คำเตือน
เป็นฟิคเรื่องสั้นที่ออกแนว ไม่สิ..เป็นแนวติดเรท ฉ.18+หรือแนวNCโดยเฉพาะหากมีเนื้อหาที่ก้าวร้าวไม่สุภาพหยาบคายแสดงถึงพฤติกรรมทางเพศเกินไปเพราะมีเนื้อหาไม่เหมาะสมสำหรับผู้ที่'โลกสวย'หากไม่ชอบหรือรับไม่ได้'กรุณา'กดออกทันที!!
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
"เซฮุนออกมานี่..มาหาแม่หน่อยสิ"
สิ้นเสียงผู้เป็นแม่เด็กชายวัย12ปีก็รีบลงบันไดมาชั้นล่างทันที
"มาแล้วฮะ^^"
เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงบ๊องแบ๊วสมวัย
"แม่จะแนะนำน้องสาวคนใหม่ของเซฮุนให้รู้จักนะลูก.."
"น้องสาว0_0? ผมต้องมีด้วยเหรอฮะ?"
"มีสิจ้ะ..ลูกจะได้มีเพื่อนไง^^"
เซฮุนบุ้ยปากอยากง้องอนผู้เป็นแม่พลางส่งสายตาส่ายสองไปที่ข้างหลัง
"ใครน่ะฮะ0.0?"
เด็กชายถาม
"ซูยุลไงจ้ะ...ต่อไปนี้ซูยุลคือน้องสาวของลูกนะ^^"
เซฮุนกวาดสายตาไปที่เด็กหญิงที่อายุน่าจะไม่เกิน8-9ปีที่เกาะชายเสื้อแม่ของตนอย่างหวาดระแวง ผิวขาว ผมยาว ตาโตๆ แก้มและปากสีชมพู
'นะ..น่ารักจัง-////-'
เด็กชายคิดในใจก่อนจะขยับตัวเข้าไปหาซูยุล
"งะ..ไง ฉันเซฮุน โอป้าของเธอนะ>0<"
เซฮุนยื่นมือออกมาตรงหน้า
"โอป้า0_0?"
"ใช่แล้วล่ะ...น้องสาว^0^!!"
8ปีผ่านไป...
โครมมมม ตึงงงง
"ตื่นเดี๋ยวนี้นะเซฮุน!!"
"อะ..โอ๊ยToT"
เหมือนเป็นเรื่องปกติที่น้องสาวอย่างซูยุลจะปลุกพี่ชายอย่างเซฮุนด้วยวิธีที่นุ่มนวลทุกเช้า
เอ่อ...หมายถึงถีบตกเตียงน่ะนะ=0=;:
"โอป้าเจ็บนะครับ ซูยุลToT"
เซฮุนค่อยๆคลานขึ้นมาบนเตียงด้วยความทรมาร
"ช่วยไม่ได้นี่..นายอยากตื่นสายทำไมล่ะ 9โมงแล้วนะ!!!"
"อ้าว..สายขนาดนี้เชียว"
ร่างสูงลึกขึ้นมาบิดขี้เกียจก่อนจะหยิบผ้าขนหนูที่พับไว้ขึ้นมา
"วันนี้ไม่ไปเรียนเหรอ0_0?"
"ไม่มีครับ@_@"
พูดจบร่างสูงก็ตรงเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีที่เนิบนาบ
ซูยุลทำได้เพียงมองไล่หลังคนที่เธอเรียกว่า'โอป้า'มาตลอด8ปีด้วยใบหน้าเรียบเฉย
ฉ่าาา~
"ล้า ลัล ล้า~"
ร่างบางในชุดไปรเวทสบายๆที่สวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้าน่ารักๆ กำลังพลิกไข่ดาวที่ทอดอย่างตั้งใจ ก่อนจะนำมันมาตั้งโต๊ะพร้อมกับแฮม แซนวิสและโจ๊กอุ่นๆ
หมับบบ..
"เซฮุนปล่อยนะ>///<"
ร่างบางดิ้นไปมาเมื่อถูกสวมกอดจากด้านหลัง เจ้าของชื่อซุกหน้าขาวๆลงบนไหล่นุ่มๆของหญิงสาว
"อืม..ชื่นใจจังที่มีน้องสาวขยันแบบนี้>0<"
"ไปหวานไกลๆไป๊! เดี๋ยวมีถีบ!!"
