สวัสดีครับผมชื่อ วินเทอร์ ผู้เคยชินกับการอยู่คนเดียวไม่ชอบสุงสิงหรือวุ่นวายกับใคร
แต่การใช้ชีวิตแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกเหงามาก แต่ก็นั่นแหละผมยังรู้สึกว่าตัวเองอยู่ได้
มันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีความสุขแต่เอาจริงๆมันก็ค่อนข้างจะน่าเบื่อ
จนวันนึงผมได้เจอใครคนนึงที่ผมก็ไม่คิดว่าวันนึงเขาจะเข้ามาเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่าง
ในชีวิตประจำวันของผม จากที่รู้สึกเหงาก็ไม่เหงา จากที่ไม่ค่อยยิ้มก็มีรอยยิ้ม
แบบนี้ล่ะมั้งข้อดีของการมีใครสักคนคอยใส่ใจ ต้นเหตุของรอยยิ้มและความสุขในแต่ละวันของผม