เพราะรักหนูต้องอ่อย หนูไม่ถอยจนกว่าจะได้ลุงพีร์เป็นสามี!
ความรักของฉันเริ่มต้นตอนหกขวบ และแน่ใจจริงจังว่าจะเป็นเจ้าสาวของเขาตอนแปดขวบ ผู้ชายคนเดียวที่ฉันต้องการเป็นสามีคือเขา!
แต่เขากลับหาว่าความรักของเด็กคนนี้เหลวไหล ไม่ใช่เรื่องจริงอะ ได้ยังกันคะ ถึงหนูจะเด็กก็รักจริงนะเออ
หวังแต่งด้วยล่ะ
ปฏิบัติการอ่อย..แบบมอบกายถวายชีวิตจึงเริ่มต้น
ฉันเปิดห้องเข้าไป
ยิ้มกริ่ม...
ตานี่เยิ้มเลยล่ะค่ะ
เอื๊อกกกกก
ฉันเผลอ...เรอ เอื๊อกใหญ่จนต้องเอามือปิดปาก
ก้มลงมองตัวเองที่อยู่ในชุดนอนที่เลือกเฟ้นแล้วว่า มันจะต้องกลายเป็นชุดนอนไม่ได้นอนแน่ๆ ใจกล้าถึงขนาดไม่ใส่เสื้อชั้นในกันล่ะ อิอิอิ ผ้าซาตินแนบไปกับรูปร่างของฉัน และสั้นจู๋มาก ขนาดดูตัวเองในกระจก ฉันยังรู้สึกว่าถ้าเป็นผู้ชายเห็นตัวเองในสภาพนี่ล่ะก็ ต้องมีเสร็จแน่นอนล่ะ โฮะๆๆๆ
ฉันเดินเซน้อยๆ ไปที่เตียงที่ลุงพีร์นอนหลับสนิทอยู่
เสร็จฉันแน่ๆ ค่ะลุงพีร์
ฉันสะดุดตรงปลายเตียงและหัวคะมำลงไปบนเตียงนุ่มของเขา มือไขว่คว้าเขาไว้ ฉันกอดรัดเขาทันที และ...
และอะไรยังไง เกิดอะไรขึ้นกันนะ
“ลุงทำให้มินนี่เจ็บใช่ไหม? เมื่อคืน”
แสดงว่าเขาจำได้อะ
เขาไม่คิดที่จะแกล้งเมาเหมือนฉันแล้วจำไม่ได้เลยสักนิดเหรอ
“คือ...”
“เดี๋ยวกลับไปบ้าน จะดูให้นะว่าเป็นแผลหรือเปล่า?”
“โอย...ใครจะไปให้ดู”
ฉันทุบอกเขา ทุบรัวๆ อย่างเขินจัด พร้อมกับซุกหน้าลงไปในนั้น ลุงพีร์หัวเราะจนอกกระเพื่อม แล้วกระซิบข้างหูฉัน
“ต้องให้ดูสิ ก็ลุงเป็นคนทำ เป็นเจ้าของมินนี่แล้วนี่นา ก็ต้องดูแล”
“ลุงพีร์”
Guest
