พันธนาการซาตานร้าย

ปัณชญาหลงรักพี่พิชหรือพิชเญศ เด็กหนุ่มข้างบ้านที่อายุห่างจากเธอถึงเจ็ดปี แต่เรื่องอายุไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเธอ...   เรื่องที่เป็นปัญหาสำคัญสำหรับเธอคือพี่พิชของเธอไม่เคยหันมองมาที่เธอเลยสักนิด

ปัณชญาหรือน้องปันจึงต้องทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ชายหนุ่มที่เธอรักหันมองมาที่เธอ และถึงแม้ว่าวิธีการที่เธอทำจะดูว่าร้ายสักเท่าไหร่ก็ตาม

"ทำไมน้องปันที่พี่รู้จักถึงทำอย่างนี้ได้... พี่ไม่อยากจะเชื่อเลย"        สายตาพิชเญศมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าที่เค้าคิดว่ารู้จักดี  แต่ตอนนี้สิ่งที่ปัณชญากระทำกลับทำให้เค้ารับไม่ได้ สายตาที่มองเธอตอนนี้หญิงสาวอดรู้สึกใจหายไม่ได้สายตาที่แสดงว่ารังเกียจของคนที่เธอรัก ความรู้สึกเหมือนโดนเข็มเป็นหมื่นๆเล่มทิ่มไปที่หัวใจเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก

"พี่พิชค่ะ..ฟะ..ฟังปันก่อนได้ไหมค่ะ..ปันขออธิบายสักครั้ง"   ปัณชญาพยายามวิ่งตามชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ เธอคว้าข้อมือใหญ่ของชายหนุ่มก่อนที่เธอจะดักหน้าเค้าแทบทันที

"เธอจะมาสร้างเรื่องหลอกอะไรอีก...แค่นี้หน้าเธอฉันยังไม่อยากมอง ต่อไปนี้อย่ามาให้เห็นหน้าอีก...

ถ้าเธอไม่คิดจะทำตาม..ได้เจอของจริงแน่ อยากได้ฉันมากใช่ไหมเธอรู้ไหมสิ่งที่เธอเป็นมันทำให้ฉันสะอิดสะเอียนเธอมากแค่ไหน และไม่มีวันที่สายตาของฉันมันจะมองไปที่เธอ.."

พิชเญศพูดจบมือใหญ่ผลักหญิงสาวร่างเล็กเต็มแรง อารมณ์โกรธของเค้าพวยพุ่งแทบเก็บไม่อยู่ สายตาคมไม่เหลียวกลับมามองผลงานตัวเองแม้แต่น้อย

ปัณชญาเซลงตามแรงผลักของชายหนุ่มร่างเล็กไม่สามารถต้านทาน เธอกระแทกลงตรงพื้นอย่างคนไร้ซึ้งเรี่ยวแรง น้ำตาของเธอไหลพรากแต่ไร้ซึ่งเสียงสะอื้น

"ปัณชญา เธอจะต้องได้รับผลจากการกระทำที่เธอทำอย่างสาสม ฉันเกลียดเธอ"    ชายหนุ่มพูดรอดไรฟันก่อนยกแก้วน้ำสีรำไพรวดเดียวหมด

"พี่พิชอย่าทำกับปันแบบนี้ ปันกลัว..ฮือๆ ปันเจ็บค่ะพี่พิิช"    ชายหนุ่มสแยะยิ้มสะใจยิ่งหญิงสาวใต้ร่างเจ็บปวดแค่ไหนเค้ายิ่งมีความสุข

"แค่นี้มันยังน้อยไป..เธอมันผู้หญิงใจง่าย และวันนี้ฉันจะสนองความอยากของเธอเอง ฮ้าๆๆ"     ชายหนุ่มหัวเราะอย่างสะใจ เค้าไม่สามารถควบคุมอารมณ์ความต้องการได้แล้ว ร่างนุ่มใต้ร่างของเค้ายิ่งดิ้นรนขัดขืนมากแค่ไหน ความอวบอิ่มยิ่งเบียดแนบกับอกแกร่งเสมือนว่าร่างทั้งสองร่างเป็นคนคนเดียวกัน

เสียงกรี๊ดร้องดังส่อประสานกับเสียงครางกระเส่าคล้ายปีศาจร้ายน่ากลัว ปัชญาเจ็บปวดราวร่างกายของเธอจะขาดเป็นชิ้นๆ ยิ่งชายหนุ่มร่างใหญ่เหนือตัวเธอขยับร่างกายเธอยิ่งเจ็บปวดทรมานเป็นที่สุด มือใหญ่แข็งแกร่งบีบคลึงหน้าอกของเธออย่างรุนแรงไร้การถนุถนอม เค้าตักตวงเอาความสุขจากร่างของเธออย่างรุนแรงจาบจ้วง ไม่มีส่วนไหนของเธอที่รอดพ้นจากฝ่ามือและริมฝีปากของเค้าได้...

หญิงสาวอยากให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้เร็วแต่สุด แต่กลับเหมือนว่าสำหรับเธอช่วงเวลานี้แสนยาวนาน

มีแต่ความเจ็บปวดไร้ซึ่งอารมณ์ร่วมมันเป็นสิ่งที่เค้าต้องการ...

ความรักซื่อสัตย์ที่ปัณชญามอบให้ชายหนุ่มที่รักมันคงไม่มีวันที่เค้าจะสัมผัสหรือรับรู้ได้ เพราะสิ่งที่เค้าจะมอบกลับคืนมาคือ ความเกลียดและความทรมานความเจ็บปวดทั้งกายทั้งใจเป็นที่รองรับอารมณ์ของเค้าอย่างไม่สามารถให้ใครช่วยได้......