จบ พล่านรัก
40
ตอน
4.56K
เข้าชม
29
ถูกใจ
7
ความคิดเห็น
10
เพิ่มลงคลัง

บทนำ : จุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง 

 

              ถ้าพูดถึงกูรูด้านการพิชิตใจชายซึ่งเป็นที่กล่าวขานถึงในกลุ่มสาวๆ ทุกเพศทุกวัยในขณะนี้ คงหนีไม่พ้นบล็อกเกอร์ชื่อดังอย่าง ‘อลิน’ สาวมั่นยุคใหม่วัยย่างสามสิบ ผู้เขียนบล็อกแนวฮาวทู แนะนำกลเม็ดมัดใจคนรักให้อยู่หมัด และเพิ่งมีผลงานรวมเล่มยอดขายถล่มทลายอย่าง ‘หักเขี้ยวเสือ’ ตีพิมพ์ซ้ำสิบห้าครั้งหลังวางขายได้แค่แปดเดือน  

           อลินยอดไลค์ในแฟนเพจหลักแสน หล่อนสวย แต่สิ่งที่มีมากกว่าความสวยคือเสน่ห์ ความฉลาด ช่างคิด ช่างเขียน...รูปร่างของหล่อนเพรียวบาง ผิวขาวจัด เปล่งออร่าไม่แพ้ดาราสาวชื่อดัง ยิ่งมีชื่อเสียง ยิ่งมีงานอีเวนท์และงานโฆษณาหลั่งไหลเข้ามา จนหล่อนได้พบรักกับ ‘เพชร พิธาน’ นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อ ทายาทเจ้าของโรงแรมดัง

เป็นที่ฮือฮาในกลุ่มเพื่อนของทั้งสองฝ่าย เมื่อพิธานขออลินแต่งงานหลังคบหาดูใจกันได้เพียงปีเศษ เขาให้เหตุผลว่าหล่อนคือคนที่ใช่ กระนั้นก็ยังมีคนตั้งฉายาให้หล่อนว่า ‘ของเล่นไฮโซ’

ชีวิตรักข้าวใหม่ปลามันของพิธานและอลินไปได้สวยในช่วงปีแรก ถึงแม้เป็นสาวยุคใหม่ แต่อลินไม่ประสาเรื่องบนเตียงเท่าใดนัก พิธานเป็นฝ่ายนำและคอยสอน ความต้องการของเขาเหมือนหุบเหว ลึกจนเกินหยั่งราวไม่มีที่สิ้นสุด หลายครั้งเขาขอให้หล่อนทำโอษฐกามให้ แต่อลินปฏิเสธ และเขาก็ไม่เคยบีบบังคับ

อลินเชื่อว่านั่นเป็นเพราะเขารักหล่อนจริงๆ และเขาไม่ใช่ผู้ชายเห็นแก่ตัวที่จะฝืนใจคนรักให้ทำในสิ่งที่ไม่ชอบ...ยิ่งคิดเช่นนั้น หล่อนก็ยิ่งรักเขามากขึ้น

           วันนี้ครบรอบหนึ่งปีของการแต่งงาน อลินใช้เวลาร่วมสองชั่วโมงในช่วงบ่ายหมดไปกับการซื้อวัตถุดิบสำหรับทำมื้อค่ำในซุปเปอร์มาร์เก็ต จากนั้นก็มุ่งหน้ากลับบ้านเพื่อเตรียมเข้าครัว คืนนี้หล่อนจะทำอาหารให้สุดฝีมือและฉลองรักกับเขา แค่คิดหัวใจก็เป็นสุขขึ้นมา

เสียงข้อความเข้าผ่านแอพพลิเคชั่นไลน์ปลุกหล่อนจากฝันหวาน มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นเปิดอ่านข้อความ พบว่ามีวิดีโอความยาวเกือบสองนาทีถูกส่งมาในห้องสนทนาของพิธาน

           มือเรียวสั่นเทาหลังกดเปิดไฟล์นั้นดู...

