เรียกพี่ว่าผัว
แม่ของฉันถูกคนใจร้ายแบบพี่โฟนตราหน้าว่าแย่งความสุขของพี่เขาไป ผลกรรมทั้งหมดฉันเลยเป็นคนที่ต้องได้รับมัน ทั้งที่ฉัน.. ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
วิศวะ.. พี่โฟนเรียนวิศวะและรักในความยุติธรรมมากที่สุด
แต่ไหง! ทีทำกับฉันแต่ล่ะอย่าง ไม่เห็นจะมีความยุติธรรมเลย
"รู้ไหมว่ากูรักความยุติธรรมขนาดไหน"
"รู้ค่ะ"
"เพราะงั้นอย่าเสียมารยาทนักสิ กูชอบมึง มึงก็ควรชอบกูกลับ ยุติธรรมดีนะ" หัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบจะทะลักออกมาซะจนได้ ไม่เชื่อหูตัวเองเลยว่าคนใจร้ายจะบอกชอบฉันออกมา
ถึงแม้ว่ามันจะดูป่าเถื่อนไปสักหน่อยก็เถอะ!
"ทะ ทำไมพี่ไม่พูดเพราะๆก่อนล่ะคะ?"
"พูดแบบนั้น มันก็ดูไม่จริงใจน่ะสิ แต่ถ้าอยากได้ยินก็พูดให้ได้นะ"
"พี่ชอบหนูนะคะ" เสียงเบาหวิวเปล่งออกมาจากริมฝีปากของพี่โฟน วินาทีนั้นมันเหมือนโลกหยุดหมุนไปเลยล่ะ ฉันถึงกับตัวอ่อนปวกเปียกล้มตัวลงนอนกับเตียงนุ่มทันที ในขณะที่ตายังจ้องมองใบหน้าหล่อของพี่โฟนอยู่
"ไม่จริง..." ฉันหยิกแขนตัวเองแรงๆสองสามที และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่พี่โฟน
หัวเราะลั่นออกมา
"ฮ่าๆๆ ยัยเด็กบ้าเอ้ยย ฮ่าๆๆ น่ารักซะจริง"
แล้วรักของเรา.. มันจะลงเอยกันยังไงนะ...
____________________________
นิยายเรื่องนี้ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาตหากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537
ขอขอบคุณทุกแรงสนับสนุนค่ะ
Guest
