ผ้าขาวบนราวชีวิต

ผ้าขาวผืนนั้นปลิวไสวตามแรงลมที่พัดลิ่วมา มีเพียงตัวหนีบไม้ที่ยึดมุมผ้าไว้ให้เกาะบนราว และเพื่อไม่ให้ผ้าผืนนั้นปลิวไปตามแรงลม

สตาร์

ชื่อที่แม่ตั้งให้เพราะอยากให้ลูกสาวนั้นงดงามระยิบระยับประดุจดาราประดับฟ้า และเส้นทางสู่การก้าวขึ้นไปเป็นดาวบนฟ้านี้เอง ที่ทำให้สตาร์นั้นโหยหาอิสระ และเส้นทางของตัวเอง

“ชีวิตมึงนี่ดีเนอะ ไม่มีใครมาคอยขีดเส้นให้เดินอยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป ชีวิตที่แม่งต้องเดินวนอยู่ในกรอบเหมือนเป็นร่างทรงของแม่นี่...โคตรจะอึดอัด”

เฟิร์ส

เด็กหนุ่มผู้มีสิทธิเลือกเดินบนเส้นทางของตัวเองอย่างอิสระ แต่นักเดินทางที่ไม่มีแผนที่และเข็มทิศ โอกาสที่จะเดินหลงทางนั้น ก็สูงเหลือเกิน ด้วยประสบการณ์ที่น้อยบวกกับคนคอยชี้นำทางไม่มี เส้นทางที่เขาเลือกเดินจึงไม่ได้ราบเรียบอย่างที่ควรจะเป็น

“บางทีชีวิตคนเรามันก็ต้องการคำสั่งสอนบ้างนะเว้ยคิดเองทำเองทุกอย่างลองผิดลองถูก กว่าจะได้ผลที่ดี แม่ง...ล้มจนไม่อยากจะลุก”