           มันเป็นภาพเคลื่อนไหวขณะพิธานกำลังฟัดกับหญิงสาวทรงสะบึมคนหนึ่งบนเตียงคิงไซส์ด้วยลีลารักอันเร่าร้อน ฝ่ายหญิงกำลังใช้ปากทำรักให้เขา เสียงร้องครางด้วยความสุขสมของเขาทำให้หล่อนต้องรีบปิดคลิปนั้น

           ผู้หญิงที่อยู่ในคลิปไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหน...เลขาสาวใหญ่ของพิธานนั่นเอง

น้ำตาหลั่งลงอาบสองแก้มเนียน เนื้อตัวของอลินสั่นเทา ทั้งโกรธแค้นเขา และนึกสมเพชตัวเองที่เคยมั่นใจว่าเขาไม่มีวันนอกใจหล่อน หลงคิดว่าเขาจะเป็นที่พึ่งพิงที่อบอุ่นและปลอดภัย

เขาไม่ใช่คนส่งคลิปวิดีโอนั้นมาหรอก หล่อนมั่นใจว่าเป็นฝีมือของฝ่ายหญิง...ใครจะคิดว่าผู้หญิงอายุสี่สิบกว่า หน้าตาธรรมดา แต่งตัวสุภาพ กิริยาเงียบขรึม จะร่านถึงขนาดแย่งสามีคนอื่นได้

           อลินปาดน้ำตาที่ไม่มีทีท่าจะหยุดไหล...นี่หรือคือของขวัญวันครบรอบแต่งงานที่พิธานมอบให้หล่อน

           สิ่งเดียวที่รู้ตอนนี้คือหล่อนอยู่ที่นี่ไม่ได้

 

 

 

. 

           ไม่รู้ทำไมเวลาเสียใจคนเรามักคิดถึงทะเล อลินก็เป็นหนึ่งในนั้น คงเพราะเสียงคลื่นลมมันดังมากพอจะกลบเสียงร้องไห้ได้กระมัง หรือไม่ก็เป็นเพราะความเวิ้งว้างของมันที่ทำให้หัวใจวุ่นวายได้ผ่อนคลายลง  

           หล่อนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าขับรถมาถึงจันทบุรีและเช็คอินเข้าพักที่รีสอร์ทริมหาดเจ้าหลาวแห่งนี้ได้ยังไง นึกแล้วก็กลัวตัวเอง ไม่เหม่อจนเอาชีวิตไปทิ้งบนท้องถนนหรือทำให้คนอื่นบาดเจ็บล้มตายก็นับว่าบุญหัวแล้ว

           ช่วงกลางสัปดาห์เช่นนี้ชายหาดร้างผู้คน มีแค่เรือประมงและพ่อค้าแม่ขายบนสะพานปลาที่มองเห็นอยู่ไกลๆ

           อลินนั่งทอดสายตามองทะเลอยู่ในศาลาริมชายหาด ระดับน้ำกำลังไล่สูงเข้าหาฝั่งอย่างรวดเร็ว พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน สีฟ้าหม่นยามเย็นทำให้หัวใจยิ่งสั่นไหว ครั้นพอฟ้าเริ่มมืดลงหล่อนจึงกลับเข้าบ้านพัก ท้องไส้ประท้วงด้วยความหิว แต่ใจไม่นึกอยากกินอะไรทั้งสิ้น

           หล่อนทิ้งตัวนอนบนเตียงกว้าง มองเพดานด้วยดวงตาว่างเปล่า...นานเท่าไรไม่รู้จนกระทั่งได้ยินเสียงจากบ้านพักหลังข้างๆ

           มันเป็นเสียงครางของผู้หญิง...บางช่วงกระเส่า บางคราวกรีดร้องดังลั่นด้วยความหฤหรรษ์ ดูท่าสงครามรักบนเตียงของบ้านหลังนั้นคงร้อนแรงมาก หรือไม่ฝ่ายหญิงก็แกล้งร้องครวญครางเพื่อเร้าอารมณ์คู่นอน

           จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของอลิน มันเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง...เพราะหลายครั้งที่หล่อนไม่มีอารมณ์ร่วม หล่อนก็เคยแกล้งร้องเสียงกระเส่าเพื่อปลุกเร้าอารมณ์พิธาน

           อลินลุกขึ้นเปิดม่านดูแวบหนึ่ง จึงเห็นว่าหน้าต่างบ้านพักหลังต้นเสียงถูกเปิดทิ้งไว้ มีเพียงมุ้งลวดบานเลื่อนและผ้าม่านที่ปิดอยู่ มิน่าเล่า เสียงถึงได้เล็ดลอดมาถึงบ้านพักหล่อนได้...สงสัยจะคิดว่ามีแต่คู่ของตัวเองอยู่ในรีสอร์ทกระมัง ถึงได้ร้องไม่เกรงอกเกรงใจชาวบ้านขนาดนั้น

           นึกอยากไปเคาะประตูตักเตือน แต่คิดอีกทีไม่ควรไปขัดจังหวะคนกำลังขึ้นสวรรค์...หล่อนนอนลงอีกครั้ง ฟังเสียงนั้นด้วยความสงสัยว่าเมื่อไรศึกรักข้างบ้านจะยุติลงเสียที...แปลกที่พอได้ยินเสียงครวญครางด้วยความสุขสมนั้นหนักเข้า ภาพในคลิปวิดีโอกิจกามระหว่างสามีหล่อนกับเลขาสาวทรงโตก็ยิ่งแวบเข้ามาในหัวชัดเจนขึ้น ยิ่งคิด ยิ่งเจ็บ ยิ่งบังคับตัวเองให้หยุดคิด ยิ่งผละจากมันไม่ได้แม้สักอึดใจ

เวลาผ่านไปอีกเกือบยี่สิบนาทีทุกอย่างจึงกลับคืนสู่ความเงียบสงบ

           คู่ผัวตัวเมียบ้านนั้นคงหลับสบายไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย...เหลือเพียงหล่อนที่นอนลืมตาในความมืด สมองคิดวนเวียนไปมาถึงอนาคตที่ยังมืดมน

           คำตอบสุดท้ายคือหย่า...แต่หล่อนรู้ว่ามันไม่ง่าย   

.

.

. 

        

   อลินนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยและเผลอหลับไปตอนตีสี่ พอหกโมงเช้าหล่อนก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงครางเสียงเดิมจากบ้านพักหลังเดิมอีกครั้ง หญิงสาวพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงนอนด้วยความหงุดหงิด 

           “อ๊า...ที่รัก...อื้อ...ที่รัก...” เสียงฝ่ายหญิงครางเรียกฝ่ายชายซ้ำไปซ้ำมา

อลินถอนใจ ดูท่าว่าการปลีกตัวมาเลียแผลใจของหล่อนในครั้งนี้คงล้มเหลวไม่เป็นท่า รู้สึกราวกับตัวเองเป็นคนเดียวที่ตกนรกท่ามกลางคนร้อยพันที่กำลังขึ้นสวรรค์

           หล่อนลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวอย่างไม่พิถีพิถันนัก เก็บของใช้ลงกระเป๋าสัมภาระใบย่อม จากนั้นออกจากบ้านพักเพื่อไปแจ้งเช็คเอ้าท์

           จังหวะที่อลินก้าวออกจากบ้านพัก ประตูบ้านพักหลังต้นเสียงก็เปิดออก หนุ่มสาวคู่หนึ่งก้าวออกมา อลินรู้สึกกระดากที่จะมองหน้าสองคนนั้น แต่เสี้ยววินาทีหนึ่งที่หางตาเหลือบผ่านความคุ้นเคยบางอย่างทำให้หล่อนเย็นวาบไปถึงขั้วหัวใจ

           อลินหันขวับไปมองหนุ่มสาวคู่นั้นเต็มสองตา...

