เช้าที่สดใส มีแสงแดดอ่อนส่องผ่านมายังตัวหญิงสาวที่นอนหลับไหล เหลือนผมของเธอมีสีเทาอ่อน มีผิวขาวเนียนราวกับหิมะ ดวงตาสีนิล เธอค่อยๆผลิกตัวลุกจากเตียง
"ฮาาาา อากาศดีจังวันนี้" เธอบิดตัวไปมาแล้วมองไปที่นาฬิกาบนฝาผนังห้องและพรึมพรำกับตัวเอง
"ได้เวลาทำงานสินะ"เธอเดินไปอาบน้ำและแต่งตัวหยิบของใส่กระเป๋าและเดินออกจากห้องพัก
สวัสดีค่ะท่านผู้อ่าน ฉันยูกิโอ ฉันไม่มีพ่อแม่ ฉันกำพร้าตั้งแต่เด็กต้องหาเลี้ยงตัวเองปากกัดตีนทีบและที่แย่ไปกว่านั้นฉันยังแพ้อากาศที่ร้อน ฉันจำไม่สามารถไปไหนกลางวันได้ฉันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ มันก็แปลกนะฉันอยู่ที่เย็นได้โดยที่ ไม่รู้สึกหนาว อ่อ อีกอย่าง ฉันทำงานที่ร้าน ICE CAME
ยูกิเดินจนมาถึงที่ทำงานตัวเอง เธอทำตัวอย่างปกติเหมือนทุกวัน
"ยูกิจัง"มีเสียงชายวัยกลางคนดังเรียกเธอ
"ค่ะ ผู้จักการ "คนนั้นคือผู้จักการของเธอนั้นเอง
"พรุ้งนี้ ยูกิเข้ากะเช้าทีนะพอดีอีกคนติดธุระ"ชายวัยกลางคนพูดและยิ้มอย่างใจดี
"ค่ะ"ครั้งเดี่ยวคงไม่เป็นไรหรอก
"ฉันต้องขอโทษด้วยนะมันกระทันหัน"ผู้จักการพูดอย่างนอบน้อม
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเต็มใจ"พอฉันตอบไปผู้จักการก็เดินกับเข้าหลังร้าน
เวลาดำเนินไปอย่างปกติอย่างทุกวัน
"กลับแล้วนะคะขอบคุณค่า"ฉัยบอกลาผู้จักการเละเดินกลับห้องฉัน
ห้องพักยูกิ
"เหนื่อยจังวันนี้ "เธอวางของและไปอาบน้ำเข้านอน
ที่นี้ที่ไหนนะ สวยจัง รอบๆตัวเองเต็มไปด้วยหิมะสีขาวเธอเดินไปเรื่อยๆจนกระทั้ง
"องค์หญิง ยูกิ ¡¡ ท่านกลับมาแล้ว" เสียงใครบางคนดังขึ้นทำให้เธอหันไปมองด้วยความสงสัย คนที่เป็นเจ้าของเสียง เป็นผู้ชายแต่ตัวเหมือนองค์รักษที่หลุดมาจากหนังจักรๆวงษๆ
"ฉันเหรอ.....¿" ฉันชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างงๆ ที่ๆที่ฉันยืนมันก็มีแค่ฉันนี้
"องค์หญิงท่านหายไปไหนมารึ ผมตามหาท่านมาเป็น20ปีแล้ว และท่านก็ปรากกตัวมา ผมจำเส้นผมและดวงตาคู่นั้นได้ ไม่ผิดแน่" ผู้ชายตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆและจับมือฉัน
"นายเป็นใคร รู้จักฉันหรอ...แล้วที่นี้มันที่ไหนกัน¿"ฉันงงไปหมดแล้วนะ ผู้ชายหน้าหล่อนี่ใครกัน
"ผม องค์รักษของ องค์หญิงครับ ผมกับองค์หญิงเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ยังเด็กแต่วันหนึ่งองค์หญิงก็หายไป"
"นายพูดเรื่องอะไร"ฉันฝันบ้าไรเนี้ย บ้ามากๆ
"ผม เดย์เนียล จำผมไม่ได้หรอครับ เจ้าหญิงหิมะ " ชายตรงหน้ามีรอยยิ้มที่อบอุ่นฉันงงไปหมดแล้วนี่มันอะไรกัน เจ้าหญิงหิมะหรอ
"โอ๊ย "อยู่ไอสร้อยที่ฉันใส่ตั้งแต่เด็กมันก็มีแสงออกมาและร้อนมากๆมันทำให้ฉันปวดหัว และสติฉันก็เริ่มเลือนหายไป
ติดตามตอนต่อไปน่าค่า><