เจนรบคือทนายความหนุ่มใหญ่วัยหลักห้า เขาครองตนเป็นโสดมานานกว่า 30 ปี หลังจากผิดหวังในความรักจากปิยะวรรณแฟนสาว ที่ปันใจไปรักกับภาคภูมิ เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตเพื่องานและช่วยเหลือผู้คนในฐานะทนายความขวัญใจคนจน
จนกระทั่งวันหนึ่ง ภาคภูมิเพื่อนรักที่เคยแย่งชิงคนรักของเขาอย่างปิยะวรรณ ได้โทรเข้ามาหาเขาในวันที่กำลังยุ่งกับงานในสำนักงานทนายความที่เขาเป็นเจ้าของ
“ไอ้ภาค…” สายเรียกเข้าหน้าจอสมาร์ทโฟนของเจนรบปรากฏชื่อของเพื่อนเก่าอย่างภาคภูมิ หนุ่มใหญ่เลยกดรีบกดรับสายทันที “ฮัลโหล ว่าไงไอ้ภาค?”
“ไอ้จอม!! เป็นไงบ้างมึง!!” ภาคภูมิเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “กูกับมึงไม่ได้เจอหน้ากันนานกี่ปีแล้ววะ?”
“ครั้งสุดท้ายก็น่าจะเมื่อสัก….” เจนรบขมวดคิ้วนึกถึงความหลัง “น่าจะสัก 10 ปีแล้ว ทำไมวะ มีธุระอะไรกับกูเหรอ?”
“คืองี้ กูจะพาน้องปลาลูกสาวกูมารายงานตัวที่มหาวิทยาลัยบัณฑิตทวีปัญญา ที่พวกเราเคยเรียนนั่นแหละเพื่อน ทีนี้ พอพาลูกสาวกูไปรายงานตัวเสร็จก็ว่าจะไปหาหอให้ลูกกูอยู่ เสร็จแล้วก็เลยอยากนัดเจอกับมึงสักหน่อยว่ะ ไอ้จอม”
เจนรบนึกถึงภาพของสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนนั้น น้องปลา ปวีณา ลูกสาวของภาคภูมิและปิยะวรรณ เกือบสิบปีมาแล้วที่เขาไม่ได้เจอกับหลานสาวคนนี้ เขาเคยเห็นเธอในเฟสบุ๊ค และสิ่งที่พูดได้ก็คือ เด็กสาวคนนี้ยิ่งโตยิ่งสวย ยิ่งน่ารักเหลือเกิน จนบางครั้ง ก็ทำให้หัวใจของหนุ่มใหญ่อย่างเจนรบต้องหวั่นไหว
Guest
