บทนำ
"โอ๊ยๆ...เบาๆ หน่อยสิ่ ขมิ้น!! มันเจ็บนะ"
เสียงพี่ใบพลู ดังขึ้น หลังจากที่ฉันใช้สำลีชุบแอลกอร์ฮอลเช็ดไปที่แผลแตกตรงบริเวณหางคิ้ว
"นี่ก็เบาสุดๆ แล้วพี่พลู แหม!ทีตอนทำแผล ทำเป็นมาร้องโอดควญ ตอนไปต่อย ไปตีกับเค้าทำไมไม่คิด!?"
ปากฉันก็พูดไป แต่มือก็ยังคงวุ่นวายอยู่ตรงบริเวณแผลฝกช้ำของพี่ใบพลู
"โอ๊ยๆ ใครว่าพี่อยากมีเรื่องกันล่ะ ไอ้เวรนั่นมันมาหาเรื่องพี่ก่อนตั้งหาก"
พี่ใบพลูแก้ตัวพลางเอามือมาจับแขนฉันเป็นเชิงบอกว่า หยุดก่อนมันเจ็บ!!
"ใครหาเรื่องใคร ขมิ้นไม่สนใจทั้งนั้นแหละ แต่สิ่งที่ขมิ้นอยากจะบอกก็คือ ขมิ้นขี้เกียจทำแผลให้พี่พลูแล้ว มีเรื่องได้วันเว้นวันแบบนี้ แผลมันจะหายมั้ย ระวังเหอะ หน้าหล่อๆจะมีแผลเป็น"
"ขมิ้น! นี่แกเป็น น้องสาวฉันหรือเป็นแม่กันแน่เนี่ย บ่นอยู่ได้!!"
พี่ใบพลูหันมาบ่นฉัน ก่อนที่จะปล่อยแขนฉันให้ทำแผลต่อให้เสร็จ
"ก็ที่พูดก็เพราะเป็นห่วงนะพี่พลู ถ้าแม่อยู่ แม่ก็ต้องพูดแบบนี้นั่นแหละ ชิ!!"
สวัสดีค่ะ ทุกคนนนนน 😆 ฉันมีชื่อว่า "ขมิ้น" ส่วนคนที่ฉันเพิ่งทำแผลเสร็จไปเมื่อกี๊ คือ พี่ใบพลู พี่ชายสุดที่รักของฉันเอง ฉันอาศัยอยู่ที่บ้านเช่าหลังเล็กๆ ใกล้มหาลัยพี่พลูและวิทยาลัยของฉันเนื่องจากฉันกับพี่พลูเป็นเด็กต่างจังหวัด ก่อนจะมาอยู่ที่นี่ แม่ก็ย้ำนักย้ำหนา ว่าเรา 2 คนตั้งใจเรียนอย่าไปมีเรื่องกับใคร ตัวฉันเองก็ไม่มีปัญหา แต่พี่ใบพลูสิ่ ช่วงแรกๆมันก็ไม่มี แต่เมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา หลังจากที่พี่ใบพลูเลิกกับพี่นิ้วนาง แฟนคนล่าสุด พี่พลูก็กลับบ้านมาด้วยสภาพ...เอ่อ...เละ บอกได้คำเดียว ว่า เละ
"ขมิ้น! สัญญากับพี่นะ ว่าจะไม่บอกแม่อ่ะ เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง"
พี่ใบพลูหันมาพูดกับฉันด้วแววตาที่จริงจัง
"ได้สิ่ แต่พี่ก็อย่าไปมีเรื่องอีกล่ะ ขมิ้นถามจริงๆเหอะพี่ทะเลาะกันเรื่องอะไร"
"พี่บอกเลิกนิ้วนาง ไอ้ไคย์ มันก็เลยไม่พอใจ"
"ไคย์...เค้าเป็นใครหรอพี่พลู แล้วเค้ามาเกี่ยวอะไรด้วย?"
"ไอ้ไคย์ คือ น้องชายของนิ้วนาง"
เดี๋ยวนะ!! พี่พลูกับพี่นิ้วนางเลิกกัน แล้วหมอนั่นมาเสือกอะไรด้วยฟระ? ตอนที่พี่ใบพลูโดนผู้หญิงหักอก เสียใจกินไม่ได้นอนไม่หลับ ฉันยังไม่ไปตามตบผู้หญิงพวกนั้นเลย หมอนี่ถ้าจะประสาท ไม่รู้จักแยกแยะ คอยดูนะ เจอเมื่อไหร่ จะด่าให้เสียหมาเลย นายไคย์!!!!
"แล้วหมอนั่น มายุ่งอะไรด้วย!?"
"ช่างเหอะ ขมิ้น พี่ผิดเองแหละ ที่ไปบอกเลิกนิ้วนางอ่ะ"
"พี่พลูจะผิดเรื่องอะไร เรื่องของคนสองคน มันไม่เกี่ยวกับหมอนั่นถ้าพี่นิ้วนางเป็นคนมาด่าพี่หรือตีพี่ ขมิ้นจะไม่ว่าเลย"
"ช่างมันเหอะ พี่ไปนอนก่อนนะ"
พี่ใบพลูลุกขึ้นจากเตียงโดยไม่รอให้ฉันพูดอะไร หน็อย นายไคย์ บังอาจมาทำให้พี่ชายสุดที่รักของฉัน ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เห็นทีจะปล่อยไว้ไม่ได้แล้วววววว!!!!
#โปรดติดตามตอนต่อไป#
ฝากเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆคอมเม้น ติ/ชม กันด้วยนะคะ
เพียง 1 คอมเม้น เท่ากับ 1 กำลังใจ สำคัญที่เป็นแรงผลักดันให้นักเขียนน้องใหม่ได้ก้าวต่อไปแล้วค่ะ 😆😆😆
#PugKhom 😉
Guest
