ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ตัดต่อ เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้
ไปเป็นประโยชน์ของตัวเอง
เขาจะทำยังไง?
เมื่อจู่ๆ เรือคาลอสครูซ กลับโดนยัยปีศาจน้อย โลโซ้ โลโซ บุกซะพังกระเจิง
งานนี้เขากัดไม่ปล่อย อย่าหาว่าเขาไม่เตือน...
เรื่องราวความรักที่ออกจะเเปลก ไปสักนิดของทั้งสอง ที่อีกฝ่ายเเสดงออกมาอย่างเหลือล้น เเต่อีกฝ่ายกลับบื้อซะจนน่าจับกดให้รู้ว่าเขาน่ะ (รัก!) ขนาดไหน
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มปานพายุห่าใหญ่ ดังเข้ามาใกล้จนร่างที่กำลังหลับใหลเฝ้าพระอินทร์สบายอกสบายใจสะดุ้งตื่นด้วยความตกอกตกใจจน เกือบพาตัวเองกระโดดลงน้ำหนี แต่ดีที่ยังยั้งตัวไว้ได้ทัน และนั่นกลับไม่ใช่สิ่งที่ดีเมื่อไอ้เสียงบ้านั่นดังกระหึ่มเข้ามาใกล้ ใกล้ และใกล้เข้ามาอีกเรื่อยๆ เหตุการณ์ต่อจากนั้นก็บังเกิดความเย็นไปทั่วทั้งร่าง ทั้งหู ตา จมูก ปาก โดนน้ำเข้าหมดทุกรูที่เข้าได้ พูดไปเดี๋ยวหาว่าโม้!
ตูม!
เรือแคนูสีแดงแปร๊ดพลิกคว่ำเทกระจาดสิ่งมีชีวิตบนเรือทิ้ง ส่วนเรือลอยกระเพื่อมตามคลื่นแตกฟอง ตุ๊บป่องๆ อยู่เหนือน้ำ
หญิงสาวผอมบางร่างเล็กแหวกว่ายนำพาเอาร่างเล็กกะทัดรัดราวกับแม่นางเงือกน้อยผุดขึ้นมาจากน้ำด้วยท่าทางอ่อนช้อยผมซอยสั้นเลียบลู่ติดกับใบหน้าและศีรษะ ลืมตาได้ก็หันไปมองรอบทิศด้วยความเคียดแค้นใจ พลันทันใดนั้นเองคำสุดแสนไม่สุภาพที่สุดในชีวิตก็ผรุสวาทออกมาดังลั่น
“ไอ้หลังลายแน่จริงมึ_กลับมานี่สิวะ ไม่เห็นรู้รึไงวะ ว่าคนเขานอนอืดอยู่เนี่ย เกิดมาแม่ไม่ให้ตามารึไง กลับมานี่นะโว๊ย!!” และอีกบลาๆ ที่พล่ามอย่างไม่หยุดปาก แช่งชัดหักกระดูกให้เจ็ทสกีมันระเบิดกลางน้ำ ให้มันขับชนก้อนหินตาย ให้มันจมน้ำขึ้นอืดตายไปเลยยิ่งดี เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันฮึดฮัดแขนฟาดน้ำครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างระบายอารมณ์
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้ด่าทอใครสักครั้งนอกจากไอ้พี่กล้วยตานีที่กล้าเอาไม้เรียวฝาดก้น และไอ้เพื่อนแฝดนรกอีกสองคนที่ซี้ปึกกันสุดๆ สายตาจ้องมองไปยังต้นเหตุที่กำลังแล่นฉิวไกลออกไปลิบๆ แอบจดจำทุกอณุบนร่างนั้นเอาไว้เต็มตา
แค้นนี้ต้องชำระ แม้นไม่เห็นหน้า แต่อย่าให้ข้าเห็นหลังก็แล้วกัน ผักบุ้งคนนี้จำไม่เคยลืมเลือน...
Acacia
Guest