"คร้าบๆยอมแล้วTToTT"
เซฮุนปล่อยแขนก่อนจะเลื่อนเก้าอี้นั่งรับประทานอาหาร
"ว้าว..น่ากินจัง0_0"
ร่างสูงยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างชมเชย
"กินๆไปเถอะ เดี๋ยวหนูขึ้นห้องก่อนนะ-///-!!!"
ร่างบางพูดจบก็สะบัดหน้าหนีขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็วทิ้งเซฮุนนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว
"น่ารักจริงๆซูยุล..."
"ว่าไงนะคะ...ตอนนี้อยู่ที่นั่นแล้วเหรอ...ห๋า!หนึ่งเดือน-0- ดะ..เดี๋ยวคะ ฮ้ะ...เอ่อ ก็ได้ๆคะ...คะ บายคะ-_-:;:"
ร่างบางวางหูโทรศัพท์ลงพร้อมใบหน้าที่บึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด
"มีอะไรเหรอครับซูยุล0_0?"
คนตัวสูงถาม
"พ่อกับแม่ไปต่างประเทศแล้วTOT"
"ไปกี่วันครับ-0-"
"1เดือน..."
"หวานหมู^^"
"พึมพำอะไรน่ะ-_-"
"ปะ..เปล่าคร้าบTOT"
เมื่อเซฮุนเห็นว่าน้องสาวของตนเดินออกไปแล้วเขาก็อมยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงแผนชั่วร้ายที่ได้ตระเตรียมมา...
"หึหึ...เสร็จแน่~"
เวลาค่ำๆของ2วันถัดมา
"ทำไมเซฮุนถึงไม่ออกจากห้องเลยนะ-0-"
ซูุลที่เพิ่งกลับมาจากทำรายงานบ้านเพื่อนร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่ชายตัวดีแทบจะไม่ได้ออกมมาจากห้องตั้งแต่เมื่อเช้า...
"อือ..อ่า เซฮุน~เร็วอีกสิ..ซี๊ด อ๊า"
เสียงแหบพร่าดังขึ้นมาจากห้องของพี่ชาย ซูยุลรีบสาวเท้าขึ้นไปยังห้องนั้นทันที
"อาาา..เซฮุนอ่า..เสร็จ..เสร็จแล้ว อืม"
ซูยุลยืนหน้าแดงอยู่นอกประตู ให้ตายเถอะ..หมอนั่นทำอะไรเนี่ย-//-
”อ่า..เธอนี่เด็ดชะมัดเลย..."
เสียงเซฮุนดังขึ้นมา
'เจ้าพวกนี้มาทำอะไรในบ้านฉันเนี่ย!!!!'
โครมมมมมมม
"ทำอะไรน่ะ!"
ซูยุลที่เปิดประตูเข้ามาถึงกับอึ้ง0_0 ร่างสูงเปล่าเปลือยของพี่ชายกับผู้หญิงโนตมๆ นมโตๆ กำลังทำเรื่อง'อย่างว่า'กันอยู่!!
"อะ..อ้าวซูยุล โอป้าตกใจหมดเลยครับ~"
เพียะ!!
"กล้าดียังไงเนี่ย!! ถึงพาผู้หญิงมา'นอนเอา'ที่บ้านแบบนี้!!!!"
เซฮุนค่อยๆหันใบหน้ากลับมาตามแรงตบพร้อมกับยิ้มเยาะ
"อ้าว...ไม่ให้'เอา'ที่บ้านแล้วจะให้โอป้าไป'เอา'กันที่ไหนล่ะครับ.."
เพียะ!!
"ทุเรศ!! นายมันชั่วที่สุดเลย ทำแบบนี้เท่ากับไม่เคารพพ่อกับแม่!! ทำไมไม่ไปโรงแรม!!”
"ลืมไป.."
เพียะ!!
"ฉันเกลียดนาย!!!"