           ฝ่ายหญิงนั้นเป็นคนแปลกหน้า

           ทว่าฝ่ายชาย...

           “เพชร” อลินพึมพำเรียกเขาอย่างไม่เชื่อสายตา น้ำตาร่วงเผลาะลงกระทบแก้ม เหมือนมีใครกระทืบหัวใจของหล่อนแล้วใช้ปลายเท้าบดขยี้มันให้แหลก

           ในส่วนลึกอลินคาดหวังจะได้ยินคำอธิบาย หรืออย่างน้อยได้เห็นสีหน้าตื่นตระหนกเจือแววสำนึกผิดของเขา

           แต่เปล่าเลย...มันไม่มีร่องรอยความรู้สึกใดปรากฏบนใบหน้าคมเข้มนั้นด้วยซ้ำ

           ดวงตาคมของเขาว่างเปล่ายามจ้องมองมาที่หล่อน ประหนึ่งคนแปลกหน้าต่อกัน

           “ไปกันเถอะค่ะที่รัก” ฝ่ายหญิงเสียอีกที่ออกอาการไม่พอใจเมื่อเห็นอลินเอาแต่จ้องหนุ่มหล่อไม่วางตา

           อลินยืนตัวแข็งทื่อ น้ำตาไหลพราก ยามหนุ่มสาวคู่นั้นควงกันเดินผ่านไปราวกับหล่อนเป็นแค่อากาศธาตุ

           เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกร้องบอก...เขาไม่ใช่พิธานคนที่หล่อนรู้จัก

.

 

.   

         “จะหย่าเลยเนี่ยนะ ?” 

           ‘แววตา’ เพื่อนสนิทของอลินร้องถามเสียงสูง หลังจากอลินแล่นมาหาถึงคอนโดมิเนียมพร้อมดวงตาบวมช้ำที่ซ่อนอยู่หลังแว่นกันแดด 

           “แกจะให้ฉันทนต่อไปแบบนี้หรือไงล่ะ” 

           “ก็ไม่ใช่แบบนั้น ฉันรู้ว่าแกเจ็บ อยากเลิก แต่เรื่องหย่ามันเรื่องใหญ่” 

           “มันไม่มีเรื่องไหนใหญ่เท่ากับเรื่องที่เขาคบชู้อีกแล้วละ หนำซ้ำไม่ใช่ชู้แค่คนเดียวด้วย ฟัดกับเลขาหน้าห้องยังไม่พอ ยังควงผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ไปฟัดกันที่ทะเล...เลวกว่านั้นตรงที่มองฉันเหมือนเป็นคนแปลกหน้า” 

           แววตาถอนหายใจ ตบไหล่เพื่อนเบาๆ 

           “ฉันจะไม่ขอให้แกทนหรอกนะ มันชีวิตแก แต่ฉันถามอะไรอย่างหนึ่ง...แกคิดว่าเพชรสมควรได้โอกาสแก้ตัวไหม” 

           อลินรู้สึกเหมือนมีก้อนลมอัดอยู่ในลำคอ 

           “ฉันทำไม่ได้หวะแก” ดวงตาคนพูดรื้นน้ำขึ้นมาอีก “ทำไม่ไหวจริงๆ”  

           “แล้วถ้าเพชรไม่ยอมหย่าล่ะ” 

           “ฉันก็จะฟ้องหย่าให้รู้แล้วรู้รอดไป หลักฐานก็ยังมี” 

           “เข้าทางนังชู้นั่นเลย มันคงหวังให้แกใช้วิดีโอนั่นฟ้องหย่าเพชรอยู่แล้วถึงได้ส่งมา พอแกหย่า มันก็สบาย กินกันได้ไม่ต้องหลบซ่อน” 

           “ฉันไม่สนหรอก” 

           “แต่ฉันว่าป้าแกสนแน่” แววตาย้อนอย่างคนที่รู้ตื้นลึกหนาบางในครอบครัวของเพื่อนดี “ถ้าป้าแกรู้ว่าแกหย่ากับเพชร รับรองบ้านแตกแน่ แกไม่รู้ฤทธิ์ป้าตัวเองหรือไง” 

