ทัณฑ์รักนางร้าย
ภูวนนท์ จิตต์ธานุวัตฒ์
เจ้าของคอนโดหรู ไม่ชอบปรางค์สิเข้าไส้เพราะเห็นว่าเธอทั้งร้ายและนิสัยไม่ดีกะว่าจะแค่กักตัวเธอไว้ไม่ให้ไปพังงานแต่งเพื่อนของเขาแต่เรื่องมันไม่ใช่แค่นั้นนะสิ กับกลายเป็นว่าเรื่องยุ่งๆเข้าตัวเขาเอง
ปรางค์สิตา ปัญญาวุฒิกุล
เธอสวย เธอรวย เธอเก่ง แต่เธอโดนคู่หมั้นทิ้งไปแต่งกับคนอื่น แถมสวรรค์กลั่นแกล้งเจอเขาคนนั้น เรื่องต่างๆจริงเกิดขึ้น
ตัวอย่าง
"นี่คุณจะออกไปทั้งชุดเนี้ยเลยนี่นะ"ภูวนนท์ร้องถามด้วยความตกใจปนสงสัยคิ้วขมวดเข้าหากันมองหญิงสาวร่างบางที่นอนกกนอนกอดมาทั้งคืนสวมใส่เพียงแค่เสื้อกล้ามสีขาวของเขากับกระโปรงสั้นๆของเธอที่ยังอยู่สภาพใช้การได้ แค่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่โทษเธอก็คงไม่ได้ก็เพราะแรงโกรธ แรงเกลียดที่มีต่อสาวเจ้าทำให้เขาโมโหจนยั้งตัวเองไว้ไม่อยู่ฉีกเสื้อผ้าที่เธอสวมใสมาซะขาดจนสภาพตอนนี้เป็นแค่เศษผ้าดีๆนี้เอง
"ก็ใช่ไง แค่เสื้อกล้ามแค่นี้ฉันใส่ได้ สบายมาก ใส่ออกจะบ่อยไป "ปรางค์สิตาร้องบอก
"แต่ว่า แต่... "ภูวนนท์ยังพูดไม่ทันจบคำ ก็มีเสียงโมโหแว๊ดปี๊ดขึ้นมาเสียก่อน
"นี่จะอะไรกันนักกันหนาฮะ ฉันไม่เอาตำรวจมาลากคอคุณที่จับฉันมาข่มขืนก็ดีถมไปแล้ว ยังจะถามอะไรเซ้าซี้อยู่ได้ไม่เข้าท่า อ่อที่ถามนี้ก็คงจะงกเสื้อที่ให้ฉันยืมใส่ว่างั้นเถอะ แค่เสื้อกล้่ามราคาถูกๆไม่กี่บาทมันยังแลกไม่ได้กับสิ่งที่ฉันเสียไปหรอกนะ"ปรางค์สิตาพูดทั้งน้ำตาที่คลอขึ้นมาที่หัวตาดันกลับไปนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อคืน บอกตัวเองซ้ำๆว่าอย่างไงจะไม่ยอมให้คนอย่างนายภูวนนท์ได้เห็นความอ่อนแอของเธอเด็ดขาดเธอจะไม่ยอมไม่มีวันนั้น น้ำตาที่คลอเบ้าอยู่นี้จะไม่มีวันไหลให้ใครมานั่งสมเพศในตัวเธอ แต่มันจะไหลไปรวมกันอยู่ที่ก้นบึ่งของจิตใจเธอตั้งหากให้คอยตอกย้ำว่าเธอจะไม่พลาดอย่างงี้อีก
"เปล่า ฉันแค่จะเตือน" ภูวนนท์กระชากร่างบางที่ยืนหน้างอให้เดินตามเขาไปหน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัว
"นี่..นี่รอยนี้ด้วยแล้วก็นี่เต็มไปหมด ก็แค่จะถามว่าคุณไม่รู้สึกอายบ้างเหรอหรือว่าชอบโชว์"ภูวนนท์ยืนซ้อนหลังโอบเอวคอดของปรางค์สิตาเอาไว้ยืนมองตัวเองตรงหน้ากระจกบานใหญ่ลากนิ้วไปตามรอยที่ไม่ใช่น้ำมือใครแต่เป็นตัวเขาเองเป็นคนทำเอาไว้รอยคริสมาร์คกระจายทั่วทั้งลำคอขาวลากยาวลงมาจนถึงจุดที่ใครๆก็เดาได้ว่ามันจบลงตรงไหนถ้าไม่ใช่ดอกบัวคู่งามที่ซ่อนตัวใต้เสื้อกล้ามสีขาวที่เด่นนูนอยู่ในตอนนี้ คนที่ยืนอยู่ด้านหน้ากระจกสะท้อนเห็นภาพตัวเองที่ไม่รู้ตัวเลยว่าร่างกายตัวเองเป็นเช่นไรมองเห็นชัดๆก็ในตอนนี้ เพราะหลังจากอาบน้ำเสร็จเธอก็รีบแต่งตัวจะได้ไปจากที่ตรงนี้เสียที โดยไม่ทันได้ดูความพร้อมของตัวเองเสียก่อนเลยว่าร่างกายเธอเป็นเช่นไรขณะนี้ สิ่งที่เห็นไม่ใช่แค่รอยที่ซาตานร้ายได้ทิ้งเอาไว้ แต่เป็นใบหน้าเธอด้วยต่างหากที่แดงด้วยความเขินอายที่เขาเห็นสิ่งที่ไม่ควรให้ใครรู้ใครเห็นเกี่ยวกับตัวของเธอ แต่นี้เธอไม่ได้ทำมันขึ้นมาเองนี้หน่าจะมาอายทำไม เธอมันนางมารร้ายแค่นี้จะสะทกสะท้านมันก็คงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมามากว่านี้ แต่หน้าเธอนี้สิกลับแดงเป็นลูกตำลึง จนคนข้างหลังอดไม่ได้ต้องแซวออกมาดังๆ"อายอะไรจ๊ะที่รักหน้าแดงใหญ่เชียว ผมทำคุณเองก็ต้องเห็นมาก่อนสิว่าฝีมือดีแค่ไหนก็แค่นึกว่าอยากจะโชว์ให้ใครๆได้รู้ว่าเสียสาวมา" พูดไม่พูดเปล่ามือไม้ไม่เคยอยู่สุกของเขาจากจิ้มรอยฝากรักกับกลายเป็นลูบไล้ไปทั่วตั้งแต่ลำคอขาวจนไปที่ไหล่นวลมน ภูวนนท์พลางคิดในใจ 'กลิ่นก็กลิ่นสบู่ที่เขาใช้ทุกวัน เพราะนี้มันห้องคอนโดเขาแต่ทำไมวันนี้มันหอมเป็นพิเศษ สิ่งที่คิดไม่เท่ากับสิ่งที่กระทำอยู่ในขณะนี้มือหนาของชายหนุ่มตอนนี้กับไปป้วนเปี้ยนแถวชายเสื้อกล้ามที่ปรางค์สิตาใส่อยู่ กำลังจะล้วงเข้าไปลูบดอกบัวงามภายใต้เสื้อกล้ามอีกครั้ง
"อย่า...พอได้แล้วไหนนายบอกว่า แค่ครั้งเดียวก็เอือมฉันจะแย่แล้วไง ครั้งเดียวฉันพอจะยอมรับได้ พอจะทำใจให้เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะฉันเองก็ผิดที่ทำร้ายนายก่อนแต่ถ้ามีอีกครั้ง ฉันคงปล่อยไปไม่ได้ นายคงต้องรับผิดชอบ"
Guest
