**นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง
**ขัดต่อศีลธรรมควรใช้วิจนยานอย่างสูง
**20+
นิยายเรื่องนี้ จะเป็นเรื่องราวสั้นๆ 10ตอน ของคนบาป 10 คน
( เราเตือนคุณแล้วนะ )
บาปที่เกิดจากความรัก
เพราะรักมากจนอยากทำลาย
รักมากจนอยากครอบครองเธอไว้เพียงคนเดียว
รักมากจนยอมทำลายทุกคน เพื่อคนที่รักเพียงคนเดียว
ยอมโง่ให้กับความรัก
มนุษย์ก็มังจะเป็นแบบนี้เสมอ
แล้วคุณละ เคยทำบาปอะไรไว้บ้าง ..
♣
♠
คุณจะระบายความเสียใจ หรือ ความเจ็บปวดได้ที่ไหนบ้าง
บนร่างกายตัวเองหรือบนกระดาษ
คำตอบ-
ไม่มีหรอก บนร่างกายหรือกระดาษ ถ้าคุณไม่มีใครคุณก็ยังเจ็บปวด
คุณจะเริ้มคิดถึงใครสักคน ตอนที่คุณกำลังจมอยู่กับความมืดมิด มันไม่มีทางออก มันทั่งหนาวและน่าสงสาร
เพราะคุณรู้ดีว่าไม่มีใครอยู่กับคุณเลย ไม่มีมือหรือเชือกเล็กๆมาให้คุณจับ
ไม่ว่าคุณจะระบายที่ร่างกายตัวเองเท่าไหร่ ต่อให้ระบายลงกระดาษมากแค่ไหน คุณก็ยังเจ็บปวด คุณอึดอัดเหมือนกำลังจมน้ำ คุณหายใจไม่ออก และคุณก็กำลังจะตาย
แน่นอนว่าคุณรู้คำตอบดี แต่คุณก็ยังทำมันหวังเพียงว่าอยากให้ความเจ็บปวดบรรเทาลง หรือไม่ก็แค่อยากเรียกร้องความสนใจจากใครสักคน และคุณก็ต้องผิดหวัง เมื่อไม่มีใครสักคนอยู่เคียงข้างคุณ
คุณจึงทำมันซ้ำๆ ทำมันอิกครั้ง
ทำมันอิก
ทำอิกที
ทำอิก ทำอิก ทำอิก
และในที่สุดคุณก็ได้ค้นพบคำตอบ "ถ้าเราหาคนมาอยู่เคียงข้างเวลาทรมาณไม่ได้ ทำไมเราถึงไม่กำจัดความเจ็บปวดของเราละ"
แล้วอะไรละคือความเจ็บปวด เราเจ็บปวดทรมาณจากอะไรกัน...
คุณได้แต่นั่งคิดแล้วคิดอิก คุณกรอกตามองขึนบนท้องฟ้าสีดำสนิท ก่อนที่ความทรงจำของคุณจะย้ำเตือนคำตอบขึนมาในหัว
ใช่ ในที่สุดคุณก็รู้แล้วว่าคุณเจ็บปวดจากอะไร
คุณยกมือที่มีแต่บาดแผลขึนมา แผลของคุณมันเยอะมาก เยอะมากจนน่ากลัว ตามนิ้วมีแต่พาสเตอร์ปิดแผลสีขาวที่ชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงทั่งห้านิ้ว
คุณหยิบบุหร่ขึนมาจากกระเป๋าเสื้อของคุณ จุดมัน และสูบควันพิษเข้าเต็มปอด คุณยิ้มให้กับคำตอบในหัวของตัวเอง
ก่อนที่คุณจะพ่นควันสีเทาออกมาจากริมฝี่ปากของคุณพร้อมกับ มีดที่ถูกเสียบเข้ากับคอของคุณ
เลือดสีแดงสดของคุณกำลังทะลั่กออกมาจนเสื้อยืดสีฟ้าครามของคุณถูกย้อมไปด้วยสีแดง วินาทีนั้นร่างกายของคุณเย็นเฉียบ คุณไม่รู้สึกเจ็บปวด คุณไม่รู้สึกอะไรเลยแม้กระทั่งกลิ่นคาวเลือดของคุณที่ฟุ้งไปทั่วทั่งห้อง หรือแม้กระทั่งร่างของคุณล้มกระแทกลงพื้นอย่างแรง
ใช่คุณไม่รู้สึกอะไรเลย แต่สิ่งสุดท้ายที่คุณจำได้คือตอนที่คุณตายควันยังออกมาจากปากคุณไม่หมดด้วยซ้ำ
หึ ตลก ชะมัด
ไม่ มันไม่ใช่คุณ หรืออาจจะเป็นคุณ แต่มันคือผมต่างหากละ
" นี่! ตื่นได้แล้วจะนอนไปถึงเมื่อไหร่ "
ผมลืมตาขึนมาเมื่อมีแรงสัมผัสที่แก้มของผมสองสามครั้ง เดี๋ยวก่อนผมไม่ควรตื่นขึนมาแล้ว
ใช่ ผมตา--
" ใช่นายตายแล้ว "
ห้ะ???????
" อืม นายตายแล้ว และตอนนี้นายก็กำลังอยู่ในโลกของฉัน ฉันชอบนายมากๆเลยละ สนใจมาทำงานกับฉันไหม มันสนุกมากๆเลยนะ นายจะต้องไม่เบื่อแน่นอน ---- "
โอเค ผมพอจะเข้าใจว่าผมอาจจะเป็นผีหรือวิญญานหรือตัวอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่มนุษย์ เพราะอะไรผมถึงเข้าใจสถานการณ์ได้เร็วน่ะหรอ ก็คนตรงหน้าผมน่ะสิ เธอมีใบหน้าที่งดงามมาก ผมกล้าพูดได้เลยว่ามันงดงามจริงๆ ถ้าไม่ติดตรงที่ ดวงตาของเธอมีสีดำทั่งดวงและทั่งสามตาด้วย ใช่คุณอ่านไม่ผิด เธอมีสามตา ไหนจะเขาสีดำที่อยู่บนหัวเธออิก ทั่งๆที่เธองดงามขนาดนี้แต่เธอกลับเป็นผู้ชาย เป็นผู้ชายร่างสูงเอวบางและยืนแก้ผ้าต่อหน้าผมทำให้ผมเห็นอะไรๆ ไปมากเลยทีเดียว
หลังจากนั้นเธอที่ปลุกผมขึนมาก็พูดเสียงเจื้อยแจ้วไม่หยุด ผมรู้สึกรำคาญเลยตอบตกลงไปแบบส่งๆ
" งานที่ว่าคืออะไรละ "
" คือการเฝ้ามองเหล่าคนปาบยังไงละ "
และเรื่องราวต่อจากนี้ของเหล่าคนบาปคุณจะได้เห็นผ่านมุมมองของผม ขอให้Enjoy(สนุก)
บาปที่เกิดจากความรัก มันอร่อยสำหรับผมเสมอ ♥