" ทำไม อยู่เหมือนคนโรคจิตแบบนี้ละ มองฉันไม่วางตาเลย " พลอย หรือ พลอยไพลิน วิบูลย์ถาวรกิจ ลูกสาวคนเดียวของโรงสีข้าว ที่อยากมาหาประสบการ์ณ การทำงานพีอาร์ ของโรงพยาบาลดังประจำบ้านเกิด มองไปยังที่ หนุ่มหล่อลูกครึ่ง อย่าง อารมณ์เสีย เพราะชายหนุ่ม มองหญิงสาวไม่วางตาเลย
" ไม่มั้ง แก เขาคงมองปกติ แกสวยนิ ยัยพลอย " เพื่อนสาวประเภทสอง คนสวย ดีกรีดาวเด่น คาบาเร่ เอ่ยขึ้นอย่างไม่แคร์ สายตาใคร หลายคนคงสงสัย ว่าลูกพี่ลูกน้องคนสวยเธอเป็นผู้ชายจริงๆ หรือ
" เขาคงคิดว่าแกเป็นเหมือนชั้นย๊ะ " น้ำเสียง สะดีดสะดิ้งนั้น ทำให้ หมอพยาบาลแถวนั้นหันมามอง
" แมร่งเอ้ย เรดาร์กูเสียหมดว่ะ ไอ้ชาติ กูเห็น กระเทยเป็น ผู้หญิงสวยเสียด้วย หรือกูจิไฝว้คุณเธอดีว่ะ " วิทยาส่ายหัวไปมา คนกาแฟจนเย็นชืด ชาตินักรบ หัวเราะ เพราะหมอหนุ่มหล่อดันสนใจผู้หญิงที่ไม่แน่ใจว่าเป็นผู้หญิงสะแล้ว
" ทำไมต้องแคร์ เป็นชายเหนือชายนะแก เหมือนน้องแกไง " ชาตินักรบหัวเราะ ก่อนจะมองหน้าเพื่อนรักที่ สะบัดหัวเร่าๆ
" ไม่อ่ะ กูไม่ขอทำเช่นนั้น ไม่เช่นนั้น ผู้สืบทอด ตระกูลไทย คงจบอยู่ที่กู " เสียงหัวเราะของชาติ นักรบดัง พลอยไพลิน หันมามอง ก่อนจะไปพบสายตา มองอย่างไม่เกรงใจของหมอหนุ่ม
" อีตาบ้านี่ มองนมฉันอยู่ได้ " ร่างสูงสวย ลุกเดินกระแทกออกไป อย่างไม่พอใจ
" มึงดูสิ นมปลอม ตูดปลอม แต่แมร่ง น่าเอาฉิบหาย " หมอหนุ่มเอ่ยขึ้น ก่อนจะสบัดศรีษะอย่างแรง
Guest
