กานต์กวี
เด็กหนุ่มต่างจังหวัด อยู่ในครอบครัวฐานะปานกลาง แต่ด้วยที่มีน้องชายฝาแฝดถึงสามคนทำให้กานต์กวีต้องสอบชิงทุนเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ในที่สุดจดหมายตอบรับนักศึกษา คณะแพทยศาสตร์ ก็ส่งมาถึงที่บ้าน
กานต์กวีนำตัวเองมายืนอยู่หน้าตึกคณะแพทยศาตร์ มหาวิทยาลัยนานาชาติ
" เอาน่าวี สู้ๆ เว้ย " กานต์กวีพูดพึมพำกับตัวเอง ก่อนเดินเข้าไปในตึก
แต่แปลกทำไมไม่เห็นมีนักศึกษาคนอื่นๆมารายงานตัวเหมือนเค้าเลย ลองเดินไปถามที่ประชาสัมพันธ์ดีกว่า
"เอ่อ ขอโทษนะฮะ ผมนักศึกษาใหม่มารายงานตัวฮะ" ผมยื่นหนังสือตอบรับให้พี่ประชาสัมพันธ์สุดสวย เธอสวยจริงๆนะฮะ คนในเมืองนี่เค้าหน้าตาดีกันหมดรึเปล่าน้า
" อ่อ...คุณกานต์กวี ท่าน ผ.อ.รอพบอยู่แล้วคะ เชิญทางนี้คะ " เธอผายมืออย่างสุภาพ พร้อมกับเดินนำผมไป
ตื่นเต้นจังเลย ผมเดินตามเธอเข้าไปในลิฟท์ หน้าปุ่มที่บอกชั้นเลื่อนขึ้นจนถึงชั้นบนสุด
" ติ้ง " เสียงลิฟท์เปิดออกผมสะดุ้งเล็กน้อย รู้สึกถึงแรงกดดันที่เข้ามาในใจผม
" วีนายจะกลัวอะไรว่ะ แค่มารายงานตัว" ผมพูดให้กำลังใจตัวเอง
" เชิญคุณกานต์กวีด้านในได้เลยคะ ท่านรออยู่ในห้องคะ" แล้วพี่สาวคนสวยก็เดินกลับเข้าลิฟท์ไป
ผมยื่นมือไปบิดลูกบิดประตูอย่างแผ่วเบา แสงในห้องสาดกระทบตาของผม มันเป็นห้องโล่งที่มีกระจกรอบด้าน เห็นวิวทิวทัศน์ในเมืองได้ชัดเจน แม่น้ำเจ้าพระยา รถราวิ่งกวักไกว่
" นั่งก่อนสิ" เสียงนึงดังขึ้น ผมหรี่ตามอง เพราะปรับสายตาให้เข้ากับความสว่าง
" เอ่อ ฮะ เอ้ย คะ ครับ " ผมตอบตะกุกตะกัก ชายตรงหน้าผม เค้าไม่เหมือนที่ผมคิด ผ.อ.ต้องมีอายุหน่อยสิ นี่เค้าดูดี โครงหน้าคม คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ตาเค้าก็ อืมมมมม สองสีเหรอ ชุดสูทที่ใส่ก็ดูเนี๊ยบสุดๆ เอออออ...ผอ.ต้องเป็นลูกครึ่งแน่ๆเลย อายุก็ไม่น่าจะเกิน 35 นะ
" ชั้นยินดีด้วยนะนักศึกษากานต์กวี ที่คุณสอบได้ทุนของมหาลัยเรา แต่ในฐานะนี้ อย่างที่เข้าใจ เงื่อนไขคือ หลังจากเรียนจบ คุณต้องเป็นหมอให้กับทาง ร.พ.เรา 5 ปี รวมถึงระหว่างนั้นคุณต้องพักอยู่กับเรา เข้าใจนะ" ท่านผ.อ.บอกรายระเอียดเรื่อยๆ
ผมตั้งใจฟังเพราะ ผมจะได้ไม่ทำให้ที่บ้านเป็นห่วง
" สรุปแล้ว คุณต้องพักอยู่กับผม "
" ห๊ะ!!!...อะไรนะครับ" ผมตกใจ นาทีนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิคของผมเนี๊ยะ
*** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์ ไรท์แต่งจากจินตนาการของตัวไรท์เองล้วนๆ
*** หากผิดพลาดประการใด ติ ชม กันได้นะคะ ขอบคุณคะ ♥️♥️♥️
Guest
