จองเวร

“ทุกตัวอักษรที่กูเขียน กูเขียนจากความรู้สึกของกู ทุกตัวละครที่กูสร้างกูสร้างจากจินตนาการของกู พวกมึงกลับเอางานของกูไปเพียงแค่กด ก้อบปี้+วาง กูขอสาปแช่งไอ้อีทุกตัวที่เอางานของกูไป ไม่ว่าจะเพื่อหาเงิน หรือเพื่อความบันเทิง จะแค่บางส่วนหรือทุกตัวอักษร ขอให้มันมีอันเป็นไป ไม่มีความสุข ชีวิตฉิบหาย และถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่รับฟังคำสาปแช่งของกู กูจะเป็นคนทำให้มันเป็นจริงด้วยตัวเอง” 

บทความสุดท้ายบนเพจกลัดรัดดา. . . 

กลัดรัดดา 

ชื่อนามปากกาของนักเขียนสาวใหญ่วัยสามสิบต้นๆ เธอโด่งดังจากผลงานนิยายเรื่องที่สองหลังจากเขียนเรื่องแรกจบก็เงียบกริบเป็นเป่าสากแต่เธอไม่ย่อท้อต่อโชคชะตาเก็บเอาข้อบกพร่องของตัวเองมาแก้ไขจนในที่สุดเธอก็ได้รับชื่อเสียงจากการเขียนนิยายอัปลงเพจทางเฟซบุ๊ก นิยายของกลัดรัดดาเรื่องที่ดังที่สุดถูกนำไปลงในเว็บไซต์ที่สร้างรายได้ให้กับเธอเป็นกอบเป็นกำก่อนจะถูกรายงานว่าเธอก้อบผลงานคนอื่นเนื่องจากมีมือดีนำนิยายของเธอส่งสำนักพิมพ์ก่อนจะถูกตีพิมพ์เป็นเล่ม กลัดรัดดาไม่มีหลักฐานอะไรเลยที่มายืนยันว่าตัวเองเป็นต้นฉบับเพราะต้นฉบับของเธอคือโพสต์บนเฟชบุ๊กที่เพิ่งลบไปหลังจากทยอยอัปนิยายลงเว็บไซต์ เหตุนี้เองทำให้กลัดรัดดาถูกเว็บไซต์ฟ้องเรียกเงินคืนจากรายได้ทั้งหมด ทั้งยังโดนสำนักพิมพ์ฟ้องฐานละเมิดลิขสิทธิ์ทั้งที่ตัวเองเป็นเจ้าของผลงาน ทั้งหมดจึงเป็นที่มาของการฆ่าตัวตายของ “กลัดรัดดา”