{ โปรย }
เรื่องร้ายๆ มันเกิดขึ้นในคืนที่ รจนา ต้องไปงานแต่งงานของแฟนเก่า! เธอได้พบชายแปลกหน้าที่เข้าใจผิดว่าเธอคือผู้หญิงอย่างว่า แต่หลังจากเข้าใจถูกแล้ว ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะเลิกล้มความหื่นกามกับเธอ
เอกภพ ชายแปลกหน้าในคืนนั้น คือญาติของเจ้าสาวของแฟนเก่าเธอ!
โลกกลมหรือว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดก็ไม่รู้ได้ ที่ทำให้เธอต้องมาเกี่ยวพันกับเขาแบบดิ้นไม่หลุด แถมเรื่องราวลุกลามมาจนเธอถูกบังคับให้แต่งงานกับเขาซะอีก!
บ้าไปแล้ว! นี่มันยุคไหนแล้ว คนบ้ากาม เจ้าเล่ห์ นิสัยไม่ดีอย่างเขาเนี่ยนะ!
ความรักของคนสองคนที่เริ่มต้นจากเรื่องร้ายๆ จะลงเอยกันได้อย่างไร มาติดตามเอาใจช่วยให้ความหื่นกามของพระเอกเราสำเร็จด้วยเถอะค่ะ!
“เริ่มร้าย...ลงท้าย รัก” เป็นนิยายโรแมนติก น่ารักๆ ไม่มี ดราม่าบีบคั้นหัวใจนะ อ่านไป ยิ้มไป เพลินๆ แต่เลือดกำเดาพุ่งไม่รู้ตัวได้เล็กน้อยยยยยย
*โหลดตัวอย่างไปอ่านกันก่อนนะฮ๊าฟที่ร๊ากกกของใจบัว จุ๊บๆ
บางบทตอนในเล่ม-
“จะดิ้นทำไม?!! อยากนักไม่ใช่หรือไง!” เขาพล่ามด้วยอารมณ์หึงหวงหน้ามืด คำพูดหยาบคายนั้นดูถูกหล่อนเหลือเกิน ความโมโหทำให้หล่อนผลักไสต่อสู้ ตบตีเขารุนแรง ยิ่งเหมือนปลุกอารมณ์ดิบของเขาให้รุนแรงมากขึ้น เขาเคล้นหนักมือในทุกส่วนสัดของร่างกายดึงทึ้งเสื้อผ้าจากร่างเนียนละมุนน่าฟัด
“พูดอะไรของคุณ ไม่รู้เรื่อง! ปล่อยนะ!”
“แหม นี่ถ้าไม่รู้จักคุณดีนี่จะเชื่อนะเนี่ยว่าอยากให้ปล่อยจริง” ไม่วายที่เขาจะยอกย้อนเหยียดหยัน
“สารเลว! ไอ้บ้ากาม!” ดูท่าเขาจะพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ
“ด่าเข้าไป” เขาต่อปากต่อคำอีกทั้งไม่หยุดลวนลามล่วงเกินหล่อน “ไหน มันเคยจับตรงไหนบ้าง!” เขาคำราม พานไปถึงอดีตของเธอ “จะลบรอยมันออกให้หมดเดี๋ยวนี้แหละ! จะได้จำใส่หัวเอาไว้ว่า หมดเวลาไปยั่วผู้ชายคนอื่นแล้ว!!” มือแข็งแรงนั่นจับเธอพลิกไปมาอย่างง่ายดายปลดเสื้อผ้าออกจากรจนาจนไม่เหลือสักชิ้น ทั้งที่ตัวเขานั้นมีเสื้อผ้าอยู่ครบ แววตาเหี้ยมจ้องมองร่างเปลือยเนียนละมุนแสนเย้ายวนที่ตกอยู่ในเงื้อมมือเขาตาไม่กะพริบ ก่อนจะแยกเรียวขางามออกรุนแรง หล่อนจิกเล็บคมลงบนท่อนแขนเขา แต่ไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้ ใจหล่อนเต้นรัว กลัวว่าเขาจะทำอะไรรุนแรงไปกว่าที่เคย
“คุณภพ หยุดเถอะนะคะ...” เสียงห้ามนั้นอ่อนหวานลงเมื่อรู้ว่าสู้เขาด้วยกำลังไม่ได้ เขาชะงัก เงยหน้ามามองหล่อน “อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ...คุยกันดีๆ ” เธอพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“มารยาเก่งแบบนี้นี่เอง มันถึงยังติดใจ!” เขาไม่ยอมหยุดแม้หล่อนจะขอร้อง กลับเลื่อนปลายลิ้นแทรกเข้าไปในกลีบดอกไม้งามตรงหน้าที่เคยได้ชิมมาแล้ว
“อ๊ะ...” หล่อนสะดุ้ง เสียวซ่านไปหมด พยายามจิกทึ้งศีรษะเขาออกจากกลีบดอกไม้ต้องห้าม ปลายลิ้นของเขาไล้เลียซอกซอนรุกล้ำไปทั่วกลีบและเกสรหวานฉ่ำ สะโพกหล่อนลอยขึ้นและส่ายหนี เขายังฝังสอดส่ายลิ้นร้ายกาจตามติด มือก็ล็อกเรียวขายึดสะโพกหญิงสาวเอาไว้ ขณะที่มือขอหญิงสาวซึ่งจิกทึ้งหัวเขาออกเมื่อครู่อ่อนแรงลงเมื่อถูกหว่านล้อมอย่างเร่าร้อน มือน้อยนั้นกลับกลายเป็นเคล้าคลึงและดันเขาให้แนบชิดของสงวน
“อืม...หวานมาก” เขางึมงำพอใจ
“คะ.....คุณภพขา รจขอร้อง...หยุดนะคะ..อย่าทำแบบนี้...” แม้กระนั้น สติสตังที่เหลืออยู่น้อยนิดครางขอร้องเขา กัดริมฝีปากที่สั่นระริกไปหมดเพราะสัมผัสร้อนแรงจากเขา
“ปากกับใจไม่ตรงกันนี่นาที่รัก”
"เริ่มร้าย...ลงท้ายรัก" มีให้โหลดที่ MEB แล้วนะคะ
ยิ้มอ้อน ยิ้มยั่วให้โหลดไปกกกอด
บัวจะทยอยลงไปเรื่อยๆ พร้อมกับไล่ปิดตอนไปเรื่อยๆนะคะ
ขอบพระคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนแวะเวียนเข้ามาอ่าน คอมเม้นต์ให้บัวเสมอมาค่ะ
Guest
