รักเกิดในอู่ซ่อมรถ

“เหี้ยพัฒน์ มึงก็เป็นแบบนี้ตลอด หลอกล่อกูสารพัด วันๆ กูไม่มีปัญญาจะคิดเรื่องอื่นแล้ว มีแต่เรื่องของมึงเต็มหัวไปหมด แล้วมึงจะให้กูทำยังไง เป็นใครมาเจอแบบกูก็ต้องรู้สึกทั้งนั้น ทางนั้นก็น้อง ทางนี้ก็...มะ..”

พูดได้ไม่เต็มปาก จะพูดอะไรก็มีอันต้องหยุด

“ทางนี้ก็...มึง”

บารมีรีบเปลี่ยนคำพูดของตัวเอง และพิพัฒน์ก็ตั้งใจฟังสิ่งที่บารมีพูด

“กูก็รู้อยู่เต็มอกว่ามึงกับน้องกูเคยเป็นอะไรกันมาก่อน แต่กูกับมึงก็มาถึงขนาดนี้กันแล้ว มึงจะให้กูทำยังไง มึงจะให้กูรู้สึกยังไงพัฒน์ เป็นใครมาเจอแบบกูแล้วยังสบายใจได้ แม่งก็เก่งชิบหายแหละ”

บารมีไม่ชอบใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่พิพัฒน์อมยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากเพราะเรื่องที่บารมีกังวลใจและบ่นออกมาด้วยความหงุดหงิดโมโห

“ทางนี้ก็ เมีย สิ ไม่ใช่ทางนี้ก็มึง”

อย่ามากวนตีนกูพัฒน์

“เมียเหี้ยอะไร ใจไม่ได้อยู่กับกูสักนิด กูจะไปมีปัญญาให้มึงมาเป็นอะไรกับกูได้ ทั้งหมดก็แล้วแต่มึงแหละพัฒน์ อย่างกูจะไปมีปัญญาบังคับใจมึงให้คิดตามที่กูต้องการได้ยังไง”

นั่นสิ ถ้าไม่มีปัญญาพูดไม่มีปัญญาบังคับก็อย่าพูดเลยดีกว่าบางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องพูดทุกเรื่องที่อยู่ในหัวออกมาทั้งหมดก็ได้เช่นว่า...

พิพัฒน์มองหน้าของบารมีนิ่ง ๆ และค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงมาหา และบารมีก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจยาวด้วยความกลุ้มใจ เอาชนะพิพัฒน์ได้ทุกเรื่อง สั่งพิพัฒน์ได้ทุกอย่าง ยกเว้นแค่เรื่องนี้

“ไอ้พัฒน์” บารมีได้แต่บ่นพึมพำเสียงเบาในลำคอ และพิพัฒน์ก็ยิ้มใส่ตาของคนที่กำลังทำหน้าไม่พอใจตอนที่ขึ้นมานั่งเกยทับอยู่เหนือร่างของบารมีและเริ่มลงมือปลดกระดุมเสื้อของบารมีทีละเม็ด

“เออ กูยอม แม่งแบบนี้ตลอดแหละมึง พัฒน์”

บารมีได้แต่ส่ายหน้าด้วยความหงุดหงิดแต่พิพัฒน์ยิ้มอย่างสบายใจและเริ่มลากปลายนิ้วไปที่แผ่นอกกว้างของคนที่นอนนิ่งไปเรื่อยๆ

“ผมก็ไม่รู้จะอธิบายกับพี่ยังไงซะด้วย”

บารมีเลิกคิ้วขึ้นสูง จ้องมองใบหน้าของคนที่กำลังไล้ปลายนิ้วไปตามแนวชายโครงและยุ่งอยู่กับการปลดกระดุมเสื้อของบารมีอย่างตั้งอกตั้งใจ

“มึงไม่เคยอธิบายอะไรสักอย่างนั่นแหละพัฒน์ ไม่ว่าเรื่องอะไรมึงก็ไม่เคยจะพูด ปล่อยให้กูเดาใจมึงไปเรื่อย”

พิพัฒน์ได้แต่ยิ้มบาง ๆ และไม่รู้จะตอบกลับบารมียังไงให้ชัดเจนไปกว่านี้ได้ นอกจาก...

“พัฒน์ไม่เคยเป็นแบบนี้นะ”

พิพัฒน์โน้มใบหน้าลงมาหาและหยอกเย้าด้วยการขบกัดที่ริมฝีปากล่างของบารมีเบา ๆ ก่อนจะซุกซบใบหน้าลงที่ข้างซอกคอของบารมีและกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า บ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกและความต้องการของตัวเองออกมาทั้งหมด

“พัฒน์เป็นแบบนี้กับพี่คนเดียว”