ตะวัน
ลูกชายคนเล็กของเจ้าสัวอาทิตย์ ไม่สนธุรกิจของพ่อแม่และตระกูล ไอ้ที่ทำหน่ะแค่บังหน้า แต่สิ่งที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จจนภูมิใจในตัวเองหน่ะ คือการเป็น 'มาเฟีย' ต่างหากล่ะ

ธารา
หญิงสาวที่เป็นเพื่อนกับตะวันมาก่อนตั้งแต่เรียนมอปลาย แต่พอเขากลับมาจากการไปเรียนที่อังกฤษ เขาก็เปลี่ยนไป...



ปลายกระบอกปืนที่มีกลิ่นควันดินปืนร้อนระอุถูกจ่อไล้หน้าแก้มของเธอจนได้กลิ่นนั้นชัดเจน หญิงสาวตัวสั่นระริกสะอื้นไหล่สั่นเทา ตอนนี้ร่างบาบไม่กล้าแม้แต่จะสำลักออกมา
"อึกก"
"อืมม... ถ้าเธอไม่ทำมัน ...ก็เตรียมตัวเป็นเหยื่อให้หมาสี่ตัวนี้รุมทึ้งได้เลย" ตาสวยที่ตอนนี้มีหยาดน้ำตามากมายไหลรินออกมาจนเต็มม่านตา เธอแค่เห็นพวกชายชุดดำที่ยืนอยู่หางตา ก็แทบจะสำรอกออกมา
ทำไมเธอต้องยอมทำตามที่คุณสั่งด้วยนะ อึกก ไม่จริง เธอจะเลือกอะไรไม่ได้เลยหรือไง
"จับปืน!!" เสียงทุ้มออกคำสั่ง "จับ!!!" และอีกครั้งจนร่างบางได้สติรับผวามือขึ้นมาคว้าปืน มือเล็กเรียวยังสั่นเทายากที่จะเก็บอาการเอาไว้
"ดีมากคนสวย... เหนี่ยวไกออกไปสิคนดี"
"อึกก ไม่ได้ ...ฉันทำไม่ได้ ฮือออ"
"เธอคงไม่รู้ว่าฉันโคตรเกลียดเลย ...เวลาโดนขัดใจ" เสียงแหบทุ้มกระซิบใบหูสวยแหบพร่า เมื่อจมูกโด่งได้สูดกลิ่นกายหอมหวานของเรือนร่างตรงหน้าแค่ซอกคอ ก็... แทบจะโมโหเธอไม่ลง
ความเย็นเยือกไม่สนใครหน้าไหน.. ตอนนี้เหมือนจะเอนเอียงสนใจแต่เธอ...
"ฮึกก อืออ มะ ไม่"
"อืมม.. ฆ่ามันสิ ..ไม่งั้นพวกมันได้เป็นผัวเธอแน่ หึหึ"
อะไรนะ!!!
แกมัน... ฮึกก
เลว!!! เลวไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ !!!
เธอเม้มปากขบฟันกรามแน่นจนเกือบจะห้อเลือด เธอมีทางเลือกไม่มาก แม้นาทีนี้จะมืดแปดด้านไปหมดก็ตามที
"หรือเธอชอบ.. เธอชอบมันหรอ ถึงไม่ยิง.. อยากโดนพวกมันเอาใช่มั้ย!!!"
"ไม่!!! ฮึกก ไม่ชอบแบบไหนทั้งนั้น ฮึกก"
"ยิง!!!"
"ฮื่ออ!!! ไม่ได้ ฉันทำไม่ได้!!!"
"ธารา... อย่าให้ผมหมดความอดทนเลยคนสวย ...ปิดจ๊อบนี้สักทีเถอะ"
"ฮึก"
"ยิง!!!"
"กรี๊ดดดดด"
ปังงง!!!!!
Guest
