ลวงรักเทพบุตรซาตาน
โดย...สิลิลลัคน์
ร้ายกาจ ริษยา คำนิยามที่เขาให้แก่นางมารร้ายอย่างหล่อน ใช่สิ! เพราะความร้ายกาจในอดีตตีตราราคาความรักของหล่อนในปัจจุบัน เขาไม่รัก! แล้วเก็บหล่อนไว้ตลอด 5 ปีนี้ทำไม??
วศิน เมธากุล
เขาร้ายเพราะเธอสอนให้ต้องร้าย ความรู้สึกที่กักเก็บมานานถึงเวลาทวงคืนเสียที
พิศแพรวา ธนันท์กาญจน์
เขาจองจำเธอโดยการแต่งงานแต่กลับไม่เหลียวแล พอวันที่เธอพร้อมโผบินจากไป ทำไมถึงกลับมา
ภีม ธีรนันทน์
เจ้าชู้แต่ก็รักเป็น แต่ก็ได้แค่รักโดยไม่หวังผลตอบแทน
ลิลลณี เตชะกรณ์
เพื่อนที่แสนดี ช่วยเหลือทุกเรื่อง และก็กันคนเลวๆ ออกจากเพื่อนรักด้วยเช่นกัน
ความรักที่ไม่เคยเป็นความรัก เมื่อวันนี้เป็นผู้ถูกเลือกจะทำเช่นไร
วิ่งหนีก็หนีไม่พ้น หยุดเพื่อที่จะรักกลับรักไม่ได้
เขาและเธอควรจะทำเช่นไร
++++++++
“เกลียดนักทำไมไม่ปล่อยไป ต่างคนต่างอยู่ไปสิ”
“มันง่ายเกินไป สำหรับผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอ” เขาว่าก่อนจะพลิกร่างขึ้นข้างบนแล้วให้ร่างของหล่อนอยู่ใต้ร่างเขา
“นี่จะทำอะไร” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเขาทำบางอย่างที่เธอไม่คุ้นเคย
“นี่ ตอนอยู่ที่ไร่คุณเมฆ เธอมาให้ท่าฉันถึงในห้อง ทีวันนี้มาถามว่าฉันจะทำอะไร” เขายียวน กลิ่นกายสาวเจ้าไม่เคยเปลี่ยนไป ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาจำได้ไม่เคยเสื่อมคลายและไม่เคยลืมว่ามันหอมหวานมากแค่ไหน
“แต่วันนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ผู้หญิงที่ใจกล้าหน้าด้านคนนั้นอีกแล้ว ออกไป!” เสียงหวานแว้ดกลับ หล่อนยังไม่เคยลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้น วันที่หล่อนใจกล้าหน้าด้านไปหาเขาถึงในห้อง
“ออกไปให้โง่รึไง แต่งงานมา 5 ปี มือไม่ได้จับ แก้มไม่ได้หอม เอารึ ก็ยังไม่ได้...เอา” วศินเน้นคำสุดท้ายจนอีกฝ่ายเบิกตากว้าง
“คนหน้าด้าน ออกไปไกลๆ เลยนะ คุณมาตามหาอะไรที่นี่ มันไม่มีให้คุณหรอก ฉันเตรียมแค่ใบหย่าไว้ให้คุณแล้วที่สำคัญ...ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว คนที่ฉันรักเขารอฉันอยู่” พิศแพรวารู้ว่ายังไงก็แพ้ หากเขาทำแบบนี้หล่อนต้องใจอ่อนยอมเขาสักวัน หล่อนไม่อยากมีพันธะใดๆ กับผู้ชายใจร้ายคนนี้อีกแล้ว ทุกอย่างมันมาไกลเกินกว่าจะกลับไปรักเขาได้อีกแล้ว
แม้ว่าในตอนนี้หล่อนยังรักเขาไม่เคยลืม
“พูดแบบนี้ ยอมมันมาแล้วใช่มั้ย” ชายหนุ่มตะคอกอย่างเดือดดาล เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด
“ใช่”คำเดียวสั้นๆ ไม่ต้องแปลความหมาย
วศินแสยะยิ้มอย่างหน้าเกลียดก่อนเอ่ยบางอย่างที่ทำเอาคนใต้ร่างอยากกัดลิ้นตัวเองตาย
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ ถือว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนแก้คันให้เธอ ตอนฉันไม่อยู่ก็แล้วกัน”
ฝากด้วยนะคะ