้วปล่อยผมไป เถอะนะผมขอร้องอย่าทำอะไรผมเลย

มันสายไปแล้วที่มึงจะมาขอร้องกู

กูไม่มีปล่อยมึงไป อย่าเข้ามานะผมกลัวแล้ว

ปล่อยผมไปเถอะนะ รู้อยู่แก่ใจแล้วอยากจะขอทำไม

ขอโทษอภัยให้ผมเถอะนะอยากทำอะไรผมเลย

ไม่มีคำตอบกลับมามีแต่ความเงียบน่าหวาดกลัวในแววตาของเขามีแต่ความโกรธแค้นชิงชังที่จะแผดเผาได้ทุกอย่างให้เป็นเถ้าธุลี

พี่ใหญ่ออกไปนะออกไปอย่าเข้ามาใกล้ผมนะอยากทำอะไรผมเลยผมกลัวแล้ว

ไม่ว่าจะพูดอะไรตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะพูดทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว

จะทำอะไรปล่อยผมนะผมบอกให้ปล่อย

ไม่ว่าจะพูดหรือจะขอร้องยังไงมันก็ไม่มีผล

เพราะวันนี้นายจะต้องตายทั้งเป็นไปตลอด กาล

แกจะทำอะไรอย่าเข้ามาอย่าเข้ามาออกไปนะออกไปอย่ามาจับตัวผมนะพี่ใหญ่อย่าทำอย่านี้เลยนะพี่

กูไม่คิดว่ามึงเป็นน้องกู

อย่าๆ เลือดใหลรินเมื่อถูกอะไรใหญ่ยักษ์กระแทกเข้าไปในถ้ำที่ไม่เคยมีใครเข้าไปมาก่อน

เลือดไหลรินมินคุ้มไปทั่ว

เอาออกไปผมเจ็บอย่าทำแบบนี้เลยเอาออกไปผมเจ็บอย่าทำแบบนี้เลย

แต่ชายร่างสูงก็ไม่สนใจเสียงร้องของความเจ็บปวด

ยังทะลวงเข้าใสช่องทางที่มีเลือดไหลรินตลอดเวลาจนหมดโดยไม่สนใจคนใต้ร่างเลยแม้แต่น้อย

แก่ต้องทรมานไปจนตายจำเอาใว้

ทำไมต้องทำแบบนี้กับผมด้วย

ถึงแกจะมาถามอะไรตอนนี้มันก็ไม่ช่วยอะไร

เพราะแก่ได้ทำลายทุกอย่างไว้หมดแล้ว

แล้วรู้ไว้เพียงอย่างเดียวว่าต่อแต่นี้ไปมึงต้องเป็นของกูได้ยินไม

เมื่อได้ยินสิ่งที่พี่ชายพูดก็พาให้พูดไม่ออกและนํ้าตาริมใหลอย่างเจ็บ ปวดทรมานใจเป็นที่สุด