หัวใจของจำเลย
...............................................................................................................................................................................................................................
จากชีวิตสวยหรู ต้องกลายมาเป็นคุณหนูตกอับ
และความจำเป็น ทำให้เธอต้องกลายมาเป็นขโมย
แต่มันกลับไม่ได้ราบลื่น
เพราะเหยื่อของเธอคนนี้ เป็นพวกแค้นฝั่งหุ่น
..............................................................................................................................................................................................................................
โรสรินทร์ อาชานุกูล
น้ำหวาน อายุ 26 ปี
กลายมาเป็นคุณหนูตกอับเพราะครอบครัวเธอล้มละลาย และความจำเป็นที่ต้องใช้เงินจำนวนมาก ทำให้เธอตัดสินใจที่จะเป็นขโมย แต่เหยื่อ ของเธอคนนี้ กลับตามจับเธอมาลงโทษ และบทลงโทษคือเธอต้องกลายเป็นทาสปรนเปรอสวาทให้กับชายหนุ่ม
ภูธเนศณ์ สุวรรณแสงสุข
พีช อายุ 36 ปี
นักธุรกิจหมื่นล้าน ไม่เคยมีใครกล้าเข้ามาล้วงคอหูเห่า แต่ดันมาเกือบเสียท่าให้กับขโมยผู้หญิงตัวเล็กๆที่กล้าคิดมาขโมย เสียทั้งเงินแถมยังไม่ได้แตะแม้แต่ขาอ่อน เขาเลยทำทุกวิถีทางเพื่อลากตัวแม้ขโมยตัวดี มาลงโทษบนเตียง ให้สาสม
.....................................................................................................................................................................................................................
ตัวอย่างนิดๆ
“ปล่อยฉันนะ คุณจำคนผิดแล้ว เราไม่ได้เคยเจอกันสักหน่อย”
น้ำเสียงของโรสรินทร์แม้จะพยายามที่จะแข็งแค่ไหน แต่มันก็แอบสั่นไหวด้วยความกลัว กลัวผู้ชายตรงหน้าที่จับเธอมา และพาเธอมาที่ห้องพักของเขา เธอจะไม่กลัวเลย ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่เป็นคนเดียวกับคนที่เธอคิดจะไปขโมยของคืนนั้น
“ไม่เจอกันแค่อาทิตย์เดียว ถึงกับลืมหน้าคนที่เธอคิดจะขโมยของไปแล้วเหรอ หึ ฉันจำหน้าเธอได้ ถึงแม้วันนั้นผมเธอจะไม่ได้สีนี้ แต่ฉันก็จำหน้า และก็รอยสักหลังของเธอได้”
ภูธเนศณ์มองร่างบางตรงหน้าที่กลัวเขาจนตัวสั่นไปหมด เขามั่นใจว่ายังไงก็ต้องเป็นเธอแน่นอน และเขาก็จำรอยสักรูปผีเสื้อด้านหลังของเธอได้ด้วย
แควกกกก
เมื่อใหญ่จับเสื้อและฉีกเสื้อทางด้านหลังจนขาด เผยให้เห็นรอยสักรูปผีเสื้อดังกล่าว โรสรินทร์ตื่นกลัว จนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะหาทางรอดยังไง กลัวว่าตัวเองนั้นอาจจะโดนจับเข้าคุกได้
“ฉะ ฉันขอโทษ ฉันเอาของมาคืนคุณก็ได้ ฉันมีความจำเป็นจริงๆ อย่าส่งฉันเข้าคุกเลยนะ ได้โปรด อย่าทำอะไรฉันเลย”
โรสรินทร์เศษเสื้อที่ขาดมาปกปิดร่างกายของตัวเอง ให้พ้นจากสายตาที่โลมเลียตรงหน้า
“หึ ฉันไม่ส่งเธอให้ตำรวจหรอก เพราะถ้าฉันคิดจะทำแบบนั้นจริงๆ ฉันคงไม่เสียเวลาจับเธอมาที่นี่หรอก ที่ฉันจับเธอมาที่นี่เพราะฉันมีวิธีลงโทษของฉันอยู่แล้ว”
ภูธเนศค่อยๆเดินย่างเข้ามาหาช้าๆ โรสรินทร์ก็ค่อยๆกระเถิบตัวถอยหลังด้วยความกลัว สายตาของภูธเนศมันทั้งน่ากลัว และดูเซ็กซี่แปลกๆ บอกไม่ถูก
“ลงโทษ ลงโทษยังไง”
“ก็ทำในสิ่งที่ฉันต้องได้คืนนั้นไง มานี่!!”
ภูธเนศณ์จับข้อเท้าบางทั้งสองข้างและกระชากทีเดียว ร่างของโรสรินทร์ก็มาอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มแล้ว
“กรี๊ดดดดดด”
.........................................................................................................................................................................................................................
เรื่องใหม่อีกเรื่องของ นามปากกา หนามกุหลาบขาวนะคะ ฝากติดตามผลงานเรื่องนี้ และเรื่องอื่นๆของไรท์ด้วยจ้า เรื่องนี้ติดเหรีญเหมือมเดิมค่ะ เพิ่มเติมคือความแซ่บของพระเอกที่อ่านแล้วต้องร้องซี๊ดแน่นอน 55555
ปล.เนื้อหาทั้งหมดเกิดขึ้นจากจินตนาการของไรท์ทั้งสิ้น ห้ามก๊อปหรือเลียนแบบทุกกรณี หากใครพบเห็นสามารถแจ้งไรท์ได้เลยค่ะ
Guest
