"อ๊ะ...ซี้ด..."เจ้าของเสียงรีบเอามือตะคุบปากตัวเองแทบไม่ทัน เมื่อเผลอปล่อยเสียงของตนเองออกไป เนื่องมาจากที่รีบลุกออกจากเตียงนอนของใครบางคนโดยไม่ได้ดูสังขารของตนเองเลยสักนิด จะให้ใครอีกคนที่นอนอยู่ตื่นมาเจอตนเองไม่ได้เด็ดขาด ถึงสังขารจะไม่เอื้ออำนวยแค่ไหนเจ้าของร่างบางก็ค่อยๆลุกออกจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าของตนเองที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องขึ้นมาใส่แบบลวกๆ แล้วจึงพาตัวเองออกจากห้องของใครอีกคนไป
หลังจากที่ประตูห้องนอนปิดสนิทลง ใครอีกคนที่ร่างบางคิดว่าหลับอยู่ก็ลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดมิด แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ขยับไปไหน เพียงแค่กระตุกยิ้มที่มุมปากเพียงนิดแล้วก็หลับตาลงอีกครั้งก็แค่นั้น
ขอบคุณคำโต...ที่แวะเข้ามาอ่าน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการของคนเขียนเองนะจ๊ะ