ลูกค้ารายที่สองของท่านเซอร์ปีศาจ
ซาแมนธา เด็กสาวที่ถูกบูลลี่ รังแก กลั่นแกล้ง จนอยากไร้ตัวตนไปจากบนโลกใบนี้
ใบปลิวนั้น...
ทำให้เธอนึกขำ
แต่ใบปลิวจากคลับของอินคิวบัส
กำลังจะนำพามาซึ่งท่านเซอร์ปีศาจ
ที่จะบำบัดเธอด้วยตัณหาและความตาย
โปรยปราย...
“ตาของเจ้า...ปากของเจ้า...ลำคอเรียวละหง...ทรวงอก...”
มือนั้นเลื่อนลงต่ำตามคำพูด เมื่อเลื่อนลงถึงทรวงงาม ที่มือของหล่อนปิดบังไว้ ท่านเซอร์จับมือนั้นแยกออก ตานั้นเปล่งประกายอย่างยินดี กับความงามที่ได้เห็น มือของเขากอบกุมคลึงเคล้น จนซาแมนธาเปล่งเสียงครางออกมา เธอเคยโดนสัมผัสตรงนี้มาก่อน หากรู้สึกขยะแขยง เจ็บปวด ไม่เคยรู้สึก...อะไรแบบนี้มาก่อนเลย
ผีเสื้อนับร้อยกำลังกรีดปีก กลีบกุหลาบอิ่มอูมคลี่กลีบของมัน น้ำหวานกำลังเริ่มเอ่อ กับสัมผัสอันแสนสยิวรัญจวน
“ท่าน...”
เสียงเธอเอ่ยได้เพียงนี้ แล้วก็เปล่งเสียงครางเบาๆ อย่างสุขสม เมื่อปลายนิ้วกำลังสะกิดเบาๆ ที่ยอดอกสีเบอร์รี่แดงฉ่ำ
มือของเขากดเธอให้นอนลง ริมฝีปากนั้นคลี่ยิ้มอย่างยินดีกับสิ่งที่ได้ยล เสียงนั้นเอ่ยต่ออย่างนิ่มนวล
“มันงดงาม น่าเปิดเผย ให้ชายทั้งโลกได้ยลความงาม ให้หญิงทั้งปฐพีได้ริษยาเจ้า แทนที่จะปิดมันไว้ภายใต้เสื้อตัวโคร่ง”
เขารู้ได้อย่างไรกันนะ...
เสียงของเธอกระซิบดังขึ้น ท่ามกลางพายุหฤหรรษ์ที่เขากำลังก่อให้เกิดกับตัวเธอ ซาแมนธาหลับตาพริ้ม ครางเสียงแผ่ว เมื่อมือข้างหนึ่งกำลังไล้ต่ำลงไปตามหน้าท้องเนียน
“ผิวเจ้าเหมือนครีม ละมุนมือ สะอ้านสะอาดน่าลิ้มรส”
ปลายลิ้นของท่านเซอร์แลบออกมาเลียริมฝีปากอันแห้งผากของตน คืนนี้...เขาอยากจะร่ายมนต์บางบทให้เธอเสียก่อน
Guest