พูดจบซูยุลก็เดินออกจากห้องพร้อมอารมณ์โทสะทิ้งผู้ที่มีอารมณ์ราคะอยู่ในห้อง
ร่างบางเดินน้ำตาคลอออกมาที่ห้องตัวเอง...จู่ๆทำไมถึงร้องไห้นะ? นี่เธอคงไม่คิดกับพี่ตัวเองแบบนั้น...ใช่มั้ย!?
"เจ็บใจ..อิจฉายั่ยนั่นที่สุดเลย ฮึก"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ซูยุล..โอป้าขอเข้าไปหน่อย"
"...."
"ซูยุล..ร้องไห้อยู่ใช่มั้ยเนี่ย หือ.."
"ฮึก..ฮือ"
"เปิดประตูให้โอป้าเข้าไปหน่อยครับคนดี..."
"ไปไกลๆ คนเลว ฮึก"
"เปิดประตูให้พี่ก่อน.."
"ไม่!! ฮือ..ฮึก"
"ไม่เป็นไร..โอป้ามีกุญแจสำรอง"
กึก..
"ยะ..อย่าเข้ามานะ!!"
ผ่างงง
"ก็อยากดื้อเองนี่นา..."
คนตัวสูงเดินเข้าห้องมาอย่างไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อสบกับดวงตาหวานที่มีน้ำใสๆคลออยู่ก็ใจอ่อนขึ้นมา เซฮุนนั่งลงบนเตียงก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำตาอย่างนุ่มนวล
"ไปไกลๆเลยนะเซฮุน.."
ซูยุลบอกห้วนๆก่อนจะขยับหนี
"โอป้าให้เขากลับไปแล้ว...อย่างอนนะซูยุล"
ร่างสูงสวมกอดจากด้านหลัง ซูยุลสะอื้นเบาๆก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงตัดเพ้อ
"ฉันไม่ได้งอน..นายจะทำอะไรมันก็เรื่องของนาย!"
"แล้วร้องทำไม?"
"....."
"หึงโอป้างั้นเหรอ...หืม"
"บะ..บ้า!! ฉันจะไปหึงนายทำไม ซะ..เซฮุน-///-"
"ไม่หึงแล้วทำไมหน้าแดง...ซูยุลรู้สึกยังไงกับโอป้ากันครับ?"
.
.
.
.
"ฉะ..ฉันจะรู้สึกแบบนั้นกับนายได้ยังไง ไม่ได้รู้สึก!!!"
.
.
.
"งั้นพิสูจน์สิ..."
"??"
"พิสูจน์ว่าไม่ได้คิดอะไรกับโอปป้าเลย..ไม่เคย.."
.
.
.
"กะ..ก็ได้!! จะให้ทำอะไรหล่ะ!?"
"นอนกับโอปป้า..."
"ห้ะ!?"
"เดี๋ยวนี้!!"
.
.
.
.
.
.
.
ตุ้บบบบบ
เซฮุนโยนร่างของซูยุลลงบนเตียงก่อนจะค่อยๆคลานเข้าไปหา ในขณะที่ร่างเล็กก็กำลังถดถอยหนีจนชนกับหัวเตียง
"จะหนีโอปป้าไปไหนอีกหล่ะ..."
"นะ..นาย อุ๊บ.."
ร่างสูงก้มลงมาประกบปากอย่างรวดเร็วจนเธอไม่อาจขัดขืนหรือดิ้นรนหนีได้เลย
"อ้ะ..."
ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อกระโปรงถูกคนตรงหน้าเลิกขึ้นไปกองอยู่ที่เอวคอด
มือหยาบลูบไล้ไปตามเรียวขางามทั่วจนถึงโคนขาอ่อน
"อื้อ.."
เสียงสะดุ้งของร่างบางดังขึ้นเบาๆเมื่อรู้สึกมีอะไรดุดันอยู่ที่หน้าขา
กึกกก..
"อ้ะ...โอปป้าเจ็บนะ"
เซฮุนถอนริมฝีปากที่มีเลือดซึมออกมาด้วยความเสียดาย
"น้อยไปด้วยซ้ำคนลามก!!"
เธอเช็ดริมฝีปากลวกๆก่อนจะรีบลุกหนีแต่มือยาวๆของชายหนุ่มกลับคว้าเธอไว้ก่อนจะเหวี่ยงลงบนเตียงอีกครั้ง
"อ้ะ..อา.."
