ตั๊บบบบบบบ ตั่บบบบ ป๊าบบบบบ
“อื้อออ ... ฮือออ เจ็บ! พอแล้ว”
“อ๊าาาาาาา แตกกกกกกก ซี๊ดดดดดส์!!”
ร่างบนกระตุกปล่อยของเหลวข้นคาวใส่กายสาว
แล้วก้มใบหน้าราวรูปปั้นกระซิบเสียงหอบแหบพร่าข้างใบหูเล็ก
“ไปอาบน้ำกับฉัน...”
“ฮืออออ ฉันไม่ไหวแล้ว เจ็บบบ แม่จ๋าา ช่วยมิด้วย” ใบหน้าสวยร้องไห้ล่องลอยไร้สติ
“จนกว่าเธอจะท้อง...” ร่างใหญ่อุ้มร่างเล็กอ้อนแอ้นเข้าห้องน้ำชำระร่างกายแล้วเดินเกมส์สวาทอีกครั้ง และอีกครั้ง
สามเดือนต่อมา....
“เลขาอู๋..ผมจะเดินทางกลับไทยพรุ่งนี้..”
“คุณท่านครับ...คุณมิลินเธอหนีออกไปแล้วครับ!”
“ว่าไงนะ....”! ใบหน้าหล่อขบฟันแน่นด้วยความโกรธ
ก่อนหน้านี้สองชั่วโมง
‘ผลออกมาหรือยังหมอศรันย์!’ ผมถามเร่งคนในสาย
‘ครับ... คุณมิลินเธอตั้งท้องได้สิบเอ็ดสัปดาห์แล้วครับ’!
“มิลิน!!” ผมรัวกำปั้นใส่กำแพงอย่างบ้าคลั่ง!
‘เธอจะชิ่งอุ้มท้องลูกของฉันหนีเหรอ’!