"เธอจะปฏิเสธเพื่ออะไรปิงปิง เลือกปิดกั้นตัวเองเสียที" ตินตวาดลั่น เขาทนฟังคำพลักไสจากร่างบางตรงหน้านี่ไม่ได้อีกแล้ว
"ฉันไม่ได้ปิดก้น ฉันจะรักจะชอบกับใครก็ได้ที่ฉันพอใจ เพียงแค่ตอนนี้ยังไม่มีคนที่ฉันพอใจก็เท่านั้น" หญิงสาวฉีกยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา เธอหมดหนทางไล่เด็กหนุ่มคนนี้แล้วจริงๆ ไม่ว่าจะบอกดีดีหรือว่าด่าทอเขาก็ไม่สะทกสะท้าแม้แต่น้อย คงต้องบอกให้ชัดๆเลยแล้วกัน "อีกอย่าง เด็กแบบคุณไม่ได้อยู่ในสายตาฉันสักนิด เลิกตามตอแยฉันได้แล้ว"
"คำก็เด็กสองคำก็เด็ก" ตินพูดอย่างอ่อนใจ เขาจะทำอย่างไรดี พอจะมีวิธีที่ทำให้เธอใจอ่อนรับรักของเขาบ้างได้มั้ยนะ
"ก็ใช่ไง คุณมันเด็ก กลับไปหาสาวๆสวยๆในสต็อกของคุณเถอะ เลือกยุ่งกับชีวิตฉันเสียที" ร่างบางบอกปัดๆแล้วเดินผ่านหน้าชายหนุ่มเพื่อเดินกลับไปยังกองถ่ายอีกครั้ง ตินคว้าข้อมือเธออีกครั้งก่อนจะหันไปประกบปากกับร่างบาง ปิงปิงพยายามจะพลักเขาออกแต่ด้วยความเสียเปรียบทางกายและเรี่ยวแรงที่น้อยกว่าเขาแล้วทำให้เธอไม่อาผละออกจากการกระทำต่ำๆของเขาได้
พลั่ก
เพี๊ยะ
"คุณไม่มีสิทธิ์มาทำเรื่องต่ำๆแบบนี้กับฉัน ไปให้พ้น" ร่างบางตวาดอย่างสุดเสีย ยกมือขวาขึ้นมาขยี้ปากตัวเองอย่างนึกรักเกียจเรื่องเมื่อครู่อย่างที่สุด โดยที่ชายหนุ่มตรงหน้าก็รู้สึกตกใจกับน้ำเสียงเย็ยชาแล้วแววตาที่น่ากลัวของเธอที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคน นี่เธอโกรธเขาจริงๆเหรอ มันแปลว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแบบที่เธอกรอกหูเขาทุกๆวันใช่ไหม ตินรู้สึกชาไปทั้งหา ไม่ใช่มาจากแรงตบจากมือน้อยๆเมื่อครู่ แต่จากความจริงบางอย่างที่เขาพึ่งจะยอมรับเมื่อครูเอง เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาจริงๆ มันคือเรื่องจริง เธอไม่ได้หลอกตัวเองแต่เป็นเขาเองต่างหากที่หลอกตัวเองว่าเธอรู้สึกดีดีกับตนเองบ้าง
"ไปให้พ้น"
Guest
