ขนมไทยแสนหวาน



=pc=# ขนมไทยแสนหวาน

พุทธศักราช 2484

ร้านขนมไทย วารินทร์ เจ้าของร้านคือ

นาย วารินทร์ ภัชรภิรมย์

การพบเจอด้วยการไม่ทราบฐานันดร

การพบเจอด้วยพรหมลิขิต

การพบเจอด้วย..ความรัก

คำโปรย...

“อ้าว คุณรินทร์มาทำอะไรแถวนี้ครับ”วิศรุตแสร้งทำเป็นเข้ามาทักหนุ่มร่างบางที่กำลังจับจ่ายซื้อวัตถุดิบเพื่อนำไปทำขนม

“คุณวิศรุต..กรุณาอย่าเรียกชื่อเล่นผมครับ ผมไม่ชอบ”เมื่อได้ยินเสียงทักทายจึงหยุดชงักก่อนจะหันไปสบตากับผู้ทักซึ่งหลายวันมานี้ดูเหมือนว่าความบังเอิญที่เจอกับเขาจะบ่อยเหลือเกิน

“เอ่อ ขอโทษครับ แล้วคุณวารินทร์มาทำอะไรแถวนี้ครับ”วิศรุตเสียงสลดแต่ก็ไม่วายที่จะถามคำถามเดิม

“ที่ตลาด..ถ้าไม่ให้ผมมาซื้อของจะให้ผมมาทำอะไรหรอครับ”วารินทร์ตอบกลับอย่างไม่สบอารมย์

อะไรกันผู้ชายคนนี้ตื้ออยู่ได้!

=br=

“.....”

“ขอตัวนะครับเดี๋ยวจะซื้อของไม่ทัน..ไปครับป้าน้อม”ว่าพลางพยักหน้ากับนางน้อมก่อนจะออกเดินไปร้านที่ขายไข่

“คุณรินทร์ทำไมพูดแบบนั้นกับเขาล่ะคะ”นางน้อมเอ่ยถามขณะเดิน

“ช่างเขาเถอะครับ”มือเรียวสวยหยิบจับไข่เป็ดอย่างเบามือก่อนจะบอกแม่ค้าว่าเขาซื้อสองร้อยลูกพร้อมไข่ไก่อีกหนึ่งร้อยลูก

“เดี๋ยวสิ่ครับคุณวารินทร์! ผมช่วย!”

“ไม่ต้อง!”

=br=

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับตัวละครใดๆในเนื้อเรื่อง

เนื้อหาสอดแทรกเนื้อหาทางด้านขนมไทยหรือเรื่องต่างๆเล็กน้อยอาจไม่ตรงเป๊ะแค่พอคล่าวๆให้เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างสระสรวย อย่าซีเรียสกันนะคะ

อาจมีคำราชาศัพท์หรือคำพูดสมัยเก่าแค่พอหอมปากหอมคออาจไม่ละเอียดยิบแค่พออ่านแล้วได้ feel ที่ดีเพียงเท่านั้น อย่าซีเรียสนะคะอ่านเพลินๆ

feelgood มั้ย? ไม่รู้ติดตามเอานะค้าาา

ติดแท็ก #ขนมไทยแสนหวาน ในทวิตเตอร์กันได้นะคะ**

รูปภาพ cr.google