ชารา

เมื่อวิญญาณของบรรพบุรุษ

ถูกจองจำไว้ในกำไลแห่งความอัปยศ

สถิตอยู่เบื้องล่างต่ำสุดบนข้อเท้าของทายาทอริร้าย

เขาจึงต้องออกตามล่าหาตัวของนางผู้เป็นปัญหาของแผ่นดิน

ชารา นั่นคือชื่อของนาง

“

ท่านโอลันเจ้าคะอย่าทำอะไรข้าเลย”

นางกระถดกายหนีไปด้านบนจนแผ่นหลังติดกับผนังห้อง ขณะที่คนโยนก็ก้าวขึ้นมาอยู่บนเตียงเดียวกันอย่างช้าๆ สายตาของท่านไม่แสดงความเห็นอกเห็นใจแต่อย่างใด มือหนาจัดการแหวกสาบเสื้อตัวใหญ่ให้ออกจากกันแล้วโยนทิ้งลงข้างเตียง

“

ไม่...”

เสียงครางแผ่วเบาออกมาจากลำคอแห้งเผือด มองดูแผงอกหนาบึกบึนตรงหน้าอย่างสิ้นหวัง

ด้านหลังของนางคือผนังห้อง ตรงหน้าก็คือกำแพงหนาจะหนีไปทิศทางใดได้อีกเล่า กระนั้นรีชาก็ยังอยากจะหนี

นางพุ่งตัวไปด้านข้างเพื่อที่หวังจะได้ลงจากเตียง

ตุ้บ! เปล่าประโยชน์อันใด เมื่อร่างของนางถูกตะปบหล่นตุบอยู่บนเตียงเช่นเดิม

ไม่เพียงเท่านั้นท่านโอลันยังก้าวเท้าข้ามมาคร่อมบนลำตัวนาง ก่อนจะดันข้อมือทั้งสองข้างให้ขึ้นสูงอยู่เหนือศีรษะ

“

นี่คือหน้าที่ของเจ้ารีชา จำเอาไว้”

น้ำเสียงทุ้มดังข่มขวัญนาง รีชาเบือนหน้าหนีไปด้านข้างอย่างหวาดกลัว ทว่าท่าทางนั้นกลับเป็นดั่งต้นตอพายุเพลิง

เมื่ออีกคนแปลความหมายของมันว่า รังเกียจเดียดฉันท์!

ฝาก ebook ด้วยนะคะ

v

v

v

mebmarket

click

https://goo.gl/aNBcGp

ookbee

click

https://goo.gl/XyRGZK

google play

click

https://goo.gl/2aKz2J

ebook.in.th

click

https://goo.gl/s9CZUc

naiinpann

click

https://goo.gl/Wuos2P