หญิงสาวในเถ้าอารมณ์

ผมอยู่ในย่านอาร์ซีเอ ดินแดนซึ่งมีแสงสลัวเพ่งผ่านดวงไฟวามวาวแปลงประกายระยิบระยับอย่างพร่ามัว มันสาดสะท้อนกระทบเข้ากับความมืดครึ้มของค่ำคืนนี้ ทำให้ที่นี่ดูลึกลับชวนค้นหา มันดึงดูดให้ผมได้พบกับสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งซ้อนตัวอยู่ภายใต้ความวุ่นวายอันสับสน ผมไม่รู้ว่าควรเรียกสถานที่แห่งนี้ว่าอะไร ถึงจะสมกับความหมายที่แท้จริงของมัน บ้างว่ามันคือร้านหนังสือ บ้างก็ว่ามันคือบาร์เหล้า แต่สำหรับผม สถานที่แห่งนี้ ได้กลายเป็นหนึ่งในดินแดนชวนฝัน ซึ่งเหมาะสำหรับการครุ่นคิดถึงบางสิ่ง ที่สามารถสร้างแรงบันดาลใจให้ผมได้อย่างประหลาด มันมีชื่อว่า ‘1970s BAR’ 

ทันทีที่ย่างกรายเข้ามาในร้าน ผมฉงนสงสัยเมื่อได้พบกับหนังสือขนาดหนึ่งคูหา ซึ่งบนชั้นวางเต็มไปด้วยหนังสือหลากหลายแนว แต่นั่นไม่สลักสำคัญเท่าไหร่นัก เมื่อผมสังเกตได้ว่ากำลังถูกหนังสือเหล่านี้ จ้องมองด้วยความเย้ายวนชวนสวาทอยู่เงียบ ๆ  

ผมไม่เคยต้านทานเสน่ห์อันมากมายมหาศาลของหนังสือได้เลยสักครั้งเดียว ยิ่งเป็นหนังสือที่อยู่ในร้านเหล้าด้วยแล้ว กลับมีแรงดึงดูดบางอย่างที่สะกดให้ผมหลงใหลจนแทบจะบ้าคลั่ง ท้ายที่สุด ผมก็ตกเป็นเหยื่อของมัน ตกเป็นเหยื่อของการอ่านจนโงหัวไม่ขึ้น 

ไม่นานนัก เสียงดนตรีก็ค่อย ๆ แผดเสียงกร้าวมาจากชั้นบนของอาคาร เคล้าคลอให้จิตใจของผมเต้นระรัวไปตามจังหวะที่ได้ยิน ท่องทำนองที่ได้ยินนั้น ช่างมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของผมเหลือเกิน มันช่วยเยียวยาให้รู้สึกไม่เงียบเหงาอ้างว้างอีกต่อไป 

ผมจึงพรวดพราดไปที่ชั้นบนของอาคาร ไปตามเสียงเพลงที่ได้ยินด้วยความรุ่มร้อนใจ ที่ด้านหลังของประตูนั้น มีกลิ่นคาวเหล้า กับควันจาง ๆ จากไอร้อนบนจานอาหารรอผมอยู่ 

เสียงเพลงยังคงบรรเลงต่อไป มีผู้คนไม่มากนักในบาร์แห่งนี้ ส่วนใหญ่เป็นนักดื่มผู้หลงใหลบางสิ่งในบาร์แห่งนี้ไม่ต่างกัน อาจเป็นสไตล์การตกแต่งร้านที่เรียบง่าย อาจเป็นรสชาติของเบียร์เย็น ๆ ที่เข้าได้ดีกับบรรยากาศละมุนละม่อมไม่หวือหวาจนเกินไป ตัวผมเองไม่ค่อยจะสันทัดเอาเสียเลยในเรื่องของการคาดเดาว่าใครมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไร ผมก็เลยเอาแต่นั่งฟังเพลง ปล่อยใจให้ล่องลอยอย่างเป็นอิสระโดยไม่แยแสเรื่องชวนปวดหัวที่ต้องพบเจอมาแล้วตลอดทั้งวัน ทั้งนี้ ก็เพราะว่าผมได้ถูกสะกดไว้ด้วยมนตรามหาเสน่ห์อันลึกลับพิสดารที่อาจปลิดปลิวมาตามอากาศที่ผมได้สูดดม มันส่งกลิ่นอบอวลหอมหวนไปทั่วบริเวณของบาร์แห่งนี่ และแผ่กังวานกระจุยกระจายกำซาบเข้ามาในตัวของผมโดยที่ผมไม่รู้ตัว แต่บัดซบเถอะ! ผมอยากดื่มเหล้าแล้ว  

