ปล้นหัวใจซาตาน (ซาตานทวงรักคืนใจ) สนพ.แสนรัก ในเครือไลต์ออฟเลิฟ

เธอมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาแม้กระทั่งพรหมจรรย์ แต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนมาคือ การปฏิเสธความรับผิดชอบ ทั้งยังผลักไส เธอจึงหอบความเจ็บปวด ชอกช้ำจากไป พร้อมกับลูกน้อยในครรภ์

ปล้นหัวใจซาตาน  

            พลอยตะวัน  ชลากูล (พลอย)

เพราะคิดว่าคือความรัก สาวน้อยไร้เดียงสาอย่าง พลอยตะวัน จึงมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเขา แม้กระทั่ง"พรหมจรรย์"แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับคืนมาคือ การปฏิเสธความรับผิดชอบ ทั้งยังผลักไส เธอจึงหอบความเจ็บปวดชอกช้ำจากไป

"เธอจะยอมโง่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น"

      กันณภัทร  บริรักษ์ธนากูล  (ภัทร)

ในอดีตเขาเคยทำผิดพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้เขาตามหาเธอจนเจอแล้ว พร้อมกับลูก ลูกที่เขาไม่รู้ว่าเคยมีอยู่บนโลกนี้ แม้จะต้องบังคับหรือต้องใช้เล่ห์กลต่างๆเขาก็จะทำเพื่อที่จะทำให้ได้ดวงใจทั้งสองดวงกลับคืนมา

"ผมสัญญาว่าต่อจากนี้ไป ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณกับลูกมีความสุข ให้โอกาสผมได้แก้ตัวสักครั้งนะ"

 เด็กหญิงพลอยอันดา  ชลากูล  (น้องอันดา)

กามเทพตัวน้อยที่หอบเอาความน่ารักมาป่วน เป็นโซ่ทองคล้องใจที่จะทำให้พ่อภัทรกับแม่พลอยกลับมาคืนดีกัน

"แม่พลอยจ๋า อันดาอยากมีน้องค่า ทำน้องให้อันดาหน่อยนะคะ"

โปรยปราย

"ขอโทษค่ะ ท่านประธานเรียกดิฉันมาพบเรื่องอะไรคะ"  พลอยตะวันถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มเรียกมาพบว่าด้วยเรื่องอะไร

กันณภัทรรู้ว่าหญิงสาวเข้ามาข้างในห้องนานแล้ว แต่เขาก็แกล้งทำเป็นยุ่งกับเอกสารที่อยู่ตรงหน้า ทั้งที่ความจริงแล้วเขาไม่ได้อ่านมันหรอกแต่แอบดูหญิงสาวที่เห็นเอาแต่ยืนก้มหน้าตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามาในห้อง จนเธอเองควตะทนเมื่อยขาไม่ไหวเลยต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

"ที่ผมเรียกคุณมาพบที่นี่คงจะทราบนะว่าเรื่องอะไร"

"ทราบค่ะ แต่เรื่องที่ดิฉันทำงานที่ไนต์คลับมันก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อการทำงานของดิฉันที่นี่ หรือว่าทำให้โรงแรมที่นี่เสียหายไม่ใช่เหรอคะ"

"ใช่ มันไม่ได้ทำให้โรงแรมของผมเสียหาย แต่ที่ผมเรียกคุณมาเพื่อจะเตือนให้คุณรู้ว่าอย่าคิดทำงานที่นี่บังหน้าแล้วเอาอาชีพอย่างว่ามาใช้กับแขกของที่นี่ ถ้ารู้ผมไม่เอาคุณไว้แน่"

เผียะ!

"คุณจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว"

"มันจะมากไปแล้วนะ เธอกล้าดียังไงมาตบหน้าฉันอีก"

ใบหน้าของกันณภัทรตอนนี้แสดงออกถึงความฉุนเฉียวด้วยอารมณ์โกรธอย่างน่ากลัว พร้อมกับลุกขึ้นมาหาพลอยตะวันก่อนจะกระชากร่างบอบบางเดินตรงไปยังโซฟาสำหรับรับรองแขกที่สามารถปรับเป็นเตียงนอนได้ จากนั้นก็ผลักร่างบางลงไปบนโซฟาตัวใหญ่ทันที พลอยตะวันพยายามที่จะลุกขึ้นแต่ก็ช้ากว่าชายหนุ่ม ร่างกายสูงใหญ่พุ่งตรงเข้ามากดทับเธอเอาไว้ นัยน์ตาสีเข้มฉายประกายโกรธเกรี้ยวอย่างน่ากลัว

ริมฝีปากเล็กสั่นระริก ใบหน้าที่สวยงามบัดนี้แสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด ภายในใจโกรธเกรี้ยวอยากจะยกมือขึ้นมาตบอีกสักฉาดแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะร่างกายถูกชายหนุ่มคุมเข้มอย้างแน่นหนา

"อย่าทำเป็นเหมือนไม่เคยไปหน่อยเลยน่า เธอเองก็ผ่านผู้ขายมาเยอะแล้วรับฉันเพิ่มเข้าไปเป็นผัวอีกสักคน มันคงจะไม่สึกหรอไปมากกว่านี้หรอกน่า"

"ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้คนลามก ไอ้.."  เสียงหวานที่ด่ามาเป็นชุดหยุดลงทันทีเมื่อเรียวปากหนาแต่ได้รูปประกบปากอุ่นๆลงไปประทับกับเรียวปากบาง

เรื่องนี้จะลงเนื้อหาประมาณ 60-70%  หรือมากกว่านั้นค่ะ

เรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องแรก สร้างจากจินตนาการของผู้เขียนเอง ห้ามมิให้ผู้กระทำการคัดลอก ดัดแปลงทำซ้ำ หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต ตัวละครและสถานที่เป็นสิ่งที่สมมุติขึ้นมา ถ้าเกิดไปตรงกับตัวละครของท่านใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

พรรณกาญจน์/นักเขียน