วันหนึ่งเมื่อโรงเรียนของฉันประกาศว่ามีนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากเกาหลีแถมยังอยู่ห้องเดียวกับฉันอีก ทุกๆคนจึงรอที่จะพบกับนักเรียนแลกแปลี่ยน จนกระทั่งวันนั้นก็มาถึง ฉันตื่นสายฉันจึงต้องรีบวิ่งไปที่ตึกที่ฉันเรียนจนฉันไปชนผู้ชายคน เขาก้มลงมาช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้น
คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ(เขาถามฉันเป็นภาษาอังกฤษ)
ไม่เป็นไรค่ะ.ว่าแต่พวกคุณใช่นักเรียนนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเกาหลีรึเปล่าคะ(ฉันถามเขาด้วยภาษาอังกฤษ)
ใช่ครับ.พอดีพวกเราหลงทางนะครับ(อ่ออ.ที่แท้ก็หลงทางนี่เอง)
ฉันชื่อซองอึน เป็นนักเรียนห้องเดียวกับคุณ งั้นเดี๋ยวฉันมาเลยดีกว่า สายมากแล้ว.(ฉันพูดภาษาเกาหลีเพราะเขาจะได้ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะไม่เข้าใจ)
ครับ/อืม(ทำไมผู้หญคนนี้ถึงพูดเกาหลีได้คล่องขนาดนี้กันนะแถมชื่อยังเป็นเกาหลีอีก