Ain't no light, the sound in the distance is gunshot. The Scream and Shout resonating under this black sky.
ไม่มีแสงสว่าง เสียงที่ได้ยินคือเสียงปืน เสียงกรีดร้องและตะโกนก้องภายใต้ท้องฟ้าสีดำ
บทนำ
เสียงจุดไฟแช็คดังขึ้น กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง ไฟห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงจากด้านนอกที่สองผ่านกระจกให้เป็นภาพรางๆ ร่างสูงที่นั่งอยู่ปลายเตียงพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างช้าๆ
ฉันนั่งกอดเข่ามองร่างสูงจากด้านหลัง ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เหม่อมองภาพตรงหน้าอยู่เนิ้นนาน ไม่มีบทสนธนาใดเกิดขึ้นระหว่างเราทุกพื้นที่ในห้องแห่งนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจของเขาและเสียงหัวใจของฉันที่ยังดังรบกวนโสดประสาทของฉันอยู่
ความรู้สึกตอนนี้ราวกับโดนผลักให้จมอยู่ในเงาแห่งความมืด ราวกับว่าต่อให้ฉันดิ้นรนขนาดไหนก็ออกไปจากตรงนี้ไม่ได้
“จะเอายังไง?”
ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาชวนหาเรื่อง ฉันรึเปล่าที่ควรต้องถามว่าเขาจะเอายังไง
“ฉันเลือกได้รึไง?”
“ก็ไม่...”
นี่ไงผู้ชายที่ชื่อวายุ ผู้ชายห่าที่ไม่เคยรับฟังอะไรเลย! คิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลตลอดเวลา
“นายขังฉันไว้ตลอดไปไม่ได้”
“คิดว่าทำได้นะ”
ฉันไม่เห็นว่าเขาทำหน้าแบบไหน แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมากลับเย็นชาและทำให้หัวใจฉันสั่นคลอนได้ง่ายๆ เขามักจะทำในสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง สายตาที่เขามองมาเหมือนมันเตือนฉันตลอดเวลาว่าเขาจะอำมหิตได้มากแค่ไหนถ้าฉันทำให้เขาไม่พอใจ
“นายไม่มีสิทธิทำแบบนี้”
“ฉันเป็นผัว”
“หยุดพูดซักทีได้ไหม!นายไม่ใช่ผัวฉัน!!”
“แค่ไหนถึงเรียกว่าผัว เข้าแค่หัวนี่เรียกผัวได้ไหม?”
สวัสดีนักอ่านทุกๆคนนะคะ เราคือนักเขียนผีเสื้อ 🦋/ MonarchBut2erfly (โมนาร์ชบัตเตอร์ฟลาย) ค่ะ 🌷✨️
อยากบอกทุกคนว่าเรามีความสุขมากที่ได้เขียนผลงานเหล่านี้ออกมา หวังว่าทุกๆคนจะมีความสุขที่ได้อ่านเช่นเดียวกันนะคะ
ขอบคุณทุกๆคนที่หลงเข้ามาอ่านด้วยค่ะ ฝากกดติดตามเพื่อจะได้ไม่พลาดเรื่องราวอื่นๆ และสามารถคอมเมนต์มาพูดคุยกันได้นะคะ อยากอ่านมากๆเลยค่ะ🥺🙏🏻
ขอให้เป็นวันที่ดีของทุกคนนะคะ 🫶🏻💕
Guest
