บทนำ
“แค่นี้ก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าแล้วจะโทรไปรายงานใหม่” รินธาราไม่ได้รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งยืนฟังบทสนทนาของเธออยู่ด้านหลัง
“คุยกับใคร!!!!” เสียงตะคอกที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้รินธาราถึงกับสะดุ้ง ไม่รู้เขามาตอนไหนและได้ยินอะไรไปบ้าง
“เปล่าค่ะ” เธอตอบออกไป
“โกหก!!” เสียงที่แสดงถึงอารมณ์ที่โกรธ ยังไม่ลดระดับเสียงลง
“ฉันได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ เธอแอบเข้ามาเพื่อขโมยข้อมูลฉันใช่ไหม”
“เปล่านะคะ ฉันไม่ได้ขโมยข้อมูลอะไรคุณ” หญิงสาวตอบออกไป ร่างแกร่งก้าวเข้ามาระยะประชิดตัว หญิงสาวที่กำลังจะก้าวหนี้โดนจับตัวไว้และ อารมณ์โกรธของคนเบื้องหน้าทำให้เขาบีบแขนเธออย่างแรง
“ปล่อยนะ ฉันเจ็บ” หญิงสาวร้องบอกออกไป
“เจ็บหรอ แค่นี้เจ็บหรอ แล้วที่ขโมยข้อมูลของฉันอย่างหน้าไม่อาย ไม่คิดว่าฉันเจ็บหรอ” ชายหนุ่มร้องบอกออกไป พร้อมกับแสดงสีหน้าที่เจ็บปวด
“งูเห่า นี่ผมเลี้ยงงูเห่าหรอถึงมาแว้งกัดกันแบบนี้ ผมไม่ดีกับคุณตรงไหน ถามหน่อยเหอะคุณนา ผมไม่ดีกับคุณตรงไหน” ชายหนุ่มยังบันดาลโทสะ ด้วยอารมณ์ที่โกรธรุนแรง แรงบีบยังคงเพิ่มระดับจนน้ำตาของหญิงสาวไหลลงตรงหน้า
“ใครสั่งให้คุณมาสืบเรื่องของผม” ชายหนุ่มพยายามระงับอารมณ์โกรธเต็มที่
“ไม่มีค่ะ”
“แล้วคุณเข้ามาหาอะไรในนี้ ใครสั่งให้คุณมาผมถามว่าใครสั่ง” ชายหนุ่มที่อารมณ์ถึงขีดสุดเหวียงเธอลงไปกระแทกกับโซฟาภายในนอกอย่างแรง
“พี่ลมขา น้องน้ำขอโทษ ฮืออออ อย่าทำอะไรน้ำเลยนะคะ ฮือออออ” เสียงร้องขอความเมตตาจริงหญิงสาว ทีร้องบอกคนตรงหน้าไม่ให้ทำอะไรเธอ ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อเขาไม่ได้สนใจ และเดินตรงเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่ง
“ใครใช้ให้เธอมา!!!! ตอบ!!! “ เสียงตะคอกที่ดังคับห้อง จนหญิงสาวมีท่าทางหวาดกลัว
“จะตอบดี ๆ หรือจะให้ฉันต้องออกแรงเลือกเอา” ชายหนุ่มพูดออกไป แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ และเสียงร้องไห้
“ฉันถาม.... ตอบมาใครใช้ให้เธอมา”
“ฮืออออ น้องน้ำขอโทษ พี่ลมอย่าโกรธน้องน้ำเลยนะคะฮืออออ” หญิงสาวไม่ยอมที่จะตอบคำถามได้แต่ร้องไห้และกล่าวขอโทษอยู่อย่างนั้น
เขาเดินเข้าไปพร้อมกับบีบแก้มสองข้างจนสาวน้อยที่โดนมันขึงอยู่ถึงกับหน้าเหย๋เก
“เธอเลือกที่จะไม่ตอบเองนะ ได้!!” จากนั้นเขาก็ประกบริมฝีปากหนาๆ ไปบนปากบาง ๆ อย่างหนักหน่วง
“อ๋อย อะ อ๋อย” (ปล่อยนะปล่อย) มือที่ไม่สามารถทุบคนตรงหน้าได้ เพราะถูกมัดขึงไว้ เธอทำได้แค่ดิ้นพล่านไปมาพยายามที่จะสะบัดหน้าออกเพื่อให้พ้นจากคนใจร้าย
“ใครส่งเธอมา บอกฉันมาเดี่ยวนี้!!!” วายุที่อยู่อารมณ์โกรธกำลังจะบีบคอเธอ
“ปะปล่อย แคก ๆๆๆ ปล่อย น้ำยอมแล้ว” รินธาราร้องบอกออกไปทั้งน้ำตา
วายุที่อยู่ในอารมณ์โกรธจนหน้ามืดไม่ได้ผิดสังเกตกับชื่อเรียกแทนตัวของหญิงสาวที่เปลี่ยนไป
เขาจับเธอมัดไว้กับเก้าอี้ พร้อมกับบีบไปที่แก้มจนตอนนี้มันแดงเป็นรอยนิ้วมือ
“คราวนี้จะตอบได้หรือยังใครส่งเธอมา” วายุยังคงตะคอกใส่เธอ
แล้วเรื่องราวทั้งหมดจะลงเอยอย่างไร เรื่องเป็นมายังไง เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายที่เคยใจดีและมารยาทงาม ติดตามได้ใน สายลับป่วนรักค่ะ
Guest