สันจมูกคมควานหาความหอมรัญจวนใจจากตรงซอกคอระหงไปมาอย่างหื่นกระหายโดยไม่สนใจคนที่กำลังพยายามผลักไสอย่างสุดชีวิตด้วยความรังเกียจ
ริมฝีปากขบเม้มลงบนซอกคออย่างเอาแต่ใจ รอยช้ำๆสีกุหลาบหลายรอยถูกทำให้ปรากฎขึ้นบนร่างกายบอบบางในทุกๆที่ที่ริมฝีปากร้อนลากผ่าน ร่างบางที่อยู่ใต้อำนาจค่อยๆมีน้ำใสๆคลอเต็มเบ้าตา เซฮุนปลดกระดุมและถอดมันออกมาพร้อมกับกระโปรงโดยไม่สนใจแรงต้านทานอันน้อยนิดของหญิงสาวจนกายทั้งกายเหลือเพียงชั้นในและบราเซียสีฟ้าอ่อน
พรึ่บบ..
ก่อนจะโยนเสื้อของตัวเองที่เพิ่งถอดออกไปที่ข้างเตียง
"อย่านะ..."
เหมือนหูหนวกหรือตาบอด เซฮุนไม่ฟังที่คนตัวเล็กขอร้องแต่กลับกันเขาโถมร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อใส่เธอ
มือเรียวปัดป้องร่างกายของเขาในขณะที่ร่างกายของเขาเกิดต้องการ
บราเซียตัวสวยถูกถอดติดมือร่างสูงไปแล้ว...
"สวย...ซูยุลใหญ่มากๆเลย คัพCใช่มั้ยครับ.."
"ฮึก...คนเลว ฉันเกลียดนาย!"
"คำก็นาย!สองคำก็เซฮุน! จะมีสักครั้งมั้ยที่จะเรียกว่าโอปป้าน่ะ!"
"อย่างนายน่ะ..ไม่มีวันได้ยินคำนั้นจากปากฉันหรอก!!!"
"งั้นฉันจะทำให้เธอพูดมันตอนนี้!!!"
พูดจบร่างสูงก็ปิดปากด้วยริมฝีปากเฉียบของตน มือหนาเค้นคลึงและบีบหน้าอกสวยอย่างเมามัน
"อ้ะ...อ่าห์.." เมื่อร่างสูงเห็นท่าทีของร่างบางก็ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะจับหน้าของของร่างบางให้หันมาหาเขาและเขาก็เลื่อนตัวลงมาดูดดึงเคล้นคลึงหน้าอกของคนตัวเล็ก ร่างเล็กค่อยๆนำมือขึ้นไปขยุ้มบนหัวของชายหนุ่มและครางออกมาเบาๆอย่างลืมตัวเพราะความเสียว
"อะ...อืม..อ้ะ อาา"
ร่างเล็กแอ่นหน้าอกขึ้นขึ้นอีก ราวกับต้องการให้อีกฝ่ายปรนเปรอและตอบสนอง
"ร้องอีกสิ...ปล่อยเสียงเธอออกมา.."
"อ่าห์..ซี๊ด..อืม อ๋า"
"มันทำให้ฉันต้องการเธอมากขึ้นไปอีก..อ่า"
เซฮุนก้มต่ำจากหน้าอกอวบลงมา...ลิ้นสีสวยตวัดชิมแอ่งสะดือแล้วลากวนไปรอบๆก่อนจะเคลื่อนต่ำไปมากว่าเก่าทุกขณะจนคนตัวเล็กใจหาย
ซูยุลจำต้องหลับตาแน่น เอนร่างลงไปกับเตียงอย่างหมดแรงทันทีที่เซฮุนจับเรียวขาสวยพาดไปบนไหล่ โดยที่ใบหน้าหล่อนั้นซุกไปที่ส่วนล่างของเธอ
"อ้ะ..อืม..นะ..นาย"
ร่างเล็กสะดุ้งไหวแต่ไม่ผวาหนักเท่าที่เขาส่งปลายลิ้นร้อนจัดตวัดเข้าไปอย่างโรมรันและจาบจ้วง
"อ๊ะ! อา...เซฮุน"
"โอปป้า!"
