ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่ความจริงทำให้คุณตายได้ ไม่ว่ามันจะดูเหลวไหลเป็นไปไม่ได้เพียงใดก็ตาม ประกาศจากโทรทัศน์และเสากระจายเสียงมีเนื้อหาเพียงสั้น ๆ ว่าขณะนี้อุกกาบาตขนาดใหญ่เท่าประเทศญี่ปุ่นกำลังพุ่งตรงเข้าปะทะโลกที่อ่าวไทยภายในสามนาที และจะไม่มีผู้ใดรอดจากอุกกาบาตชนโลกในครั้งนี้
มานพ ที่เพิ่งจะตอกเพลาล้อรถมอเตอร์ไซเข้าได้จนสุดถือประแจคู่ใจออกมาหน้าอู่ซ่อมรถ เขามองข้ามถนนไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวที่เปิดโทรทัศน์เอาไว้ตลอดเวลาเห็นว่าคนในร้านกำลังมองหน้ากันด้วยความสับสนและมึนงง ไม่ว่าใครก็ยากที่จะทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะมันกะทันหันเกินไป วินาทีหนึ่งพวกเขายังใช้ชีวิตกันตามปกติ วินาทีต่อมากลับมีการประกาศว่าโลกกำลังจะสิ้นสลาย จะให้ทำใจยอมรับได้อย่างไร
ชายหนุ่มมองดูบนถนนเห็นว่ารถยังวิ่งกันตามปกติ คนเหล่านั้นไม่ทราบหรือไม่สนใจก็ยากที่จะรู้ได้
“ไอ้นพ” เฮียตี๋เจ้าของอู่ร้องเรียกมานพจากด้านหลัง ในตอนแรกมานพคิดว่าเขาคงจะโมโหที่ตนละทิ้งงานมา แต่เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของเฮียตี๋นพก็ทราบว่าความจริงไม่ใช่เช่นนั้น
“เฮีย เฮียได้ยินประกาศรึเปล่า” มานพถาม เขาเดินกลับเข้ามาในอู่และก้มลงหยิบแหวนกับนอตที่ยังไม่ได้ใส่เข้าที่
“ได้ยิน ... ดาวหางจะชนโลกเหรอวะ”
“อุกกาบาตเฮีย”
“ต่างกันยังไงวะ” เฮียตี๋ขมวดคิ้ว
“ไม่รู้เฮีย ... แล้ว ... นี่เรื่องจริงรึเปล่าเฮีย ออกโทรทัศน์เลยนะ”
“กูไม่รู้เหมือนกัน” ว่าแล้วเฮียตี๋ก็ควักโทรศัพท์ออกมาเปิดเว็บดูว่ามีความเคลื่อนไหวในอินเทอร์เน็ตหรือไม่ สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความกังวล ดวงตากลอกขึ้นลงไม่หยุด ยิ่งได้ดูข่าวจากหลาย ๆ แหล่งหน้าเขาก็ซีดลงเรื่อย ๆ
มานพไม่ทราบว่าจะทำอะไรได้ เขาจัดการใส่แหวนและขันนอตล็อคเพลาล้อรถมอเตอร์ไซค์จนเสร็จแล้วจึงเดินออกมาที่หน้าอู่อีกครั้งเพราะฟ้ามืดลงทั้งที่ไม่มีเมฆ เขาไม่เห็นอะไรนอกจากเงามืดบนฟ้าที่ขยายขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่ความจริงทำให้คุณตายได้ ไม่ว่ามันจะดูเหลวไหลเป็นไปไม่ได้เพียงใดก็ตาม
มานพเดินกลับเข้ามาในอู่ เปิดตู้เย็นหยิบเอาน้ำอัดลมขวดเล็กที่แช่ไว้มาดื่มอึกใหญ่ ก๊าซที่อัดอยู่ในน้ำหวานทำให้เขาเรอครั้งหนึ่ง มานพนั่งลงบนเก้าอี้ด้านหน้าของอู่มองดูคนที่ส่งเสียงตะโกนกรีดร้องวิ่งไปมาบนถนน
“ยังไงก็ไม่รอดอยู่แล้วจะวิ่งกันทำไมว้า” ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ เขามองข้ามถนนไปยังร้านขายก๋วยเตี๋ยวฝั่งตรงข้ามเห็นคนงานสาวในร้านโบกมือให้โดยปราศจากความแตกตื่นดังเช่นคนอื่น ๆ รอบตัว มานพโบกมือกลับพร้อมนึกเสียดายที่ไม่ได้จีบเธออย่างเป็นเรื่องเป็นราว แต่จะมาคิดได้ตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
Guest
