++นิยายเรื่องนี้มีวางขายในรูปแบบE-BookบนMebนะคะ++
Sweetheart Cafe' รักรสละมุน
แนะนำ
เฟรม
ผู้ชายมาดนิ่งไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร
"เพราะไม่ใช่คนที่ถูก 'เลือก' จึงเลือกที่จะเดินหนีออกมาเพื่อรักษาแผลใจตัวเอง"
ลูกชุบ
สาวแว่นช่างฝันผู้ที่ชอบ 'กาแฟ' เป็นชีวิตจิตใจ
"ทุกคนย่อมมีแผลในใจ อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะจัดการกับมันยังไง สำหรับฉัน....ฉันเลือกที่จะซ่อนมันไว้ให้ลึกสุดใจ"
+++++++++++++++++++
โปรย.....
ประตูบานใหญ่ค่อยๆ เปิดออกมาพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวอยู่ หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่ตามแผ่นอกและหน้าท้องกำยำ ทำเอาฉันลอบกลืนน้ำลายลคออึกใหญ่
"มีอะไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามทำให้สติที่กระเจิดกระเจิงของฉันกลับมาเข้าที่เข้าทาง ดวงตาคู่คมที่มองมาที่ฉันไม่ได้แสดงอารมณ์กระดากอายกับสภาพกึ่งเปลือยของตัวเองแม้แต่น้อย มือหนายกขึ้นไปสางเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ตอนนี้เปียกลู่ไปด้วยหยดน้ำ
"เอ่อ....นายไปแต่งตัวให้เสร็จก่อนก็ได้ค่อยมาคุยกัน" ฉันพูดก่อนจะหมุนตัวเตรียมเดินหนี แต่เพียงแค่ยกขาเตรียมก้าวเดิน ข้อมือฉันก็โดนมือหนาฉุดไว้ซะก่อน
"เข้ามารอในห้องสิ แต่งตัวแป๊บเดียว" ไม่ทันที่จะได้เอ่ยปฏิเสธฉันก็โดนฉุดกระชากผ่านกรอบประตูเข้ามา
ปึง!!!
ประตูถูกปิดลงทันทีที่ฉันเข้ามาอยู่ภายในห้องของเขา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเข้ามาอยู่ในห้องนี้กับผู้ชายคนนี้สองต่อสอง แต่เชื่อไหมครั้งนี้ฉันรู้สึกลนลานจนทำตัวไม่ถูก ความรู้สึกแปลกๆ ที่เริ่มมีต่อเขามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"ลูกชุบถอดแว่นออกฉันจะแต่งตัว" ร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่หันมาสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ฉันขมวดคิ้วยุ่งเหยิงกับประโยคคำสั่งแปลกๆ ของเขา "หรืออยากเห็นมากกว่าข้างบน ถึงยังยืนนิ่งไม่ทำตามที่บอก"
ไวเท่าความคิดทันทีที่เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของเขา ฉันหมุนตัวหันหลังให้เขาพร้อมกับถอดแว่นสายตาที่สวมอยู่ออกทันที
"ให้ฉันรออยู่ข้างนอกก็จบแล้วมั้ยไอ้บ้าเฟรม!"
นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอกหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน หากพบเห็นว่ามีการคัดลอกหรือเผยแพร่จะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์ เป็นการทำผิดทางกฎหมายตาม พรบ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537