           ค็อกเทล Sex on the Beach ถูกยกมาวางต่อหน้าของผม กลิ่นหอมที่เย้ายวนจากผลไม้กับกลิ่นวอดก้าโชยคลุ้งเข้ามาแตะที่ปลายจมูก ผมค่อย ๆ ยกค็อกเทลแก้วนี้ขึ้นมาดื่มด้วยความละเลียด สัมผัสแรกหลังจากปลายลิ้นรับรสสัมผัสนั้น มโนสำนึกได้ทำงานในทันที ให้ตายเถอะ! รสชาติของวอดก้าแก้วนี้ เหมือนกับรสชาติของความรักไม่ผิดเพี้ยน มันมีกลิ่นหอมของผู้หญิง ที่ส่งสายตากรุ้มกริ่มด้วยกิริยาท่าทางยิ้มแย้มเบิกบาน ผมรู้ดีว่าสิ่งที่คิดเป็นเพียงมายาฝันที่ไม่อาจเป็นความจริง แต่ผมก็อยากจดจำมายาฝันนี้ไว้ เพราะมันได้ปลดเปลื้องให้ผม หลุดพ้นจากพันธนาการของโลกแห่งความจริงอันแสนเจ็บปวดรวดร้าวได้อย่างสมบูรณ์ 

           โคมไฟหลากสียังคงพร่ามัวในความมืดสลัว เสียงดนตรีค่อย ๆ แผ่วเบาราวกับความริบหรี่ของแสงไฟในยามนี้ จิตใจของผมสงบลงอย่างประหลาด บัดนี้ ผมได้กลายเป็นชายหนุ่มใจอ่อนที่กำลังหลงรักหญิงสาวแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หากแต่หญิงสาวคนนั้น คือมวลอารมณ์ซึ่งสัมผัสได้จากบรรยากาศภายในที่แห่งนี่ ผมอยู่ในที่ของเธอ เธอกำลังโอบกอดผม ด้วยเรือนร่างอันเปราะบาง แต่อัดแน่นไปด้วยความอบอุ่นจากภายใน ต่อจากนั้น เลือดในกายของผมเริ่มพลุ่งพล่าน ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เสียแล้ว โธ่เอ้ย! ริมฝีปากแดงของเธอทำให้ผมรู้สึกอ่อนแออย่างที่ไม่เคยเป็น เราจูบกันอย่างดูดดื่มใต้เงาสลัวในมุมหนึ่งที่ไม่มีใครเห็น สรีระ เรือนรางของเธอช่างงดงามโดยไร้ตำหนิ ดอกไม้ทุกดอกบนโลกนี้ ยังสวยงามไม่เท่าปลายเส้นผมของเธอด้วยซ้ำ ผมไม่อยากให้เธอจากไปเลยจริง ๆ เธอได้กลายเป็นความทรงจำในส่วนลึกของหัวใจของผมโดยไม่มีข้อแก้ตัว แล้วใครจะเชื่อว่าความโรแมนติก จะหาพบได้ในร้านเหล้า ให้ตายเถอะ! ขนาดนิยายรัก ยังหยิบเอาเรื่องของแมงเม่าบินเข้ากองไฟ มาประโลมโลกให้เห็นกันบ่อย ๆ เหตุใดความรักในมวลอารมณ์จะเกิดขึ้นในร้านเหล้าไม่ได้ ใครกันคือผู้กำหนดกฎเกณฑ์? ผมอยากจะรู้นัก แต่ช่างเถอะ! ขอเพียงแค่ได้ยลโฉมหญิงอันเป็นที่รัก เท่านี้ก็สุขใจจนมิอาจจะเปรียบเปรยพรรณนาได้แล้ว แม้เธอจะอยู่ไกลและอาจมองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่เธอชัดเจนเสมอในหัวใจของผม 

           ‘โอ้! แดนสวรรค์ของฉัน’ ผมพึมพำกับตัวเอง 

           รู้สึกตัวอีกที บนโต๊ะก็เต็มไปด้วยขวดเบียร์ที่ว่างเปล่า ผมกระดกเบียร์แก้วสุดท้ายเข้าปากในรวดเดียว ตอนนี้ ทุกคนในร้านทยอยกลับกันหมด หญิงสาวของผมก็หายลับไปด้วยเช่นกัน ผมอยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักหน่อย แต่ไอ้คนคออ่อนก็เมาได้อย่างระยำ บางที ผมควรเดินทางกลับพร้อมกับหนังสือดีดีสักเล่ม เพื่อรอคอยเวลา ที่จะได้กลับมาพบกับหญิงสาวของผม อีกครั้งหนึ่ง...