[BAD BOY] หล่อ นิ่ง หยิ่ง ร้าย คุณชายมาเฟีย

บทนำ 

เค้าคือมาเฟียผู้มีอิทธิพลที่สุดในเยอรมัน อิตาลี่ และจีน เค้าทั้งเย็นชา เลือดเย็นเกินกว่าที่ใครจะคาดเดาได้ และเค้าได้หมั่นหมายกับสาวเรียบร้อยอย่างแป้งหอม เธออ่อนหวาน เรียบร้อยเหมือนผ้าที่พับไว้ แต่วันหนึ่งเธอจะเปลี่ยนไปเพราะเพื่อนๆของเธอ และความทรงจำที่หายไปในวัยเด็กของเธอ ทำให้เธอพบกับความจริงบางอย่าง และเธอก็พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองเป็นคนใหม่ เพื่อตอบโต้คนที่ทำร้ายเธอบ้าง แล้วนิคจะรับมือกับเธอคนใหม่ได้ยังไง แม้ว่าเค้าจะเป็นคนเย็นชาและเลือดเย็นแต่ไม่ใช่กับแป้งหอมเพราะเค้าทั้งอบอุ่น ทั้งแสนดี สุภาพ และน่ารักในฉบับของเค้า และเป็นแค่กับเธอคนเดียวเท่านั้น 

แต่การเป็นมาเฟียก็มาพร้อมกับอันตรายอย่างคาดไม่ถึง และแป้งหอมคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของเค้า เค้าต้องปกป้องคนรักจากอันตราย ปกป้องยอดดวงใจของเค้าแม้ว่าจะแลกด้วยชีวิตก็ยอม 

เรื่องราวความรักของทั้งสองจะลงเอยอย่างไร อุปสรรคและอันตรายจะมากน้อยแค่ไหนอย่าลืมติดตามใน [bad boy] หล่อ นิ่ง หยิ่ง ร้าย คุณชายมาเฟีย (นิคXแป้งหอม) 

Intro 

“แกกล้าผลักลูกฉันเหรอห้ะ” เพียะ!! 

“คุณหญิงน้า.. แต่ผึ้งเค้า” 

“ฉันแค่ขอพี่นิคเอง แกจะหวงไปทำไม น้ำหน้าอย่างแกเค้าเอาไม่ลงหรอก สู้ฉันก็ไม่ได้” 

“แต่พี่นิคเค้าเป็นคู่หมั้นพี่นะ” 

“แต่ฉันเป็นเมียเค้า ฉันจะให้เค้าถอนหมั้นแกเมื่อไหร่ก็ได้ อีแป้งโง่!” 

“ฮึก ทำไมน้องต้องทำกับพี่แบบนี้” 

“ทำอะไรฉันจะบอกให้นะ พี่นิคเค้าไม่เคยรักแก จำไว้” 

“ฮือออ” หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปในห้องแล้วขังตัวเองไว้ทันที 

. 

. 

. 

“ก็แค่คู่หมั้นค่ะ หมั้นได้ก็ถอนหมั้นได้” เธอตอบกลับเค้าอย่างเหลืออด เพราะเธอทนกับความเจ็บปวดนี้มานานแล้ว ทนกับคนที่ไม่ได้รักเธอเลย 

“คิดจะถอนหมั้นงั้นเหรอ มันไม่ง่ายไปหรอก” นิคเดินเข้ามาประชิดตัวเธอพร้อมกับค่อยๆปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด 

“พี่นิคจะทำอะไรคะ” เธอถอยหลังอย่างหวาดกลัว 

“ก็เปลี่ยนจากคู่หมั้นเป็นผัวเมียไง^^” ไม่พูดเปล่าร่างหนารีบเข้าไปดึงเธอเข้ามาแล้วอุ้มตรงไปที่ห้องทันที 

. 

. 

. 

“อีแป้งหอม แกกล้าแย่งพี่นิคของฉันไปเหรอ ผึ้งไม่ยอม แกเอาพี่นิคของฉันคืนมานะ อีแป้งหอม!” เธอโวยวายใส่แป้งหอมแต่แป้งหอมก็นิ่งไม่สนใจเธอ 

“นี่แกกล้าเมินฉันเหรอห้ะได้” 

หมับ! เพียะ!! น้ำผึ้งกำลังจะเข้าไปตบแป้งหอมแต่เธอไหวตัวทันแล้วตบคืนจนน้ำผึ้งลงไปกองกับพื้น 

“กริ้ด! อีแป้ง!” 

“แก รังแกอะไรลูกฉันอีก” แม่เลี้ยงของเธอเดินมาพร้อมกับไม้เรียวที่ใช้ตีหญิงสาวเป็นประจำ 

แกร๊ก!! O_O!! 

“ถ้าเข้ามาอีกก้าวฉันยิงแน่” แป้งหอมชักปืนออกมาขู่สองแม่ลูกนั่นจนทั้งคู่ถึงกับตัวสั่น 

“อีบ้า! แกเล่นอะไรห้ะ เอาปืนมาขู่ฉันทำไม” น้ำผึ้งเข้าไปเกาะแขนผู้เป็นแม่แล้วว่าให้แป้งหอม 

“หยุดแหกปากสักที อยากได้ผัวจนตัวสั่นมากก็ไปหาที่อื่น ไม่ใช่มาแย่งของชาวบ้าน คุณน้าก็ช่วยอบรมลูกสาวหน่อยนะคะว่าอย่าทำตัวร่าน” 

“กริ้ด!!/นี่แก!” ทั้งน้ำผึ้งและแม่ของเค้าทำกับพูดอะไรไม่ออก 

“จะไปไหนก็ไปนะ รำคาญลูกกะตา” 

“ฉันจะบอกพ่อแก ว่าแกมันเป็นเด็กก้าวร้าว” 

“เชิญ”