"แคลลลลลลลลลลลลลล"
เสียงเรียกของใครบางคนปลุกฉันออกจากงานอดิเรกของฉันนั่นก็คือการนอนยังไงล่ะ ฉันลุกขึ้นจากโซฟาแล้วมองหาต้นเสียงนั่นฉันก็พบว่าคนที่ร้องเรียกฉันปานจะขาดใจตายมันเป็นใคร นั่นก่คือเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุด(จะว่าไปฉันก็มีเพื่อนคนเดียวนี่หว่า) บังเอิญฉันมันเป็นพวกมีโลกส่วนตัวอ่ะนะเลยไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่
"มีไรอ่ะ เรียกซะแก้วหูแทบแตก" ฉันถามยัยแกรี่ ใช่แล้วยัยนี่ชื่อแกรี่ เป็นเพื่อนฉันตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เรามีนิสัยคล้ายกันมากคือไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ไม่ชอบแต่งตัว ไม่ทำอะไรที่มันคล้ายผู้หญิงทั่วไปเลยทำให้เราไม่ค่อยสุงสิงกะคนอื่น และไม่มีใครอยากมาเป็นเพื่ิอนกับเราสักเท่าไหร่
"กะ..แก..มาดูนี่สิ มันคือกล่องอะไรอ่ะ <--'_'!"ยัยแกรี่ชี้ไปที่กล่องขนาดใหญ่กล่องนึง ซึ่งฉันก็เดินเข้าไปสำรวจดูกล่องใบนั้นเผื่อจะพบการ์ดหรือชื่อผู้ส่งแต่ก็ไม่พบ
"เมื่อเช้าตอนฉันมามันยังไม่มีนะแต่พอฉันเข้าห้องน้ำแล้วออกมาฉันกะว่าจะไปซื้อของที่หน้าปากซอยสักหน่อย พอเดินออกมาก็พบกล่ิงมันอยู่ตรงนี้แล้วอ่ะ"ยัยแกรี่พล่ามยาวอีกครั้ง
"..."ฉันได้แต่ยืนเงียบไม่พูดอะไร แต่ตายังคงจ้องมองกล่องใบนั้นอยู่
"ระ..รึว่า..มะ..มัน..จะ..เป็น'ระเบิด'lol"
--------------------------
Guest