เขาย้ำเสียงเข้ม ในขณะที่ละใบหน้าขึ้นมามองร่างเล็กที่หลับตาแน่นพร้อมกับจิกหมอนเพื่อระงับความเสียวที่พวยพุ่งในกาย แข้งขาเรียวสั่นระริกบนบ่ากว้างจนเซฮุนรับรู้ได้นอกเหนือจากนั้นภายในของเธอก็ยังร้อนระอุไม่ต่างกัน
"อะ..โอป้า อึก..อ้ะ"
ซูยุลเรียกชื่อเขาอย่างลืมตัวอีกแล้ว กลายเป็นการตามใจที่เขาสั่งมาก่อนหน้าโดยปริยาย เมื่อเซฮุนเงยหน้าขึ้นไปดูอีกทีก็เห็นร่างเล็กหลับตาแน่นพร้อมขบริมฝีปาก เผลอครางออกมาบ้างก็ทำให้อีกฝ่ายพอใจขึ้นไปอีก
"อ้ะ..อ่าห์ ซี๊ดด อืม..."
ซูยุลครางเหมือนนอนละเมอ คราวนี้ทั้งเนื้อตัวของเธอสั่นระริก เมื่ออีกฝ่ายใช้ทั้งความเร็ว แรง จู่โจมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว อีกทั้งต้องการตอบสนองไฟราคะในตอนนี้ จนต้องระบายออกมาด้วยกิริยาดิบเถื่อนเช่นนี้
"โอป้า..ซูยุล..มะ..ไม่ไหวแล้ว อ้ะ..อา อืม"
"อยากให้โอป้าทำให้มั้ย?"
"อยาก...อ้ะ!มะ..ไม่! "
ร่างบางขัดขืนพลางขยับตัวถอยหนีเมื่อเรียกสติของตัวเองกลับมา เซฮุนยืนขึ้นพร้อมกับถอดกางเกงสีดำออก คนตัวเล็กคว้าผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปกปิดร่างกายและมองชายตรงหน้าด้วยแววตาตำหนิ
.
.
.
.
.
"ซูยุลรู้มั้ยว่าโอปป้ากำลังทรมาร...."
เขากล่าวออกมาโดยที่ค่อยๆย่างกรายเข้ามา
"นะ..นายมันน่าขยะแขยง"
" ขยะแขยง? เมื่อกี้ยังไม่เป็นแบบนี้เลยนี่~ เสียงครางแบบนั้นน่ะ..โอป้าอยากฟังอีกนะ"
"หยะ..หยุดพูดเรื่องสกปรกๆซักที!!!"
ร่างบางกล่าวทั้งน้ำตา แว่บหนึ่งที่เหมือนอีกฝ่ายจะมองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน เขาขึ้นมาบนเตียงเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆในขณะที่เธอกำลังเบือนหน้าหนี
"โอป้ารักซูยุลนะ..."
พูดออกมาจนได้.....
.
.
.
.
"รักมาก...จนไม่รู้ว่าจะรักต่อไปยังไง "
"......"
.
.
.
.
"ซูยุลอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ผิด...แต่โอป้าห้ามใจต่อไปไม่ไหวแล้ว"
"!?"
.
.
.
.
"ตั้งแต่เจอกันก็รักมาตลอด..มองซูยุลเสมอ"
"นะ..นาย"
.
.
.
.
"ซูยุลหล่ะ...รักโอป้าบ้างรึเปล่า"
ร่างสูงเอื้อมไปจับมืออีกฝ่ายเบาๆ ตอนนี้กำแพงหัวใจของน้องสาวตัวแสบได้พังทลายลงไปตั้งแต่ได้ยินคำว่า'รัก'จากปาก
เธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้..วันที่ได้รับรู้ความรู้สึกนั้น ถึงจะรักแต่ก็หักห้ามใจตลอดเวลาเพราะมันเป็นเรื่องที่ผิด
ชายตรงหน้าคือพี่ชาย!!!
คนที่รักมาตลอดตั้งแต่เจอกันครั้งแรกตอนที่ถูกอุปการะเอามาเลี้ยงจากบ้านเด็กกำพร้า รักทั้งๆที่รู้ว่าไม่ควร...กลับรักจนหมดหัวใจ แต่ไม่กล้าแสดงออก แต่...
เมื่อเขาพูดมันออกมา แสดงว่าเราใจตรงกัน...
ต่างฝ่ายต่างแอบรักกัน....รู้ความจริงแบบนี้เธอยังจะหนีเสียงเรียกร้องของหัวใจอีกหรือ
อยากให้มันแบบนั้นจริงๆเหรอ...
"สัญญาก่อนว่าจะไม่ทิ้งซูยุล..."
.
.
.
"สัญญาว่าจะไม่พายัยนั่นมาอีก..."
.
.
.
"สัญญามาก่อนว่าจะรักซูยุลเท่านั้น เป็นของซูยุลคนเดียว..."
.
.
.
"สัญญาสิ ฮึก..ฮือ"
ชายตรงหน้าเกลี่ยน้ำตาออกเบาๆแล้วยิ้มขึ้นมา
"โอป้าสัญญา...โอปป้าจะเป็นของซูยุลคนเดียว"
.
.
"รักโอป้า..."
"โอป้าก็รักซูยุลเหมือนกัน.."
"อ๊า...ซี๊ดดด อะ..โอป้า.."
เสียงร้องครวญครางด้วยอารมณ์กระสันดังไปทั่วห้องนอน ร่างกายขาวโพลนราวกับหิมะหอบหายใจแฮ่กอยู่ภายใต้เรือนร่างกำยำที่ส่งแรงกระแทกกระทั้นจากช่วงล่างอย่างไม่หยุดหย่อน
"อืมมมม...อ่า ซูยุล"
ร่างบางยกแขนกลมกลึงขึ้นไปโอบล้อมรอบต้นคอแกร่งในขณะที่สะโพกอวบอัดแอ่นรับแรงกระแทกจากแกนกายขนาดยักษ์ไปด้วย ริมฝีปากแดงสดกับเรียวลิ้นถูกคนด้านบนฉกเลียซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนน้ำสีใสไหลออกจากมุมปากเลอะแก้มเนียน
ขาเรียวเกี่ยวรั้งสะโพกตอบให้เข้าส่งแกนกายมาแนบแน่นกับช่องทางมากยิ่งขึ้น เป็นจังหวะหนักหน่วงที่เรียกเสียงครวญครางได้เป็นอย่างดี
"แน่นจัง..อืมม"
"กะ..ก็คนแรกนี่ อ๊า...อ้ะ อา"
เมื่อได้ยินคนตัวสูงยิ้มร้ายพร้อมกับโน้มตัวไปรั้งสะโพกสวยขึ้นมาให้อยู่ในระดับเอวก่อนจะอัดแกนกายเข้าไปอีกครั้งโดยที่ไม่สนใจว่าอีกคนจะอยู่ในสภาพแบบใหน ด้วยความสูงที่ต่างกันมากทำให้ปลายเท้าของร่างบางพื้นจนต้องใช้แขนยันไว้ เซฮุนหลับตาแน่นเชิดหน้าขึ้นด้วยความเสียวซ่านสุดขีด เขาเร่งจังหวะสะโพกสวนแกนกายด้วยความบ้าคลั่งอย่างเห็นแก่ตัว
หน้าท้องที่พับงอทำให้คนตัวเล็กเสียวเสียดท้องไปหมดเหมือนกับปวดฉี่ แถมดุ้นเอ็นที่กระแทกแบบเสยขึ้นยังจี้จุดกระสันของเขาเข้าเต็มๆจนกลั้นเอาไว้ไม่ไหว
"ซี๊ด..อืมมม เปลี่ยนท่ามั้ย? อ่าาา"
"อะ..อือ อ๊ะ..อือ"
เซฮุนเปลี่ยนท่าตามคำเรียกร้อง ร่างสูงเหยียดขาออกก่อนจะช้อนตัวร่างเล็กให้ขึ้นนั่งตักหันหน้าเข้ากันโดยที่ตัวยังเชื่อมกันอยู่ จับคลึงที่สะโพกงอนงามให้มั่น ส่วนคนตัวเล็กก็โอบคอแกร่งเอาไว้แน่นก่อนได้รับแรงกระแทกที่สวนมาเข้ามาภายในกายและแน่นอนว่าซูยุลเองก็ขย่มสวนกลับอย่าไงม่ยอมแพ้เช่นกัน...
"อ่า...ซูยุลขย่มแรงจัง~"
"อ๊าาาา..อืมมม"
"แรงอีก..แฮ่กๆ ขย่มอีก ซี๊ด! อ๋า อืออ"
ร่างเล็กขย่มแรงๆตามคำเรียกร้องของร่างสูง ประกบเข้ากับริมฝีปากหยักของเซฮุนอย่างเร้าร้อนทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันแน่นโถมกายเข้าหากันอย่างไม่หยุดหย่อน คนตัวเล็กรู้สึกดีกับกิจกรรมรักที่กำลังดำเนินอยู่ เธอลืมเลือนสัมผัสร้ายๆเหล่านั้นไปหมด มีแต่ความสุขสมที่เข้ามาแทน แม้ว่าจากนี้ต่อไปอะไรจะเกิดเธอก็จะไม่เสียใจกับสิ่งที่เสียเพราะอย่างน้อยเขาก็มอบสิ่งนั้นให้กับคนที่เขารู้สึกรักจริงๆ
เซฮุนเร่งจังหวะก่อนจะถึงโค้งสุดท้ายก่อนจะเปลี่ยนท่าใหม่อีกครั้งโดยให้คนตัวเล็กนอนราบกับเตียงดังเดิมเพื่อที่จะได้กระแทกหนักๆก่อนที่จะปลดปล่อยพร้อมกัน
"อ่าห์..โอป้าจะ..อืมมม"
"ซี๊ดดดด..สะ..เสียว อ๊า อะ..โอป้า"
"เรียกชื่อโอป้าหน่อย..แฮ่กๆ อ่าา อือออ"
ร่างสูงพูดพร้อมกับเร่งรัวสะโพกให้เร็วอีก เขากัดริมฝีปากแน่นพร้อมกับกับหลับตา
เล็บยาวๆของคนด้านล่างจิกเข้ากับหลังของร่างสูงจนเป็นรอยเลือด ซูยุลเองก็ครางออกมาอยากเหลือที่จะกลั้นไว้..ร่างของทั้งสองกระตุกเกร็งหลายครั้งพร้อมกับของเหลวสีขุ่นที่พวยพุ่งเข้ามาในร่างกายของร่างเล็ก
"ซี๊ดดดด อ๊าาา ซะ..เซฮุนโอป้า..อืมม"
"อะ..อ๊า ซะ..ซูยุล อ่า"
ร่างสูงล้มตัวลงนอนข้างร่างบางก่อนจะพรมจูบหน้าผากที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ
ก่อนจะเลื่อนผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมร่างของตัวเองและอีกคน
"หะ..เหนื่อยเนอะ>/////<"
"อยากมีอีกรอบมั้ย^_^"
"บะ..บ้า ทะลึ่ง0////0!!"
ร่างเล็กทุบแผงอกแข็งแรงเบาๆก่อนที่ร่างสูงจะดึงร่างเล็กเข้ามากอด
"โอป้าจะรับผิดชอบเอง..."
"หือ!? "
"เรื่องของเราไงครับ..รับผิดชอบ"
ร่างสูงเกลี่ยแก้มใสๆของซูยุลก่อนจะยิ้มนิดๆ
"หะ..ให้มันแน่เถอะ-////-!!"
"อยู่แล้วคร้าบคุณภรรยา~”
"บ้า>///<"
"นี่.."
"หืม..มีอะไรเหรอโอป้า00?"
"รักนะ..โอป้ารักซูยุลมากเลย-////-"
"งื้อ..รู้น่า รักเหมือนกันแหละ!"
"....."
จุ๊บส์~
"รักโอป้าเซฮุนที่สุดเลย>////
พูดจบร่างบางก็มุดตัวอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่ายด้วยความเขินอายพลางหลับตาลง
เซฮุนมองหน้าอีกฝ่ายเมื่อหลับ...ก่อนจะก้มหน้าจูบที่หน้าผากแล้วล้มตัวลงนอนตามอีกฝ่ายอย่างเหนื่อยล้า...
THE END.
Guest
