“คราวนี้เรามาคุยเรื่องที่ผมต้องสะสางกับคุณ” คเชนทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเขาทำความเข้าใจเรื่องของเขากับเธอเรียบร้อยแล้ว
“เรื่องอะไรคะ ฉันไม่มีอะไรต้องสะสาง” เทียนธีรารีบสั่นหัว
“มีหลายเรื่องเลยที่รัก ข้อแรก ชุดทำงานแบบนั้นคุณใส่ได้ยังไง ข้างบนก็เกือบเห็นหน้าอก ข้างล่างก็เห็นหน้าท้องเนียนๆ ลูกค้าที่คุณไปหาวันนั้นเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แค่เจ้าธิกับสถาปนิกคนนั้นมองคุณ ผมก็แทบอยากจะต่อยตาคว่ำ พอผมพูดคุณก็มาโกธรผม” นี่ขนาดข้อแรกนะอารมณ์เขาที่ว่าเย็นลงก็เริ่มเดือดขึ้น
“ฉันก็แต่งของฉันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ถ้าลูกค้าเป็นผู้ชายฉันก็ใส่อีกแบบ” เทียนธีราตอบอุบอิบ ก็เขาเล่นขุดเรื่องเก่ามาซะขนาดนี้
“ยังไม่ต้องเถียงที่รัก เดี๋ยวผมมีเวลาให้คุณแก้ตัว อ่อ..ข้อสอง คุณต้องเรียกแทนตัวเองว่าเทียนดัวยนะครับ ไม่ใช่กับคนอื่นเรียกเทียนยังงั้น เทียนยังงี้ แต่กับผมที่สนิทแนบแน่น ดันเรียกฉัน เรียกคุณ ผมน้อยใจนะ รู้มั้ยครับ” แล้วคนช่างน้อยใจก็ก้มเอาศีรษะแนบกับอกนุ่มๆราวกับต้องการคนปลอบใจ
“ข้อสามคุณใจร้ายมาก ปล่อยให้ผมควงคนนั้นคนนี้โดยที่ไม่ออกมาทวงสิทธิ์ นี่ไม่คิดจะหึงหวงผมบ้างเลยหรือไง”
“ข้อสี่ข้อนี้สำคัญมาก ใครอนุญาตให้คุณใส่ชุดว่ายน้ำตัวกะจิ๊ดริดแบบนี้ออกไปเดินยั่วผู้ชาย ผมไม่เดินออกไปลากตั้งแต่เห็นคุณวิ่งออกไปกับเพื่อนก็ดีเท่าไหร่ละ” เพียงแค่คิดว่าจะมีใครได้มอง ได้รู้สึก ได้ใกล้ชิดแบบที่เขาเป็นอยู่ ใจเขาก็ยิ่งร้อนรุ่ม “ทั้งหมดสี่ข้อหลักๆ และผมมีเวลาให้คุณแก้ตัว 1 นาที ถ้าเหตุผลไม่น่าฟัง คุณโดนลงโทษแบบไม่ต้องเห็นเดือนเห็นตะวันแน่ๆ”
Guest
