ชัยรัตน์

กรุงสุโขทัย ปี ค.ศ. 1780

ในยุคสมัยที่เต็มไปด้วยสงคราม กิเลส ตันหา และพลังอำนาจ การล่าปล้นพื้นแผ่นดินที่อาศัยอยู่ร่วมกันราวกับสัตว์ป่า

เสียงกรีดร้องจากสาวๆในหมู่บ้านตอนเหนือของอนาจักรสยาม ก่อนจะจบลงด้วยภาพของเปลวเพลิงที่มอดไหม้ทุกสิ่งที่เป็นทางผ่านของสงคราม

และนี้คือจุดเริ่มต้นของผม ภาพของเด็กชายคนหนึ่ง ที่แอบในหลุดหมาขุด มองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านของตน

7 วันผ่านไป

เสียงฟาดแซ่ลงที่หลังของบรรดาทาสทั้งหลายที่กำลังโดนบังคับให้เดินทางมุ่งสู่เมืองชากังราว ในระหว่างการพักแรมซึ่งเป็นวันเพ็ญท้องฟ้าชั่งสวยงามเสียงลมพัดเย็นสบาย

ผมนอนยังไม่หลับ เพราะได้เสียงคราญของความเจ็บปวด และเสียงโซ่กระทบกันเป็นระยะๆ บวกกับบาดแผลที่อกซ้ายที่เจ็บปวด แต่มันยังน้อย... น้อยกว่าความเจ็บปวดทางใจ ถ้าวันนี้ผมหลับฝันร้ายนั้นก็จะมาอีกแน่

ช่วยด้วยช่วยฉันด้วย! เสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่พวกมันจับมา เพราะสนองความใคร่ทางกามอารมณ์ เริ่มอีกแล้วสินะ ผมต้องทนฟังเสียงแบบนี้อีกคืนและก็ปล่อยให้มันเป็นเช่นนี้ ไปตลอดงั้น หรือ ถ้าผมทำอะไรได้บ้างคงดี ผมอยากจะหนีเรื่องโหดร้ายแบบนี้ ผมอยาก... (แล้วก็หลับไป)

ในขนาดที่ครึ่งหลับครึ่งตืน ยามนั้นน่าจะเป็นเพลา ยาม 3 ไม่รู้ว่าเงาที่กำลังเดินออกมาจากป่านั้นคืออะไร คงเป็นผีกะมัง ชั่งมารดามันเถอะ และผมก็หลับไปอีกครั้ง

ไม่กี่อึดใจ เสียงกระทบของเหล็กก็ดังขึ้นราวกับว่าอยู่ตรงหน้า ภาพแรกที่ลืมตาขึ้น คมดาบอยู่ตรงหน้าคนสองคนกำลังสู้กัน ในขนาดที่ผมกำลังงั่วเงีย ก็มีบางอย่างกระแทกที่ท้องของผม ตัวผมลอยลิ้ว ตกกระแทกพื้น ความรู้สึกจุก จุกมาก หายใจไม่ออก ผมมองไปว่าใครเตะผม พบเพียงชายที่ตระโกนไปสู้ไป แต่ตอนนั้น ผมอ่อนล้าและเหนื่อยเหลือเกิน... ทุกอย่างมืดสนิทลงอีกครั้ง ผมคงฝันหรือไม่ก็กำลังจะตายสินะ พ่อครับแม่ครับ พี่สาว ผม...

ไอ้หนู! ตื่นสิว่ะ ไอ้หนู หนู่ หนู้

ผมกลับมาอีกครั้งจากความตาย หรือแค่ฝัน ฝันร้ายนี้ข้าไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นอีกเลย   ตายๆ ไปได้คงดี

แล้วแสงสว่างในขนาดลืมตา เสียงล้อเกวียนและพื้นที่สั่นไหวขึ้นลง กินนี้สิ เสียงของหญิงสาวยื่นข้าวเหนียวตากแห้งให้พร้อมน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ หลังจากที่ทานอาหารได้สักพัก ผมได้มองไปรอบๆ นี้เรากำลังไปไหนกันขอรับ หญิงสาวตอบ ข้าเองก็ไม่แน่ใจ แต่มันคงดีกว่าที่อยู่กับทหารพม่าเป็นแน่แท้ เจ้านอนพักเสีย ถึงที่หมาย ข้าจะปลุกเจ้าเอง หลังจากฟังเช่นนั้นผมก็หลับไปอีกครั้ง

...เหมือนสายฝน หยดน้ำเย็นไหลผ่าน ไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าตัวผมกำลังจมอยู่ใต้วารี

เห้ย นี้ข้ากำลังจมน้ำอยู่นี้ว้า !

ขอตัดฉากจบพาสแรกก่อน เพราะกระผมหิวข้าวแล้วพี่น้อง