Out of the wood #ภาคมนุษย์หมาป่า

ผมเป็นมนุษย์หมาป่า อ่า... ไม่ใช่หมาป่าแบบในนิทานปรัมปราหรอกครับ ที่จะต้องกลายร่างเมื่อพระจันทร์เต็มดวง แบบผมหน่ะ...ต้องเรียกว่าหมาป่ายุคดิจิตอล เพราะพวกเรา

อยู่ร่วมกับพวกคุณยังไงล่ะ

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณเกือบร้อยกว่าปีได้ ตั้งแต่ผมยังเป็นลูกหมาไม่หย่านมแม่...พ่อและฝูงของเรา (ลืมบอกไปว่าพ่อผมเป็นจ่าฝูงครับ) ฝูงของเราอาศัยอยู่ที่ป่าลึกลับทางตอนเหนือ ซึ่งสัตว์ส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในนี้ล้วนเป็นสัตว์หายากและมีวิวัฒนาการ จะบอกว่าพวกเราฉลาดก็ว่าได้ แถมเรายังสามารถกลายร่างและใช้ชีวิตได้เหมือนพวกมนุษย์อีกด้วย (แต่ไม่ทุกตัวนะครับ)

แต่ถึงจะฉลาดเพียงไหน ก็ตายได้เช่นกันเมื่อเผชิญกับภัยธรรมชาติ ซึ่งไม่ได้เกิดจากพวกเราหรอกครับ แต่เป็นผลจากการกระทำโดยไม่คำนึงถึงส่วนรวมของมนุษย์บางคน จากทั้งอากาศที่แปรปรวนทำให้ระบบนิเวศเสียสมดุล ไม่ว่าจะสัตว์ป่าลดลง แหล่งน้ำเน่าเสีย รวมถึงสภาพอากาศที่ไม่คงที่ ทำให้เราหลายคนต้องล้มตายไปมาก แถมอัตราการเกิดก็นับว่าต่ำที่สุดในรอบหลายปี นักล่าแบบเราจึงลดน้อยลงอย่างน่าเป็นห่วง และโดยเฉพาะหมาป่าแบบเรา

เมื่อพ่อผมเห็นถึงปัญหานั้น และพบว่าหมาป่าบางตัว ​(ที่กลายเป็นคนได้) ได้หลี้ภัยเข้าไปเมืองมนุษย์แล้วบางส่วน เหลือไว้แต่เพียงกลุ่มที่ไม่สามาถแปลงร่างได้ ซึ่งพวกนั้นไม่มีความสามารถในการเอาตัวรอดได้อย่างแน่นอน จึงทำให้พ่อของผมต้องตัดสินอยู่ร่วมชะตากรรมกับพวกเขาเนื่องจากเป็นจ่าฝูง

แต่โชคร้ายที่เพียงไม่นาน อาหารที่เราตุนไว้ก็หมดลง แม่ของผมที่มีร่างกายอ่อนแออยู่แล้วก็สิ้นใจในเวลานั้น ส่งผลให้พ่อของผมเสียใจมาก และท่านก็ตัดสินใจพาผมมาที่เมืองมนุษย์ก่อนที่จะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของผม.... “มนุษย์หมาป่า” รุ่นสุดท้าย