           รู้สิ...อลินตระหนักถึงฤทธิ์เดชของป้าอย่างถ่องแท้เชียวละ และคิดเสมอว่าที่ป้ารับหล่อนมาดูแลต่อหลังจากแม่ของหล่อนเสียชีวิต เป็นเพราะป้าหวังจะพึ่งพาหล่อน มากกว่าจะเป็นที่พึ่งพิงให้หลาน ป้าชอบเงิน และเมื่อไรที่มีเงิน ป้ามักจะไปขลุกอยู่ในวงไพ่เสมอ 

           หล่อนยังจำวันที่ป้ารู้ว่าพิธานจะขอหล่อนแต่งงานได้ คำแรกที่ป้าถามคือ... ‘แกจะให้เงินฉันใช้เดือนละกี่บาทนังลิน’ 

           “ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากให้แกคิดดีๆ” 

           อลินนิ่งงัน ปล่อยน้ำตาไหลด้วยความอัดอั้น 

           “แล้วเพชรรู้หรือยังว่าแกเห็นคลิปนั่นแล้ว” 

           “ไม่รู้เหมือนกันว่าเขารู้ไหม นังงูพิษนั่นอาจจะส่งแล้วลบประวัติการส่งออกไปก็ได้” 

           “งั้นแกตั้งสติก่อน แล้วลองกลับไปคุยกับเขาดูว่าจะจัดการกับปัญหานี้ยังไง...จะอยู่แบบต่างคนต่างอยู่โดยไม่ต้องหย่าได้ไหม” 

           “แกจะบ้าเหรอ จะให้ฉันทนอยู่ร่วมบ้านกับคนที่ทรยศฉันเพียงเพราะจะเอาชนะนังชู้พวกนั้นเนี่ยนะ” 

           แววตายักไหล่ 

           “แกจะยอมถอยให้นังพวกนั้นสมใจง่ายๆ หรือจะอยู่เป็นก้างขวางคอมัน เลือกเอาเองเถอะ...แต่ถ้าเป็นฉัน ลองหยามกันขนาดนี้ ฉันจะทำให้มันผิดหวังยิ่งกว่าฉันร้อยเท่า” 

           อลินพูดอะไรไม่ออก แค่นึกภาพตัวเองต้องทนเห็นสามีนอกใจซ้ำๆ ก็แทบทนไม่ไหว หล่อนควรทำหน้าแบบไหน ใช้น้ำเสียงยังไงตอนคุยกับเขา จะทำใจได้หรือยามสบตาคู่นั้น  

           แค่คิดหัวใจก็แปลบ ปวดร้าวกระบอกตาเพราะร้องไห้อย่างหนัก 

           ไม่ไหวหรอก... 

หล่อนทนต่อไปไม่ได้จริงๆ 

           “อ้อ ที่สำคัญนะ...” แววตาพูดต่อ “แม่ผัวแกไม่มีวันยอมให้เกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นหรอก รายนั้นรักษาภาพพจน์อย่างกะอะไรดี...ไหนจะพวกแฟนเพจแกอีก ฉันมั่นใจว่าถ้าแกเลิกกับเพชร จะมีทั้งคนที่เห็นใจแกและรอซ้ำเติมแกอีกเพียบ อลินผู้เขียนหนังสือหักเขี้ยวเสือ สุดท้ายก็โดนเสือแว้งกัด แกถามตัวเองหรือยังว่าพร้อมแค่ไหนที่จะรับมือกับผลลัพธ์พวกนี้”  

อลินนิ่งเงียบ ทั้งเจ็บช้ำ ทั้งสับสน  

แววตาบีบไหล่เพื่อนอย่างให้กำลังใจ 

“ฉันรู้ว่าโลกความจริงมันโหดร้าย แต่เดอะ โชว์ มัส โก ออน หวะแก” 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว