เรื่องราวทั้งหมดคงเริ่มจากการที่ได้พานพบชายหนุ่มที่กลางถนน เพียงแค่เห็นเพียงชั่วครู่กลับเกิดอาการการ
หลงใหล
ทั้งๆที่เห็นไม่ชัดสักเท่าไหร่เพราะมีฮู้ดบดบังอยู่ แต่ประสาทสัมผัสกับไวจนน่าประหลาดใจ กลิ่นที่หอม
ดั่งดอกไม้ผสมกับน้ำทะเล
ที่แฝงมากับเสียงที่ดังโวกเวกโวยวาย รู้ตัวอีกทีก็คว้ามือนั่นแล้วพาเขาวิ่งไปหลบในตรอกที่มืดมิด แต่ความมืดมิดกลับไม่สามารถกลบความงดงามนั่นได้เลย
ทั้งสีผมสีบลอนขาวนั่นยามต้องกับแสงจันทรา
รวมถึงดวงตาที่ราวกับพลอยอะความารีนนั่น
ไหนจะสีผิวที่ดั่งไข่มุกนั่นอีก
หัวใจของเด็กตัวน้อยในตอนนั้นเต้นระรั่ว เหงื่อไหลพลั่ก สายตาจับจ้องไปที่เขาคนนั้น
...แต่ทว่าความสุขนั้นอยู่ได้ไม่นานนัก...
กลับต้องจากลาไปตลอดการกลับคำพูดสุดท้ายที่แสนตราตรึงใจ
"รอข้าก่อนนะ สักวันข้ากับเจ้าจะได้เจอกันอีก"
"ข้าสัญญา"
"สัญญาแล้วนะ ผมจะรอ"
....
"ผมจะตามหาคุณไม่ยากเย็นสักแค่ไหนผมจะตามคุณ"
เพราะนั่นคือ[Adalgiso]
สัญญาแห่งรัก
ยังไงล่ะ
#ชื่อเรื่องอ่านว่าอดัลกิโซ นะคะ
Guest
